Sejm nadzwyczajny 1750
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sejm nadzwyczajny 1750 – I Rzeczypospolitej, został zwołany 11 maja 1750 roku do Warszawy.
Sejmiki przedsejmowe w województwach odbyły się 23 czerwca 1750 roku. Marszałkiem sejmu „starej laski” obrano Wojciechaa Siemieńskiego, referendarza koronnego.
Obrady sejmu trwały od 4 do 18 sierpnia 1750 roku. Sejm został zerwany jeszcze przed obiorem marszałka przez Antoniego Wydżgę[1]. Za pretekst posłużyła obecność w izbie byłego senatora, Wacława Rzewuskiego, który złożył województwo, chcąc zostać marszałkiem sejmowym.[2]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też kategorię: Posłowie na sejm nadzwyczajny 1750.Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Chronologia sejmów polskich. 1493–1793 (s. 165) [dostęp 2020-03-16]
- ↑ Władysław Konopczyński, Liberum Veto Kraków 1918, s. 328.
Ukryta kategoria: