Przejdź do zawartości

Suplikacja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Suplikacja (łac. supplicatio, „błaganie, prośba”) – śpiew chóralny o melodii chorałowej w poezji liturgicznej; katolicka pieśń błagalna[1][2]. Suplikacja ma charakter błagalny, śpiewana jest w okresach klęsk żywiołowych oraz nieszczęść[2].

Najbardziej znana pieśń suplikacyjna zaczyna się od słów: Święty Boże, święty mocny, jej następne słowa stanowią fragmenty litanii do Wszystkich Świętych[1][2].

W poezji suplikacje są błagalnymi prośbami bohaterów antycznych (np. prośba Priama o wydanie zwłok Hektora (Iliada), także Hymny Jana Kasprowicza)[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c bryk.pl, Suplikacje
  2. a b c Suplikacja, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-03-15].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]