Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μεσιέ 66

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: Sky map 11h 20m 15.0s, +12° 59′ 30″

Μεσιέ 66
Ο Μεσιέ 66 από το ESO
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΛέων
Ορθή Αναφορά11h 20m 15.0s[1]
Απόκλιση+12° 59′ 30″[1]
Μετατόπιση προς το ερυθρό727 ± 3 km/s [1]
Απόσταση36 ± 5 MLy
Ομάδα ή σμήνος γαλαξιώνΤριάδα του Λέοντα
Φαινόμενο μέγεθος (V)8,9[2]/9,65[1]
Χαρακτηριστικά
Τύπος ΓαλαξίαSAB(s)b;LINER Sy2[1]
Φαινόμενη διάμετρος (V)9,1' x 4,2'[1]
Άλλες ονομασίες
NGC 3627, UGC 6346, PGC 34695, Arp 16, Arp 317A [1]
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ο Μεσιέ 66 (γνωστός και ως Μ66 και NGC 3627) είναι ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας Σίφερτ 2 σε απόσταση περίπου 35 εκατομμυρίων ετών φωτός στον αστερισμό Λέοντα. Σχηματίζει μαζί με τον Μεσιέ 65 και τον NGC 3628 την «Τριάδα του Λέοντα». Εκπέμπει ακτίνες Χ και ραδιοκύματα.

Έχει εμφανείς λωρίδες σκόνης και οι βραχίονές του παρουσιάζονται παραμορφωμένοι, πιθανώς μετά από συναντήσεις με άλλους γαλαξίες. Άλλα αποτελέσματα αυτών των συναντήσεων είναι μία πολύ υψηλή συγκέντωση μάζας στον πυρήνα και η απομάκρυνση υλικού από τον ένα βραχίονα, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερα εμφανή και ασυνήθιστο βραχίονα και λωρίδες σκόνης.[3] Πάνω στον δίσκο του γαλαξία υπάρχουν πολλές περιοχές ΗΙΙ, δηλαδή νεφελώματα.

Ο Μεσιέ 66 ανακαλύφθηκε από τον Σαρλ Μεσιέ την 1 Μαρτίου 1780, μαζί με τον Μεσιέ 65. Υποδεικνύει ότι δεν εντόπισε αυτά τα δύο αντικείμενα το 1773, όταν ένας κομήτης πέρασε ανάμεσά τους, πιθανώς εξαιτίας της λαμπρότητας του κομήτη.

Στον Μεσιέ 66 είχαν παρατηρηθεί μέχρι το 2009 4 υπερκαινοφανείς αστέρες, οι SN 1973R, SN 1989B (ο λαμπρότερος, με μέγιστο μέγεθος 12,2, του οποίου το άστρο προγεννήτορας είχε Η -9 περίπου), SN 1997bs και SN 2009hd.[4]


Εκπομπή ακτινοβολίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα 8,4 GHz (ραδιοκύματα) παρουσιάζεται μία τριπλή πηγή με διαστάσεις περίπου 2 λεπτών της μοίρας που σχετίζεται με την εσωτερική ράβδο του γαλαξία, ενώ υπάρχουν και άλλες περιοχές που προέρχονται από αστρογόνες περιοχές.

Στις ακτίνες Χ ο γαλαξίας παρουσιάζει μία μικρή πηγή, κοντά στον ραδιοπηρύνα του γαλαξία, η οποία επεκτείνεται σε απόσταση δύο λεπτών της μοίρας από την πηγή, με ίδια διεύθυνση και μέγεθος με τα ραδιοκύματα. Στις παρατηρήσεις από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Αντίνων Χ Τσάντρα δεν εντοπίζεται ο πυρήνας της πηγής.

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 3627. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2006. 
  2. G. de Vaucouleurs· A. de Vaucouleurs· H. G. Corwin· R. J. Buta· G. Paturel· P. Fouque (1991). Third Reference Catalogue of Bright Galaxies. New York: Springer-Verlag. 
    Τα μεγέθη είναι χωρίς και με φίλτρο
  3. Xiaolei Zhang; Melvyn Wright; Paul Alexander (1993). «High-Resolution CO and Η i Observations of the Interacting Galaxy NGC 3627». Astrophysical Journal 418: 100. doi:10.1086/173374. http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=1993ApJ...418..100Z. 
  4. Schuyler D. Van Dyk; Chien Y. Peng; Aaron J. Barth; Alexei V. Filippenko (Νοέμβριος 1999). «The Environments of Supernovae in Post-Refurbishment Hubble Space Telescope Images». The Astronomical Journal 118 (5): 2331-2349. doi:10.1086/301068. Bibcode1999AJ....118.2331V. http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/bib_query?1999AJ....118.2331V. Ανακτήθηκε στις 2010-02-16. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]