rik
Brezhoneg
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Anv-gwan
rik /ˈrikː/
- glan
- *kafe rik, te rik, dour rik : hep netra ouzhpenn e-barzh
- ... n’ê ket te rik, mes te gwennet gant lêz. — (Ma Beaj Londrez., p. ....)
- kafe rik - Son ar C'hafe.
- ... sikour a reas unan eus o mignoned, an otro Louiz Weisse, eur Parizian a wad rik, da ziski ar brezoneg. — (Ma Beaj Londrez., p. ....)
- brezhoneg rik:
- P’en em lakeas da skriva e komz-plean e troas a ano e brezoneg rik ha setu ma teuas da veza brudet e Leon hag e Kerne, er penn kenta eus ar c’hantved-mañ, dindan al lesano a Yann ar Floc’h. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 6/7.)
Adverb
rik /ˈrikː/
- Evel a zo dleet (war-lerc'h ur verb).
- Pizh, dres (diwar-benn ar jediñ)
- Ken arc'hoaz vintin, rik da bemp eur ! — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 101.)
- Mik (ger pouezañ)
- A-hend-all e oant heñvel-rik. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 26.)
- Lenn a ris goude er gelaouenn e voe bet kaset an dud yaouank-se, evito da vezañ didamall rik, da di ar c'homiser, [...]... — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 185.)
- Hag atav, aze, dirak e zaoulagad, ar gweledigezhioù-se, o kinnig gant ur mousc'hoarzh, da allazigoù e zaouarn, an dra difennet-rik ouzh ar gloareged, hoal gwenn-gen, flour ha trelatus, o divronn noazh. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 12.)
- « Pemzek ha daou a ra seitek, seitek ha tri a zo ugent. » « Gwir a-walc’h eo. » « Gwir rik. Kalz a chom ganez da zeski c’hoaz. Met, dre eurvad, ez eus eul laer dispar ac’hanout. Gwelloc’h eo an dra-ze eget hor c’hoñchennou, neketa Troc’h-Yalc’h ? »
Deveradoù
Gerioù heñvelster
- Laez ha kig zo poezon rik;
Kig ha laez zo medesinèrez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 308.)
Troidigezhioù
Norvegeg
Anv-gwan
rik
Svedeg
Anv-gwan
rik