kot błotny

kot błotny (język polski)

kot błotny (1.1)

wymowa:

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. Felis chaus Schreber, drapieżny ssak z rodziny kotowatych o maskującym umaszczeniu występujący w południowej Azji i Egipcie; zob. też kot błotny w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kot błotny	koty błotne
dopełniacz	kota błotnego	kotów błotnych
celownik	kotu błotnemu	kotom błotnym
biernik	kota błotnego	koty błotne
narzędnik	kotem błotnym	kotami błotnymi
miejscownik	kocie błotnym	kotach błotnych
wołacz	kocie błotny	koty błotne

przykłady:

(1.1) W niektórych krajach koty błotne tępi się jako szkodniki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) młode / ochrona / ostoja / samica / samiec / siedlisko kota błotnego

synonimy:

(1.1) chaus, kot bagienny, kot trzcinowy

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) drapieżnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) jungle cat, reed cat, swamp cat
• włoski: (1.1) gatto della giungla m

źródła: