Przejdź do zawartości

Toro (gryzoń)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Toro
Isothrix
J.A. Wagner, 1845[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – toro żółtociemieniowy (I. bistriata)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

gryzonie

Podrząd

jeżozwierzowce

Infrarząd

jeżozwierzokształtne

Nadrodzina

Octodontoidea

Rodzina

kolczakowate

Podrodzina

kolczaki

Plemię

Echimyini

Rodzaj

toro

Typ nomenklatoryczny

Isothrix bistriata J.A. Wagner, 1845

Synonimy
Gatunki

6 gatunków – zobacz opis w tekście

Toro[3] (Isothrix) – rodzaj ssaków z podrodziny kolczaków (Echimyinae) w obrębie rodziny kolczakowatych (Echimyidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ekwadorze, Kolumbii, Wenezueli, Gujanie Francuskiej, Surinamie, Gujanie, Brazylii i Peru[4][5][6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 170–292 mm, długość ogona 168–271 mm; masa ciała 300–530 g[5][7].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1845 roku niemiecki paleontolog i zoolog Johann Andreas Wagner na łamach Archiv für Naturgeschichte[1]. Wagner wymienił trzy gatunki – Isothrix bistriata J.A. Wagner, 1845, Isothrix pagurus J.A. Wagner, 1845 i Isothrix pachyura J.A. Wagner, 1845 – nie wskazując gatunku typowego; w ramach późniejszego oznaczenia w 1916 roku amerykański zoolog Edward Alphonso Goldman na typ nomenklatoryczny wyznaczył toro żółtociemieniowego (I. bistriata)[8].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Isothrix: gr. ισος isos ‘równy, podobny’; θριξ thrix, τριχος trikhos ‘włosy’[9].
  • Lasiuromys: gr. λασιος lasios ‘włochaty, kudłaty’; ουρα oura ‘ogon’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[10]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Lasiuromys villosus Deville, 1852 (= Isothrix bistriata J.A. Wagner, 1845).

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[11][7][4][3]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b J.A. Wagner. Diagnosen einiger neuen Arien von Nagern und Handflüglern. „Archiv für Naturgeschichte”. 11 (1), s. 145, 1845. (niem.). 
  2. Ch.J.S.-C. Deville. Notice sur le genre Dactylomys, et établissement d’un genre nouveau, le Lasiuromys, provenant de l’expédition de M. de Castelnau. „Revue et Magasin de Zoologie pure et Appliquée”. 2e Série. 4, s. 357, 1852. (fr.). 
  3. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 293–294. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 576. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  5. a b P.-H. Fabre, J. Patton & Y. Leite: Family Echimyidae (Hutias, Coypu South and American Spiny-rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 621–622. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Isothrix. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-02-23].
  7. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 371. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  8. E.A. Goldman. Notes on the genera Isothrix Wagner and Phyllomys Lund. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 29, s. 125–126, 1916. (ang.). 
  9. Palmer 1904 ↓, s. 354.
  10. Palmer 1904 ↓, s. 365.
  11. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-19]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]