Przejdź do zawartości

Luca Badoer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luca Badoer
Ilustracja
Luca Badoer (2007)
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1971
Montebelluna

Sukcesy

1992: Formuła 3000 (mistrz)

Multimedia w Wikimedia Commons

Luca Badoer (ur. 25 stycznia 1971 w Montebelluna) – włoski kierowca wyścigowy. W latach 1993–1999 startował z przerwami w Formule 1. Od 1997 do 2010 roku pełnił funkcję kierowcy testowego Scuderia Ferrari, gdzie w sezonie 2009 zastąpił kontuzjowanego Felipe Massę podczas dwóch Grand Prix.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Swoją karierę wyścigową rozpoczął od jazdy na torach kartingowych. W 1985 roku wygrał mistrzostwa Włoch. W roku 1989 zadebiutował w Formule 3. Na pierwsze zwycięstwo czekał do następnego sezonu. Największym sukcesem w tych zawodach było pokonanie w 1990 roku Alexa Zanardi'ego. W 1992 roku dostał szansę występów w Formule 3000 dla zespołu Crypton. Niespodziewanie w pierwszym roku startów został mistrzem tej serii wygrywając w czterech wyścigach.

Na debiut w Formule 1 czekał do sezonu 1993. Został kierowcą zespołu BMS Scuderia Italia. Do dyspozycji miał samochody marki Lola, napędzane silnikami Ferrari. Występów w tamtym sezonie nie można zaliczyć do udanych, zajął dopiero jedno z ostatnich miejsc w klasyfikacji generalnej mistrzostw. Mimo tego pokonywał bardziej doświaczonego partnera – Michele'a Alboreto. W 1994 r. po połączeniu BMS z innym włoskim zespołem – Minardi, zostaje ich kierowcą testowym (przegrał walkę o fotel z Alboreto). Rok później pełni już rolę głównego kierowcy i startuje w 17 Grand Prix. Jego najlepsze starty to Grand Prix Kanady (8 pozycja), Węgier (8 pozycja) i Japonii (9 pozycja).

Badoer testujący bolid Ferrari F2008 na torze Catalunya
Luca Badoer podczas Grand Prix Belgii 2009

W sezonie 1996 postanawia przyłączyć się do chylącego się ku upadkowi zespołu Forti Corse. W jego barwach podjął się próby startu w dziesięciu wyścigach, kwalifikując się do sześciu z nich. Ostatni wyścig Forti to Grand Prix Wielkiej Brytanii, gdzie kierowcy zmuszeni byli używać starych silników. Firma Cosworth nie dostarczył nowych z powodu długów wobec niej. Cały zespół udał się jeszcze na Grand Prix Niemiec, ale zabrakło pieniędzy oraz jednostek napędowych. Najlepszy występ Badoera w tamtym sezonie to dziesiąte miejsce w San Marino.

Od sezonu 1997 zostaje oficjalnym kierowcą testowym Scuderia Ferrari. Powrócił do ścigania w sezonie 1999 ponownie reprezentując barwy Minardi. Jego partnerem został Hiszpan Marc Gené. Ogólnie w tym sezonie Badoer spisywał się lepiej niż Gene, regularnie plasując się przed kolegą z zespołu w kwalifikacjach i zajmując porównywalne miejsca w ukończonych wyścigach (warto też zaznaczyć, że Badoer częściej był zmuszony do wycofania się z wyścigu w wyniku usterek, a Gene własnych błędów). W Grand Prix Europy Badoer jedyny raz w swojej karierze miał szanse na zdobycz punktową. Po bardzo dobrej jeździe i doskonałej strategii doboru opon podczas opadów deszczu Włoch znajdował się na wysokim czwartym miejscu (wtedy dawało ono 3 punkty) wyprzedzając takich kierowców jak Mika Häkkinen, Eddie Irvine czy Jacques Villeneuve. Jednak na zaledwie 12 okrążeń przed metą w jego samochodzie zepsuła się skrzynia biegów. Po awarii Badoer nie mógł powstrzymać łez klęcząc przed swoim bolidem, aż do interwencji porządkowych. Natomiast na miejsce w punktowanej szóstce awansował Gene i to on zdobył jedyny w tamtym sezonie punkt dla Minardi. Kiedy Michael Schumacher złamał nogę na torze Silverstone, Badoer miał nadzieję, że zajmie jego miejsce. Szefostwo Ferrari zdecydowało się jednak na ściągnięcie Miki Salo, co zostało ostro skrytykowane przez ich byłego kierowcę, Jeana Alesi'ego. Sam Badoer także nie krył rozczarowania tą decyzją.

Po tym jak nie był w stanie zapewnić sobie miejsca w stawce sezonu 2000, postanowił zostać kierowcą testowym Ferrari do końca swojej kariery. W sezonie 2009 został wybrany na zastępcę kontuzjowanego Felipe Massy w drugiej połowie sezonu[1]. Początkowo wybrano Michaela Schumachera, jednak Niemiec nie był w stanie poradzić sobie z bólem szyi i zrezygnował z powrotu do ścigania[2]. Po rozczarowującym występie Luki w GP Europy na ulicznym torze w Walencji, szefostwo zespołu Ferrari zdecydowało o umożliwieniu mu startu w GP Belgii[3]. Kierowca nie spełnił pokładanych w nim oczekiwań, zajmując w wyścigu ostatnią lokatę[4], w związku z czym kierownictwo Ferrari podjęło decyzję zastąpienia go innym włoskim kierowcą, Giancarlo Fisichellą[5].

Luca Badoer jest też posiadaczem rekordu największej ilości Grand Prix bez zdobytego punktu.

Kierowca wziął udział w ceremonii otwarcia Igrzysk Olimpijskich w Turynie w 2006.

Starty w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Msc.
1993 Brazylia Unia Europejska San Marino Hiszpania Monako Kanada Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Portugalia Japonia Australia 0 25
Lola BMS Scuderia Italia Lola T93/30 Ferrari 040 3.5 V12 NU 12 - 7 NU - 15 NU NU NU NU 13 10 14 - -
1995 Brazylia Argentyna San Marino Hiszpania Monako Kanada Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Portugalia Unia Europejska Japonia Australia 0 23
Minardi Scuderia Italia Minardi M195 Ford EDM 3.0 V10 NU NW 14 NU NU 8 13 10 NU 8 NU NU 14 11 15 9 NU
1996 Australia Brazylia Argentyna Unia Europejska San Marino Monako Hiszpania Kanada Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Portugalia Japonia 0 21
Forti Grand Prix Forti FG01 Ford ECA Zetec-R 3.0 V10 - 11 NU - 10 NU - NU NU - - - - - - -
1999 Australia Brazylia San Marino Monako Hiszpania Kanada Francja Wielka Brytania Austria Niemcy Węgry Belgia Włochy Unia Europejska Stany Zjednoczone Japonia 0 23
Fondmetal Minardi Ford Minardi M01 Ford (VJM1/VJM2) Zetec-R 3.0 V10 V10 NU - 8 NU NU 10 10 NU 13 10 14 NU NU NU NU NU
2009 Australia Malezja Bahrajn Hiszpania Monako Turcja Wielka Brytania Niemcy Węgry Unia Europejska Belgia Włochy Singapur Japonia Brazylia 0 25
Scuderia Marlboro Ferrari Ferrari F60 Ferrari 056 V8 - - - - - - - - - - 17 14 - - - - -

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
Sezon
 Zgł.
 Starty
 PKT
 P.
 P1
 P2
 P3
 Punkt.
 PP
 NO
 NS
 DK
 Zespoły
1993 1414 1212 000-- 2525 000-- 000-- 000-- 000-- 000-- 000-- 0066 000-- Włochy BMS Scuderia Italia
1995 1717 1717 000-- 2121 000-- 000-- 000-- 000-- 000-- 000-- 0099 000-- Włochy Minardi
1996 1010 0066 000-- 2222 000-- 000-- 000-- 000-- 000-- 000-- 0044 000-- Włochy Forti
1999 1515 1515 000-- 2323 000-- 000-- 000-- 000-- 000-- 000-- 0099 000-- Włochy Minardi
2009 0022 0022 000-- 2424 000-- 000-- 000-- 000-- 000-- 000-- 000-- 000-- Włochy Ferrari
Sezony Zgł. Starty PKT Najwyższa pozycja
(mistrzostwa) 		P1 P2 P3 Punkt. PP NO NS DK Zespoły
5 56 50 - 1x21 - - - - - - 28 - 4

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Mariusz Karolak: Badoer zastąpi Massę w Walencji. f1wm.pl, 2009-08-11. [dostęp 2009-09-04]. (pol.).
  2. ↑ Igor Szmidt: Schumacher odwołał swój powrót do F1. f1wm.pl, 2009-08-11. [dostęp 2009-09-04]. (pol.).
  3. ↑ Patryk Pokwicki: Ferrari potwierdza start Badoera w GP Belgii. f1wm.pl, 2009-08-23. [dostęp 2009-09-04]. (pol.).
  4. ↑ Victory for Raikkonen, glory for Fisichella at Spa-Francorchamps. formula1.com, 2009-08-30. [dostęp 2009-09-04]. (ang.).
  5. ↑ Fisichella to race for Ferrari at Monza, reserve role for 2010. formula1.com, 2009-09-03. [dostęp 2009-09-04]. (ang.).
Mistrzowie Formuły 3000
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Luca_Badoer&oldid=74311197”