Przejdź do zawartości

Otranto

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Otranto (1.1)
cieśnina Otranto (1.2)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto i gmina w południowo-wschodnich Włoszech, położone na Półwyspie Salentyńskim nad cieśniną Otranto (1.2); zob. też Otranto w Wikipedii
(1.2) geogr. cieśnina łącząca Morze Adriatyckie z Morzem Jońskim i oddzielające od siebie półwyspy Apeniński i Bałkański; zob. też cieśnina Otranto w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2) najczęściej nieodm.[1],
przykłady:
(1.1) Istnieje hipotezapowiada Muratow — że Matteo przystąpił do malowania swoich Rzezi pod wpływem wiadomości o zajęciu Otranta przez Turków, która napełniła przerażeniem całe Włochy. Rozgrywające się na ulicach Otranta sceny gwałtów i rzezi na zawsze już utkwiły w wyobraźni Mattea.”[2]
(1.1) W 1480 roku miasto Otranto na Półwyspie Apenińskim zdobyli Turcy w imieniu Muhammada II. „Z 22 tysięcy mieszkańców pozostało pono przy życiu zaledwie 10 000” i rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan. Według tradycji, ośmiuset chrześcijanom, którzy nie chcieli przyjąć islamu, poderżnięto gardła. W roku 1771 beatyfikował ich papież Klemens XIV, a kanonizował w 2013 roku papież Franciszek[3].
(1.2) Głębokość cieśniny Otranto jest duża, a panujące tu silne prądy powodowały stałe rwanie się sieci[4].
składnia:
kolokacje:
(1.2) geogr. cieśnina Otranto
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. otrancki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Otranto” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Jarosław Iwaszkiewicz, Podróże do Włoch, s. 58, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1977.
  3. red. Danuta Quirini-Popławska, Łukasz Burkiewicz, Sacrum w mieście: średniowiecze i wczesna epoka nowożytna: Wymiar religijny, kulturalny i społeczny, s. 305, Wydawnictwo WAM, 2016; wewnętrzny cytat z: F. Babinger, Z dziejów Imperium Osmanów. Sułtan Mehmed zdobywca i jego czasy, Warszawa 1973.
  4. Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka-Prekurat, Pierwsza wojna światowa na morzu, s. 298, Wydawnictwo Morskie, 1973.
Otranto (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Otranto
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Otranto (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Otranto
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. otrantino m, otrantina ż
przym. otrantino
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: