Przejdź do zawartości

Kiełbasa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kiełbasa
Wędlina
{{{alt grafiki}}}
Kiełbasa swojska
Rodzaj

wędliny

Kuchnia

międzynarodowe

Składniki
Kiełbasa salami
Kiełbasa na grillu
Reklama kołbasy w łużyckim Budziszynie
Proste wytwarzanie kiełbasy na Węgrzech

Kiełbasa – zmielone mięso (lub podroby) wraz z dodatkami (przyprawy, zioła), umieszczone w osłonce.

Sposób przygotowania

[edytuj | edytuj kod]

Tradycyjny skład kiełbasy to mięso wieprzowe solone, z dodatkiem przypraw. Ze względu na warunki klimatyczne w Polsce (duża wilgotność powietrza) utrwalano kiełbasy poprzez wędzenie, w odróżnieniu od krajów śródziemnomorskich – gdzie znacznie lepsze efekty przedłużenia trwałości uzyskiwano przez naturalne procesy suszenia.

W pewnych okresach ze względów ekonomicznych (proceder ten trwa do dziś) nazywano kiełbasą wyroby wędliniarsko-garmażeryjne, w skład których wchodziło mięso innych zwierząt rzeźnych np. wołowina, konina, jagnięcina, mięso drobiowe, mięso królicze, a nawet z nutrii lub osła. Należy podkreślić, że wytwórcy kiełbas stosując wymienione namiastki mięsa wieprzowego, mieli na celu jedynie zastąpienie deficytowej wieprzowiny znacznie tańszymi mięsami innych zwierząt. Tak utrwalił się stereotyp o tym, że salami wytwarzane jest z mięsa osła, frankfurterki robi się z nutrii, kabanos z koniny, a parówki z drobiu.

Żeby docenić smak wymienionych wędlin stosuje się tylko tradycyjny skład, do którego zalicza się: rozdrobnione mięso wyłącznie wieprzowe, rzadziej wołowe, a ze względu na wysoką cenę, niezwykle rzadko cielęce. W ostatnich latach zwykło nazywać się kiełbasą wyroby drobiowe lub mieszane (salami), ewentualnie podroby zwierząt wraz z przyprawami, ziołami i innymi dodatkami, wtłoczone do osłonki (dawniej – zawsze z naturalnych jelit zwierzęcych, dziś coraz częściej z tworzyw sztucznych) i zakonserwowane na jeden z wielu znanych sposobów, np. przez suszenie, sparzenie wrzątkiem, wędzenie w dymie itp.

Smak kiełbasy zależy nie tylko od rodzaju mięsa, z którego została wykonana, ale w równie znacznym stopniu od proporcji domieszek oraz sposobu konserwacji.

Rozróżnia się kiełbasy trwałe, zawierające około 36% wody (np. krakowska, sucha, salami), kiełbasy półtrwałe, zawierające 36–56% wody (np. kabanosy, żywiecka) i kiełbasy nietrwałe zawierające do 72% wody (np. biała kiełbasa, zwyczajna, serdelowa).

Kiełbasa oferowana jest m.in. w pętach, np. kiełbasa zwyczajna lub w kawałkach, np. kiełbasa krakowska.

W języku polskim słowo „kiełbasa” znane jest od XV wieku. W staropolszczyźnie występowały również określenia: „kiełbodziej” – przyrząd do nadziewania farszem kiełbas, był on wykonany ze szklanego cylindra albo krowiego rogu; oraz „kiełbaśnik” – sprzedawca uliczny wędlin[1]. Kiełbasa jest wyrazem ogólnosłowiańskim, kontynuant prasłowiański: *kl̥basa, być może od prasłowiańskiego *klbъ – coś kłębiastego, wypukłego. Nie można wykluczyć zapożyczenia, por. tureckie külbastí – pieczeń z rusztu[2][3].

Rodzaje kiełbas[4]

[edytuj | edytuj kod]

Kiełbasy ze względu na trwałość dzielimy na:

  • trwałe – do 36% wody (np.: kabanosy, sucha myśliwska)
  • półtrwałe – od 36% do 56% wody (np.: polska, jałowcowa)
  • nietrwałe – od 56% do 72% wody (np.: biała, śląska)

Kiełbasy dzielone są również z uwzględnieniem stopnia rozdrobnienia:

  • homogenizowane – rozdrobnienie wsadu do 3 mm (np. parówki, mortadela)
  • drobno rozdrobnione – rozdrobnienie wsadu od 3 do 5 mm (np. salami, metka)
  • średnio rozdrobnione – rozdrobnienie wsadu od 5 do 20 mm (np. jałowcowa, toruńska)
  • grubo rozdrobnione – rozdrobnienie wsadu od 20 mm (np. dębicka, krakowska)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Prace i materiały: Seria etnograficzna. wyd. 9-13, 1965, s. 5.
  2. W. Boryś, Słownik Etymologiczny Języka Polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2006, ISBN 83-08-03648-1.
  3. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Słownik Etymologiczny Języka Polskiego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, ISBN 83-01-14361-4, OCLC 750001566.
  4. Przewodnik po kiełbasach – rodzaje, skład i ciekawostki – odzywianie.info.pl [online], www.odzywianie.info.pl [dostęp 2018-12-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-19].