Saltar ao contido

Catatonía

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Catatonía
Xeralmente é un sintoma de trastornos do humor graves, de psicoses ou de doenzas neurolóxicas.[1]
EspecialidadeNeuroloxía, psiquiatría e psicoloxía
Aviso médico.
Aviso médico.
Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos.
Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.

A catatonia é un trastorno do comportamento motor que pode ter unha causa psicolóxica ou neurolóxica. A súa forma máis coñecida implica unha posición ríxida e inmóbil que pode durar horas, días ou semanas. Pero tamén pode referirse á axitación motora sen propósito mesmo sen estímulos ambientais. Unha forma menos extrema de catatonía implica unha actividade motora moi lenta. [2]

Clasificación

[editar | editar a fonte]
O estado catatónico pode ser producido por drogas psicotrópicas, mesmo usadas só unha vez.

Catatonia divídese en:[2]

  • Esquizofrenia catatónica: Estupor ou axitación con perda de contacto coa realidade, algunhas posicións parecen incómodas e ao moverse a persoa pode permanecer horas na mesma posición. Tamén pode implicar episodios de violencia, alta suxestibilidade e/ou alucinacións vivas.[3]
  • Depresión catatónica: apatía severa, pesimismo, inmobilidade ou lentitude, mutismo selectivo (dificultade para expresarse en situacións específicas) e anhedonia (perda da capacidade de experimentar pracer);
  • Catatonia por outras causas médica: falta de satisfacción na vida cotiá, rutina repetitiva e inqueda, prolongación activa e afectiva.

Varias condicións médicas poden causar catatonía, especialmente afeccións neurolóxicas e psiquiátricas:[4]

O amobarbital, as benzodiacepinas ou a TEC (electroconvulsoterapia) pódense usar para diferenciar causas máis orgánicas das máis psiquiátricas. Deben utilizarse probas psicolóxicas e neurolóxicas durante a administración do fármaco para comprobar que o paciente mellora ou deteriora.

Síntomas

[editar | editar a fonte]
As posicións poden parecer incómodas para os observadores e poden manterse durante horas, días ou semanas.

É unha síndrome complexa que consiste principalmente en:[4]

  • Síntomas negativos (perda de capacidades que a persoa tiña previamente);
  • Estupor prolongado ou actividade motora excesiva;
  • Mutismo selectivo;
  • Manierismos (movementos voluntarios peculiares);
  • Ecolalia (repetición de sons);
  • Ecopraxia (imitación dos movementos doutra persoa);
  • suxestionabilidade;

A evolución da catatonía trae ao paciente unha discapacidade intelectual crecente e a actividade motora excesiva aparentemente non ten ningún propósito e non está influenciada por estímulos externos. A pregunta pode influír alguén como axente causante.

Dous dos principais síntomas da catatonía son a suxestibilidade e o negativismo do individuo. No primeiro caso, hai unha tendencia esaxerada do paciente a someterse a suxestións externas, especialmente aquelas que son fútiles e sen consecuencias beneficiosas. No segundo caso, hai unha teimuda oposición a levar a cabo o que se lle pide ao paciente, chegando a facer exactamente o contrario do que se lle indica.

A contracción de certos grupos de músculos, provoca actitudes estereotipadas, aínda sen cesar os movementos voluntarios coñecidos como estereotipias.

Diagnóstico diferencial

[editar | editar a fonte]

Non se debe confundir con:

Epidemioloxía

[editar | editar a fonte]

Entre os pacientes diagnosticados con síntomas catatónicos, o 77% presenta trastornos afectivos e só o 7% presenta esquizofrenia.

Tratamento

[editar | editar a fonte]
A terapia electroconvulsiva é un tratamento eficaz, rápido, seguro e recomendado para a catatonía de causa psiquiátrica.[5]

Inicialmente, iníciase o tratamento sintomático. En casos de axitación motora, as benzodiazepinas en doses altas poden mellorar a condición en media hora. O lorazepam é un dos tratamentos de primeira liña. Pódense usar antipsicóticos, pero con precaución debido ao risco de provocar hipotensión e a síndrome neuroléptica maligna que agravan aínda máis o caso.[5]

Os antidepresivos pódense usar para reducir os síntomas depresivos e o carbonato de litio para reducir os síntomas maníacos e depresivos.

O topiramato, ao producir antagonismo do glutamato mediante a modulación dos receptores AMPA, pode ser útil cando se identifica un exceso de glutamato.[6]

Crese que, nalgúns casos, o paciente podería ser enterrado en vida. En 1749 o danés Jacob Winslow cuestionou os métodos para certificar a morte.[7] Isto xa non se produce porque na actualidade hai unha serie de probas que se realizan antes de declarar a morte do individuo.

  1. "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 03 de marzo de 2016. Consultado o 18 de xaneiro de 2023. 
  2. 2,0 2,1 "Catatonia - DSM, person, used, health, mood, Definition, Description". www.minddisorders.com. Consultado o 2023-01-18. 
  3. http://apps.who.int/classifications/icd10/browse/2010/en#/F20.2
  4. 4,0 4,1 http://www.psiqweb.med.br/site/DefaultLimpo.aspx?area=ES/VerClassificacoes&idZClassificacoes=97 Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine. Psiqweb.med.br (en portugués)
  5. 5,0 5,1 Fink M, Taylor MA: CATATONIA: A Clinician's Guide to Diagnosis and Treatment, Cambridge University Press, 2003"
  6. Carroll, BT.; Goforth, HW.; Thomas, C.; Ahuja, N.; McDaniel, WW.; Kraus, MF.; Spiegel, DR.; Franco, KN. et al. (2007). "Review of adjunctive glutamate antagonist therapy in the treatment of catatonic syndromes.". J Neuropsychiatry Clin Neurosci 19 (4): 406–12. doi:10.1176/appi.neuropsych.19.4.406. PMID 18070843.
  7. "Twitter.com; status". Twitter. Consultado o 2023-01-18. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre medicina é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.