Wálter Roque

Wálter Roque
Pełne imię i nazwisko	José Wálter Roque Méndez
Data i miejsce urodzenia	6 marca 1937 ; Montevideo
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
1950–1953	CA Bella Vista
1954–1957	Rampla Juniors
1958–1962	Atlanta Buenos Aires
1963	Club Nacional de Football
	Danubio FC
	Cucuta
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
	Club Aragua
1978–85	Wenezuela
1989	Peñarol
2003	Boliwia
2005	Caracas FC
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;

José Wálter Roque Méndez (6 marca 1937, zm. 30 grudnia 2014) – piłkarz urugwajski noszący przydomek Cata, napastnik (lewoskrzydłowy). W późniejszym okresie, po zakończeniu kariery zawodniczej, trener.

Roque karierę piłkarską rozpoczął w 1950 roku w klubie CA Bella Vista, gdzie grał do 1953 roku. W 1954 roku został graczem klubu Rampla Juniors.

Jako piłkarz klubu Rampla Juniors wziął udział w turnieju Copa América 1956, gdzie Urugwaj zdobył tytuł mistrza Ameryki Południowej. Roque zagrał we wszystkich pięciu meczach – z Paragwajem (zdobył bramkę), Peru, Chile, Brazylią i Argentyną.

Nadal jako piłkarz klubu Rampla Juniors wziął udział w turnieju Copa América 1957, gdzie Urugwaj zajął czwarte miejsce. Roque zagrał we wszystkich sześciu meczach – z Ekwadorem, Kolumbią, Argentyną, Peru, Brazylią i Chile (zdobył bramkę).

W Rampla Juniors Roque grał do 1957 roku, po czym w 1958 roku przeniósł się do Argentyny, by grać w drużynie Atlanta Buenos Aires.

W 1963 roku wrócił do ojczyzny i został graczem klubu Club Nacional de Football, a następnie grał w drużynie w Danubio FC. Na zakończenie kariery piłkarskiej występował w kolumbijskim klubie Cúcuta Deportivo. Roque miał opinię gracza szybkiego i ostro strzelającego z każdej pozycji.

Od 21 stycznia 1956 roku do 14 lipca 1957 roku Roque rozegrał w reprezentacji Urugwaju 15 meczów i zdobył 2 bramki^[1].

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Roque przeniósł się do Wenezueli, gdzie został trenerem klubu Club Aragua w mieście Maracay. W 1971 roku doprowadził klub Valencia FC do tytułu mistrza Wenezueli. W 1973 ponownie prowadzony przez niego zespół zdobył mistrzostwo Wenezueli – tym razem był to klub Portuguesa Acarigua.

Później pracował w wielu innych klubach wenezuelskich, jak Galicia Caracas, Estudiantes Mérida, Atlético San Cristóbal, Táchira San Cristóbal, UA Maracaibo i Carabobo Valencia. Jako trener zdobył 5 tytułów mistrza Wenezueli – do dziś tylko Orlando Fantoni może pochwalić się takim samym osiągnięciem.

Był trenerem reprezentacji Wenezueli, kierując zespołem podczas turniejów Copa América 1975 i Copa América 1983, w eliminacjach do finałów mistrzostw świata w 1982 roku, w Igrzyskach Olimpijskich w 1980 i eliminacjach do Igrzysk Olimpijskich w 1984 roku. Był także trenerem reprezentacji Boliwii oraz boliwijskich klubów – Club Blooming i Oriente Petrolero.

Przypisy

↑ Uruguay – Record International Players.

Bibliografia

Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 13): Copa America, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, s. 108-110, 119-121

Linki zewnętrzne

Urugwajscy mistrzowie Ameryki Południowej

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Uruguay – Record International Players.

[t-3] tymczasowo

[t-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m tymczasowo

[t-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ tymczasowo

[t-6] tymczasowo

[t-7] tymczasowo

[t-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g tymczasowo

[t-9] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m tymczasowo

[t-10] tymczasowo

[a]

[1]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]