Gran Premio de Francia de 1987

O Gran Premio de Francia de fórmula 1 de 1987 celebrouse no Circuíto Paul Ricard en Francia o 5 de xullo de 1987. Foi a sexta proba da tempada de Fórmula Un de 1987, o 65º Gran Premio de Francia, ou o 73º Gran Prix de l'ACF e o undécimo que tivo lugar no circuíto de Paul Ricard, e o segundo, que se celebrou na versión curta do circuíto. A carreira disputouse sobre 80 voltas ao circuíto de 3´81 quilómetros para unha distancia total de carreira de 305 quilómetros.

Gran Premio de Francia de 1987

Nome oficial	French Grand Prix
Tipo	Gran Premio de Francia
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1987
Distancia do evento	80
Localización  e  Datas
Localización	Circuíto Paul Ricard (Le Castellet) 43°15′02″N 5°47′30″L
Lonxitude	5,842 km
País	Francia
Data	5 de xullo de 1987
Competición
Primeiro posto	Nigel Mansell
Pole position	Nigel Mansell
Volta máis rápida	Nelson Piquet

A carreira foi gañada polo piloto británico Nigel Mansell pilotando un Williams FW11B. Foi a segunda vitoria de Mansell do ano e a súa segunda vitoria no Gran Premio de Francia. Mansell terminou sete segundos por diante do seu compañeiro de equipo o brasileiro e dúas veces campión do mundo Nelson Piquet. O vixente campión francés Alain Prost pilotando un McLaren MP4/3 terminou terceiro.

O piloto brasileiro de Lotus Ayrton Senna quedou no cuarto lugar e mantivo o liderado do campionato por un só punto sobre Prost e tres por diante de Piquet.

Resumo da carreira

Cualificación

Por primeira vez desde o Gran Premio de México de 1986, un coche sen motor Honda motor estaba na primeira fila, o McLaren - TAG de Alain Prost, que se cualificou segundo. A pole position logrouna de novo Nigel Mansell no seu Williams - Honda, mentres que a segunda fila foi ocupada por Ayrton Senna no Lotus Honda e Nelson Piquet no Williams. A natureza rápida do circuíto era claramente adecuada para os coches con turbo: o piloto sen turbo mellor situado foi Ivan Capelli no March 871 no 22º lugar, a uns seis segundos do líder e 50 km/h máis lento na recta Mistral que os Williams-Honda.

Mostrando os avances no desenvolvemento do motor, a aerodinámica e os pneumáticos, na súa volta da pole Mansell púxoo a 325 km/h na Mistral. Malia que a Mistral utilizada en 1987 era uns 800 metros máis curta que cando a Fórmula Un utilizou por última vez o circuíto completo de Paul Ricard en 1985, a pura aceleración e a velocidade dos Williams-Honda foi comparable ás velocidades máximas vistos no circuíto nos coches da tempada 1985.

Durante a cualificación o piloto de Arrows Derek Warwick deu unha visión da potencia do turbo do Honda RA167E V6 e a vantaxe de aceleración que Williams tiña na pista desde a primeira rolda do Brasil. Observou que nunha volta chegou á recta Mistral aproximadamente 50 metros por diante do Williams de Piquet. Malia a coñecida potencia do Megatron (anteriormente BMW) turbo, Warwick contou que no momento en que chegaron a Signes pouco máis dun quilómetro, a aceleración do Honda colocara a Piquet uns 100 metros por diante do Arrows A10.

Carreira

No semáforo, Michele Alboreto adiantouse na saída, mentres que o seu compañeiro en Ferrari Gerhard Berger quedou parado. Nigel Mansell liderou e o seu compañeiro de equipo Nelson Piquet uníuselle na parte dianteira logo de pasar a Prost na recta Mistral. Eddie Cheever retirouse no seu Arrows A10 na primeira volta logo de abrir accidentalmente o extintor de incendios cando se dispoñía a axustar a presión do turbo. Andrea de Cesaris (Brabham BT56) e logo chocou con Stefan Johansson, o McLaren tivo que facer unha parada en boxes para cambiar o morro danado, os restos do seu coche causaron certa molestia a Mansell que se atopou con eles.

Mansell, Piquet e Prost estaban involucrados nunha batalla para lograr o liderado, separados por só dous segundos. Na volta 19, Piquet trompeou e Prost pasoulle para poñerse segundo. Mentres tanto, Senna aguantaba nunha meritoria cuarta posición. Na volta 30, Piquet entrou en boxes para poñer pneumáticos novos, seguido dúas voltas máis tarde por Senna. Mentres tanto, Thierry Boutsen (Benetton B187) retirouse cunha falla eléctrica. Tanto Mansell como Prost puxeron novos pneumáticos na volta 36, dándolle o liderado a Piquet. Mansell terminou a súa parada e acercouse rapidamente a Piquet, rompendo marcas de volta rápida. Na volta 46, na curva de Le Beausset, Piquet tivo un erro e Mansell pasouno polo interior para tomar un liderado que non perdería. Na volta 65 Piquet fixo unha segunda parada que saíu mal porque o motor parouse, e atrasoulle outros oito segundos adicionais. Logo de saír dos pits, atrapou e pasou a Prost (que tiña un problema eléctrico) na volta 67.

Piquet estaba uns 20 segundos por detrás de Mansell, pero nas últimas voltas gañaba dous segundos por volta. A falta de sete voltas para o final, a brecha reduciuse a tan só 13 segundos, pero Mansell dependía de si mesmo e gañou por 7,7 segundos. Johansson combatera con valor ata o sexto lugar logo de dúas paradas en boxes para reparar danos no seu McLaren, pero retirouse a cinco voltas da bandeira a cadros.

Na súa carreira de casa, Prost acadou un lugar no podio final a 48 segundos por detrás de Piquet. Senna terminou cuarto por diante de Teo Fabi no Benetton B187 que foi quinto. Philippe Streiff fixo unha carreira excelente para lograr o seu primeiro punto no Campionato Mundial e a vitoria para o trofeo Jim Clark no seu Tyrrell - Ford.

Clasificación

Os números entre parénteses refírense ás posicións dos participantes con motores normalmente aspirados que competían polo Jim Clark Trophy.

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	80	1:37:03.839	1	9
2	6	Nelson Piquet	Williams-Honda	80	+ 7.711	4	6
3	1	Alain Prost	McLaren-TAG	80	+ 55.255	2	4
4	12	Ayrton Senna	Lotus-Honda	79	+ 1 volta	3	3
5	19	Teo Fabi	Benetton-Ford	77	+ 3 voltas	7	2
6 (1)	4	Philippe Streiff	Tyrrell-Ford	76	+ 4 voltas	25	1
7 (2)	3	Jonathan Palmer	Tyrrell-Ford	76	+ 4 voltas	24
8	2	Stefan Johansson	McLaren-TAG	74	+ 6 voltas	9
9 (3)	14	Pascal Fabre	AGS-Ford	74	+ 6 voltas	26
Ret	28	Gerhard Berger	Ferrari	71	Suspensión	6
NC	11	Satoru Nakajima	Lotus-Honda	71	Non Clasificado	16
Ret	27	Michele Alboreto	Ferrari	64	Motor	8
Ret	17	Derek Warwick	Arrows-Megatron	62	Turbo	10
Ret	30	Philippe Alliot	Lola-Ford	57	Caixa de cambios	23
Ret	16	Ivan Capelli	March-Ford	52	Motor	22
Ret	23	Adrián Campos	Minardi-Motori Moderni	52	Turbo	21
Ret	25	René Arnoux	Ligier-Megatron	33	Escape	13
Ret	20	Thierry Boutsen	Benetton-Ford	31	Motor	5
Ret	10	Christian Danner	Zakspeed	26	Temperatura	19
Ret	26	Piercarlo Ghinzani	Ligier-Megatron	24	Motor	17
Ret	24	Alessandro Nannini	Minardi-Motori Moderni	23	Turbo	15
Ret	7	Riccardo Patrese	Brabham-BMW	19	Diferencial	12
Ret	9	Martin Brundle	Zakspeed	18	Roda	18
Ret	21	Alex Caffi	Osella-Alfa Romeo	11	Motor	20
Ret	8	Andrea de Cesaris	Brabham-BMW	2	Turbo	11
Ret	18	Eddie Cheever	Arrows-Megatron	0	Eléctrico	14
Fonte:

Posicións logo da carreira

Clasificación do campionato de pilotos

Pos	Piloto	Puntos
1	Ayrton Senna	27
2	Alain Prost	26
3	Nelson Piquet	24
4	Nigel Mansell	21
5	Stefan Johansson	13

Clasificación no campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Williams-Honda	45
2	McLaren-TAG	39
3	Lotus-Honda	30
4	Ferrari	17
5	Brabham-BMW	4

Clasificación no trofeo Jim Clark

Pos	Piloto	Puntos
1	Jonathan Palmer	33
2	Philippe Streiff	30
3	Pascal Fabre	26
4	Philippe Alliot	15
5	Ivan Capelli	6

Clasificación no trofeo Colin Chapman

Pos	Construtor	Puntos
1	Tyrrell-Ford	63
2	AGS-Ford	26
3	Lola-Ford	15
4	March-Ford	6

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos nos catro grupos de clasificación.

Carreira anterior: Gran Premio de Detroit de 1987	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1987	Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1987
Carreira anterior: Gran Premio de Francia de 1986	Gran Premio de Francia	Carreira seguinte: Gran Premio de Francia de 1988

Véxase tamén