Przejdź do zawartości

Albert Blithe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Albert Blithe
Al
Ilustracja
Albert Blithe w Camp Toccoa, 1942
Master Sergeant Master Sergeant
Data i miejsce urodzenia

25 czerwca 1923
Filadelfia, Pensylwania

Data i miejsce śmierci

17 grudnia 1967
Wiesbaden, Niemcy Zachodnie

Przebieg służby
Lata służby

1941–1946
1949–1952
1954–1967

Siły zbrojne

 US Army

Jednostki

101 Dywizja Powietrznodesantowa
82 Dywizja Powietrznodesantowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

wojna koreańska

Późniejsza praca

Westinghouse Electric Company

Odznaczenia
Srebrna Gwiazda (Stany Zjednoczone)
Brązowa Gwiazda - trzykrotnie (Stany Zjednoczone)
Purpurowe Serce - trzykrotnie (Stany Zjednoczone)

Albert Blithe, ps. Al (ur. 25 czerwca 1923 w Filadelfii, zm. 17 grudnia 1967 w Wiesbaden) – żołnierz 101 i 82 Dywizji Powietrznodesantowej, Armii Stanów Zjednoczonych. Jeden z bohaterów książki i miniserialu Kompania Braci.

II wojna światowa

[edytuj | edytuj kod]

Szkolił się w Camp Toccoa. Skakał na spadochronie wraz z pozostałymi członkami kompanii E 506 Pułku Piechoty Spadochronowej przed operacją Overlord w Normandii. Po wylądowaniu, nie odnalazł swojego oddziału, wraz z innymi skoczkami którzy także nie odnaleźli swoich macierzystych jednostek dotarł do Îles Saint-Marcouf, gdzie odnaleźli resztę kompanii E.

W miniserialu Kompania Braci Blithe (gra go brytyjski aktor Marc Warren) cierpiał na czasową ślepotę. Odzyskawszy wzrok, kilka dni potem był członkiem patrolu badającego okoliczne farmy. Podczas tego patrolu został postrzelony przez snajpera.

25 czerwca 1944 roku Albert Blithe został odznaczony Purpurowym Sercem. Koledzy z kompanii E podczas prac przy miniserialu byli przekonani że Albert Blithe zmarł w 1948 roku z powodu odniesionych ran – według nich został on postrzelony w szyję.

Po obejrzeniu serialu, rodzina Alberta Blithe’a publicznie poprawiła błąd[1] ukazany w filmie – Albert Blithe został podczas patrolu postrzelony w prawe ramię, ze szpitala wyszedł 8 października 1945 roku. Powrócił do Filadelfii, gdzie rozpoczął karierę w Westinghouse Electric. Brał udział w pierwszym corocznym spotkaniu członków 101 Dywizji Powietrznodesantowej.

Po II wojnie światowej

[edytuj | edytuj kod]

Wrócił do służby w Korei 28 marca 1949 roku wraz z 82 Dywizją Powietrznodesantową, został z niej zwolniony 27 marca 1952 roku. Ponownie wrócił do służby 24 marca 1954 roku, w dniu 13 maja 1954 otrzymał odznakę starszego spadochroniarza oraz został spadochroniarzem roku w 82 Dywizji. Następnie służył w korpusie kwatermistrzowskim, w kompanii zaopatrzenia.

Przed zakończeniem kariery wojskowej w 1967 roku, Blithe otrzymał nominację na młodszego chorążego, walczył także podczas wojny koreańskiej z 82 Dywizją Powietrznodesantową. Łącznie wykonał ponad 600 skoków ze spadochronem.

Był żonaty z Kay, miał dwoje dzieci, syna i córkę.

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Zmarł podczas służby w 8 batalionie zaopatrzenia i transportu, 8 dywizji piechoty stacjonującej w Zachodnich Niemczech w rejonie Wiesbaden.

Tydzień przed śmiercią, brał udział w spotkaniu uczestników ofensywy w Ardenach, po powrocie Blithe poczuł się źle. 11 grudnia został przyjęty na ostry dyżur, gdzie zdiagnozowano u niego perforację wrzodu.

Operacja została przeprowadzona 12 grudnia 1967 roku. Po operacji stwierdzono u niego zapalenie otrzewnej, a 16 grudnia – uszkodzenie nerek.

Zmarł 17 grudnia 1967 roku o godzinie 0.55.

Po ceremonii pogrzebowej prowadzone przez kapelana mjr. Thomasa F. DesChampsa, Blithe został pochowany na Narodowym Cmentarzu w Arlington z pełnymi honorami wojskowymi, w dniu 28 grudnia 1967. Spoczywa w sekcji 31, miejsce 7672[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]