nox
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /noks/ (classice) - Syllabificatio phonetica: nox — morphologica: nox
Notatio
[+/-]Pro *nocts, a lingua prisca Indoeuropaea *nokvt-, a *nequ- “vesperascere”. Vide radicem noct.
Nomen substantivum
[+/-]- √ Tempus inter occasum ortumque solis.[1]
- Pars diei quando sol sub horizone est, vel tempus ab occasu ad ortum; praesertim tempus a crepusculo ad diluculum, quando lux solis non adest, sed solummodo lux lunae stellaeve, vel lux artificialis.
Declinatio
[+/-]| f. | sing. | plur. | |
|---|---|---|---|
| nom. | nox | noctēs | I |
| gen. | noctis | noctium | II |
| dat. | noctī | noctibus | III |
| acc. | noctem | noctēs | IV |
| abl. | nocte noctū |
noctibus | VI |
| voc. | nox | noctēs | V |
Dictiones collatae
[+/-]Antonyma · contraria
Dictiones derivatae
[+/-]- noctanter
- noctēscō, noctēscere
- nocticola
- nocticulus
- noctū, nocte
- noctua, noctuīnus
- nocturnus, nocturnālis
Composita
- nocticolor
- Noctifer
- noctilūca, noctulūcus
- noctisurgium
- noctivagus
- noctividus
- noctuābundus
- noctulūcus
- noctuvigilus
Translationes
[+/-]√ Tempus inter occasum ortumque solis
Loci
[+/-]Latinitas classica
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 398 — “NOX, noctis, f. 3.”
- ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 707 — “nox, noctis, f.”
- ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — nox, noctis, f. (altindisch nákt-, griech. νύξ, gotisch nahts, ahd. naht) (tom. 2, p. 1202)