Ildo Maneiro

Ildo Maneiro
Pełne imię i nazwisko	Ildo Enrique Maneiro Ghezzi
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1947 ; Urugwaj
Wzrost	176 cm
Pozycja	napastnik, rozgrywający
Kariera seniorska
?-1973	Club Nacional de Football
1973–1976	Olympique Lyon
1976–1979	CA Peñarol
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1987–1989	Danubio FC
1990–1991	Real Saragossa
1991–1993	Danubio FC
1993–1994	Urugwaj
1995–?	Danubio FC
?-?	CS Herediano
2004–2006	CA Bella Vista
2006–2007	Progreso Montevideo
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;

Ildo Enrique Maneiro Ghezzi (4 sierpnia 1947) – piłkarz urugwajski, napastnik, rozgrywający. Później trener. Wzrost 176 cm, waga 73 kg.

Kariera piłkarska

Reprezentacja

Jako piłkarz klubu Club Nacional de Football wziął udział wraz z reprezentacją Urugwaju w finałach mistrzostw świata w 1970 roku, gdzie Urugwaj zdobył miano czwartej drużyny świata. Zagrał we wszystkich sześciu meczach – z Izraelem (zdobył bramkę), Włochami, Szwecją, ZSRR, Brazylią i Niemcami.

Będąc graczem klubu CA Peñarol wziął udział w turnieju Copa América 1979, gdzie Urugwaj odpadł już fazie grupowej. Maneiro zagrał tylko w dwóch meczach z Ekwadorem – w rewanżowym meczu w Montevideo otrzymał czerwoną kartkę.

Od 31 marca 1970 do 16 września 1979 rozegrał w reprezentacji Urugwaju 33 mecze i zdobył 3 bramki^[1].

Kariera klubowa

Wraz z Nacionalem dotarł do finału Copa Libertadores 1969 i Copa Libertadores 1971, gdzie w obu przypadkach przyszło zmierzyć się z argentyńskim klubem Estudiantes La Plata. Za pierwszym razem Nacional przegrał, jednak w 1971 zwyciężył i zdobył Puchar Wyzwolicieli, a następnie w tym samym roku zdobył Puchar Interkontynentalny. Maneiro wziął jeszcze udział w nieudanych dla Nacionalu turniejach Copa Libertadores 1972 i Copa Libertadores 1973, po czym wyjechał na trzy lata do Francji, gdzie grał w Olympique Lyon. Grając w Olympique dotarł w 1976 do finału Pucharu Francji.

Po powrocie do kraju grał w Peñarolu, z którym dotarł do półfinału Copa Libertadores 1979.

Łącznie w rozgrywkach Pucharu Wyzwolicieli grając w latach 1968–1979 klubach Nacional i Peñarol Maneiro rozegrał 67 meczów i zdobył 6 bramek^[2]

Według encyklopedii FUJI był zawodnikiem inteligentnym i pomysłowym.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem – pracował m.in. w Hiszpanii, w klubie Real Saragossa. W Urugwaju trenował klub Danubio FC, z którym zdobył tytuł mistrza Urugwaju w 1988^[3]. Pracował również w Kostaryce, gdzie był trenerem klubu Herediano Herrera^[4]

W 2004 został trenerem klubu CA Bella Vista^[5], który trenował do końca sezonu 2005/06^[6]. W sezonie 2006/07 prowadził walczący o utrzymanie się w pierwszej lidze urugwajskiej klub Progreso Montevideo^[7]

Przypisy

↑ Uruguay – Record International Players.
↑ Players in the Copa Libertadores.
↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2008-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-12)].
↑ Al Día, Ovación.
↑ Terra – Notícias, esportes, coberturas ao vivo, diversão e estilo de vida [online], www.terra.com [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-28] (port.).
↑ FootballSquads – Bella Vista – 2006 Clausura.
↑ Uruguay 2006/07.

Bibliografia

Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 8): Herosi Mundiali, Wydawnictwo GiA, Katowice 1993, ISBN 83-900227-6-3, s. 112

Linki zewnętrzne

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Uruguay – Record International Players.

[3] Players in the Copa Libertadores.

[4] Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2008-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-12)].

[5] Al Día, Ovación.

[6] Terra – Notícias, esportes, coberturas ao vivo, diversão e estilo de vida [online], www.terra.com [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-28] (port.).

[7] FootballSquads – Bella Vista – 2006 Clausura.

[8] Uruguay 2006/07.

[t-9] tymczasowo

[t-10] tymczasowo

[t-11] tymczasowo

[t-12] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k tymczasowo

[t-13] tymczasowo

[t-14] tymczasowo

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]

[A]