Kresta kriulo
 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 En Artis Zoo, Nederlando
 | ||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Chauna torquata Oken, 1816 | ||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||
 | ||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||
La Krestoĉaŭno (Chauna torquata), ankaŭ konata kiel Kresta kriulo aŭ Suda kriulo, apartenas al la ordo de Anseroformaj birdoj. Ĝi estas trovata en sudorienta Peruo, norda Bolivio, Paragvajo, suda Brazilo, Urugvajo kaj norda Argentino.[1] Ĝia dieto konsistas el plantotigoj, semoj, folioj, kaj, malofte, malgrandaj bestoj.
Priskribo
[redakti | redakti fonton]Krestoĉaŭnoj averaĝas 81 – 95 cm de longeco kaj pezas 3 – 5 kg[2] Ili estas la plej pezaj, kvankam ne nepre la plej longaj, inter la tri specoj de ĉaŭnoj.[3] La enverguro estas proksimume 170 cm[4] Inter normaj mezuroj, la flugillongo mezuras 54 cm, la vosto 23.2 cm 23 cm, la kulmo (supra bekobordo) 4.5 cm kaj la longa tarso 11 cm[5]
La Krestoĉaŭno estas griza birdo, pli hela ĉe brusto kaj pli malhelgriza ĉe dorso, flugiloj kaj vosto. Ĝi havas nigran kolumon kaj, super tiu, blankan superkolumon al ĝorĝareo, sed pli malampleksaj ol tiuj similaj de la samgenra Nigrakola kriulo. Kiel ĉe tiu, estas ruĝa senpluma areo el la bekobazo al ĉirkaŭokulo. Ankaŭ la kruroj estas ruĝaj. Ĉefa distinga trajto estas nukokresto.
La junuloj estas sablokoloraj kun pli flavaj kapo kaj ŝultroj.
Ĝi vivas en tropikaj kaj subtropikaj marĉoj, estuaroj kaj ĉeakvejoj.
Konduto kaj ekologio
[redakti | redakti fonton]La Krestoĉaŭno estas bona naĝanto, havante parte naĝhaŭtajn piedojn, sed preferas marŝi sur la tero. La ostaj spronoj sur ĝiaj flugiloj estas uzitaj por protekto kontraŭ rivalaj ĉaŭnoj kaj aliaj malamikoj. Kvankam ĝi estas ne-migranta, ĝi estas elstara fluganto. Ĝi vivas en grandaj grupoj, manĝante surtere en herbejoj kaj kultivitaj kampoj ĝis la reprodukta sezono, kiam birdoj pariĝas.[6]
Reproduktado
[redakti | redakti fonton]Tiu neotropisa specio establas monogamajn rilatojn kiuj daŭras ĝian vivdaŭron, taksita je 15 jaroj. Amindumado implikas laŭtan vokon fare de ambaŭ seksoj, kiu povas esti aŭdata ĝis du mejlojn fore.[6] Por la nesto la paro konstruas grandan platformon de kanoj, pajleroj, kaj aliaj akvoplantoj en nealirebla loko proksime de akvo. La ino demetas inter du kaj sep blankajn ovojn. La paro dividas la kovadon, kiu daŭras 43 ĝis 46 tagojn. La idoj forlasas la neston tuj kiam ili elkoviĝas, sed la gepatroj prizorgas ilin plurajn semajnojn. La flugpretiga periodo daŭras 8 ĝis 14 semajnojn.
Bildaro
[redakti | redakti fonton]-
Sidonta sur 2 ovoj.
-
Sur nesto en Birdoparko Iguazu, Brazilo
-
Familio en Suda Rio-Grando, Brazilo
-
Kapo
-
Kapo
-
Idoj
-
Ekzistas du kolorofazoj, hela kaj malhela.[6]
![Ekzistas du kolorofazoj, hela kaj malhela.[6]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f6/Crested_screamer_arp.jpg/503px-Crested_screamer_arp.jpg)
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Clements, James, (2007)The Clements Checklist of the Birds of the World, Cornell University Press, Ithaca
- ↑ Southern Screamer - Chauna torquata. oiseaux.net. Alirita 23a de Septembro 2008.
- ↑ del Hoyo, Elliott & Sargatal.Handbook of Birds of the World, Volume 1 Ostrich to Ducks. ISBN 84-87334-10-5
- ↑ Screamer(2011).
- ↑ of Birds in the British Museum
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Southern Crested Screamer. Sacramento Zoo. Alirita 30a de Decembro 2009.[rompita ligilo]
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]- Humida Ĉako, Ekoregionoj en Paragvajo
- Kornoĉaŭno, Anhima cornuta
- Nigrakola ĉaŭno aŭ Nigrakola kriulo, Chauna chavaria
Fonto
[redakti | redakti fonton]En tiu ĉi artikolo estas uzita maŝina traduko de WikiTrans de teksto el la artikolo Southern Screamer en la angla Vikipedio.
| ||||||||||||||||||
