Nabuchodonozor I

Nabuchodonozor I
	król Babilonu
Okres	od 1126 p.n.e.; do 1105 p.n.e.
	Dane biograficzne
Dynastia	IV dynastia z Babilonu
Ojciec	Ninurta-nadin-szumi
Dzieci	Enlil-nadin-apli

Nabuchodonozor I, właśc. Nabu-kudurri-usur I (akad. Nabu-kudurrī-uṣur, tłum. „Nabu strzeż mego najstarszego syna”^[1]) – czwarty król Babilonii z II dynastii z Isin, syn i następca Ninurty-nadin-szumi; panował przez 22 lata (1126-1105 p.n.e.).

Jego zwycięstwo w wojnie z Elamitami, którzy od pokoleń byli jednym z największych zagrożeń dla Babilonii, uczyniło z niego jedną z najważniejszych postaci w historii Babilonii, o niemal legendarnym statusie podobnym do tego, jaki osiągnął przed nim Sargon Wielki. Kulminacyjnymi punktami wojennej kampanii przeciw Elamowi, rządzonemu przez Huttelusz-Inszuszinaka, były bitwa nad rzeką Ulai i odzyskanie posągu kultowego boga Marduka, zabranego przez Elamitów ze zdobytego Babilonu w 1155 r. p.n.e. Chociaż zwycięstwo nad Elamem nie zakończyło się trwałym pokojem, to odzyskanie posągu boga zdecydowanie poprawiło morale Babilończyków i zapewniło sławę ich władcy.

Za panowania Nabuchodonozora I stosunki z Asyrią pozostawały napięte. Kronika synchronistyczna wspomina o nadgranicznych starciach pomiędzy obu państwami. Latem 1125 roku p.n.e. armia babilońska wkroczyła do Asyrii i obległa przygraniczną fortecę Zanki. Aszur-resza-iszi I wystąpił przeciw niemu. Doszło do bitwy, która wprawdzie nie przyniosła zwycięstwa żadnej ze stron, ale zmusiła Nabuchodonozora do wycofania.

W swych inskrypcjach Nabuchodonozor I przedstawia siebie jako wielkiego budowniczego, który odnowił liczne świątynie w całej Babilonii. Nie jest wykluczone, iż wywyższenie boga Marduka do pozycji najważniejszego bóstwa babilońskiego panteonu nastąpiło właśnie za panowania tego władcy. Według późniejszych źródeł Nabuchodonozor I uczynił miasto Babilon królewską stolicą.

Przypisy

↑ hasło kudurru (III), „Akkadisches Handwörterbuch” (AHw), tom I/2, Wiesbaden 1962, s. 500; hasło kudurru (C), „Chicago Assyrian Dictionary” (CAD), tom K, The Oriental Institute, Chicago 1971, s. 497.

Bibliografia

Geoffrey Bibby: Cztery tysiące lat temu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967, s. 477-489.
hasło Nebuchadnezzar I, [w:] Gwendolyn Leick, Who's Who in the Ancient Near East, London and New York 2002, s. 118-119.

[1] sło kudurru (III), „Akkadisches Handwörterbuch” (AHw), tom I/2, Wiesbaden 1962, s. 500; hasło kudurru (C), „Chicago Assyrian Dictionary” (CAD), tom K, The Oriental Institute, Chicago 1971, s. 497.

[1]