Idi na sadržaj

Geološka vremenska skala

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
(Preusmjereno sa Eon (geologija))
Sat koji predstavlja neke od glavnih jedinica geološkog vremena i definitivnih događaja u Zemljinoj historiji.
Hadeanski eon predstavlja vrijeme prije fosilnih otkrića života na Zemlji.
Smatra se da je njegova gornja granica na prije oko 1,000.000.000 milijardi godina. Ostale podjele odražavaju evoluciju života; arhean i proterozoik su eoni, paleozoik, mezozoik i kenozoik su ere u eonu fanerozoik. Kvartarni period od tri miliona godina, vrijeme prepoznatljivo po ljudima, premalen je da bi bio vidljiv na ovoj skali.


Geološka vremenska skala (GTS) je sistem hronološkog datiranja koji određuje odnose geoloških slojeva (stratigrafija) sa vremenom i koristi u geologiji, paleontologiji i drugim naukama o Zemlji, da opiše vremena i odnose događaja koji su se dogodili u historiji Zemlje. Tabela raspona geoloških vremena, koja je ovdje predstavljena, slaže se sa nomenklaturom, datiranju i standardnim bojama kodova, koje je utvrdila Međunarodna komisija za stratigrafiju.

Dokazi prema radiometrijskom datiranju ukazuju da je Zemlja stara oko 4,54 milijarde godina.[1][2]

Geologija ili duboko vrijeme Zemljine prošlosti je podijeljena u različite jedinice, prema događajima koji su se desili u svakom periodu. Različiti rasponi vremena na GTS obično su obilježeni promjenama u sastavu slojeva koji im odgovaraju i ukazuju na velike geološke ili paleontološke događaje, kao što je masovno izumiranje. Naprimjer, granica između perioda krede i paleogena definirana je kreda-paleogen izumiranjem, koje je označilo propast ne-ptičjih dinosaura i mnogih drugih grupa životinja. Stariji vremenski razmaci, koji su datirani pouzdanim fosilnim zapisom (prije eona proterozoik), definirani su njihovom apsolutnom starošću.

Terminologija

[uredi | uredi izvor]

Najveća definirana jedinici vremena je supereon, sastavljen od eona. Eoni su podijeljeni u ere, koji su zatim podijeljene u periode, epohe i doba. Termini "eonotem", "eratem", "sistem", "serija" i "faza" koriste se za slojeve stijena koje odgovaraju tim periodima geološkog puta u historiji Zemlje.

Jedinice geohronologije i stratigrafije
Segmenti stijena (slojevi) u hronostratigrafiji Vremenski raspon u geohronologiji Napomene uz

geohronološke jedinice

Eonotem Eon Ukupno 4, pola milijarde godina ili više
Eratem Era Definiranih 10, nekoliko stotina miliona godina
Sistem Period Definirano 22, 10 do ~100 milliona godina
Serija Epoha Definirano 34, 10 miliona godina
Faza Doba Definirano 99, millioni godina
Horizont Hron Podjedinica doba, ne upotrebljava se u vremenskoj skali ICS

Geologija kvalificira ove jedinice kao "rane", "srednje" i "kasne" kada se odnose na vrijeme, a "niže", "srednje" i "gornje" - kada se odnose na odgovarajuće stijene. Naprimjer, serija donje jure u hronostratigrafiji odgovara epohi rane jure u geohronologiji.[3] Geološke jedinice iz istog vremena, ali iz različitih dijelova svijeta često izgledaju drugačije i sadrže različite fosile, pa su u istom periodu historijski data različita imena u različitim zemljama. Naprimjer, u Sjevernoj Americi donji kambrij zove se serija Waucoban koja je podijeljena u zone, na osnovu sukcesije trilobita. U Istočnoj Aziji i Sibiru, ista jedinica je podijeljena u faze aleksij, atdabanij i botomij. Ključni aspekt rada Međunarodne komisije za stratigrafiju je pomirenje ovih konfliktnih terminologija i definiranje univerzalnih horizonata koji se mogu koristiti širom svijeta.[4] Termin antropocen koristi se neformalno u popularnoj kulturi, a sve veći broj naučnika i u opisu epohe u kojoj živimo. Termin su uveli Paul Crutzen i Eugene Stoermer 2000. da opišu sadašnje vrijeme, u kojem ljudi imaju ogroman uticaj na životnu sredinu. To je evoluiralo u opisivanje kao "epohe", počevši od nekog vremena u prošlosti i u cjelini da definira antropogenu emisiju ugljika i proizvodnji i potrošnji plastičnih proizvoda koji su ostali u tlu.[5]

Protivnici ovog pojma tvrde da ga ne treba koristiti, jer je vrlo teško, ako ne i gotovo nemoguće, da se definira određeno vrijeme kada su ljudi počeli uticati na slojeve stijena koje definiraju početak jedne takve epohe.[6] Drugi misle da ljudi nisu ni počeli da otklanjaju svoj najveći uticaj na Zemlji i stoga antropocen još nije ni počeo. U svakom slučaju, ICS još nije službeno odobrio termin, bar do kraja 2016.[7]

Formiranje geološke vremenske skale

[uredi | uredi izvor]

Prvi ozbiljni pokušaji da se formuliras geološka skala vremena, koja bi se mogla primijeniti bilo gdje na Zemlji potiče iz kraja 18. stoljeća. Najuticajniji rani pokušaji (zagovarao i Abraham Werner, između ostalih) dijele stijene Zemljine kore u četiri vrste: primarne, sekundarne, tercijarne i kvartarne. Svaka vrsta stijena, prema teoriji, formira se u određenom periodu u historiji Zemlje. Bilo je tako moguće govoriti o "tercijarnom periodu", kao i "tercijarnim stijenama". Zaista, termin "tercijarne" (sadaju u paleogen i neogen) ostao je u upotrebi kao ime geoloških perioda u 20. stoljeću, a "kvartar" ostaje u formalnoj upotrebi kao naziv tekućeg perioda. Identifikaciju slojeva premsa fosilima koje sadrže, pionirski su počelo William Smith, Georges Cuvier, Jean d'Omalius d ' Halloy i Alexandre Brogniart, u početku 19. stoljeća, omogućivši geolozima da preciznije podijeliti historiju Zemlje. To im je omogućio da se povežu slojeve preko nacionalnim (ili čak i kontinentalnim) granicama. Ako dva sloja (ipak udaljeni u prostoru ili drugačiji u sastavu) sadrže iste fosile, šanse su dobre da se utvrde u isto vrijeme. Detaljne studije slojeva i fosila Evrope između 1820. i 1850. proizvele su niz geoloških perioda koji se i danas koristi.

Imenovanje geoloških perioda, era i epoha

[uredi | uredi izvor]

Proces je bio obilježen dominaciom britanskih geologa i imena perioda. "Kambrij", (klasični naziv za Vels), "ordovicij" i "silur", nazvani su po drevnim velškim plemenima, jer su periodi definirani pomoću stratigrafske sekvence iz Velsa.[8] "Devon" je imenovan po engleskoj županiji Devon, a ime "karbona" ili krede je jednostavno adaptacija "mjerae uglja", pojam starog britanskog geologa za isti skup slojeva. "Perm" je dobio ime po Permu, Rusija, jer ga je pomoću slojeva u toj regiji definirao škotski geolog Roderick Murchison. Međutim, neke periode definirali su geolozi iz drugih zemalja. "Trijas" je 1834. imenovao njemački geolog Friedrich Von Alberti iz tri različita sloja (latinski trias što znači trijada). U ležištima krede, zatim crnih škriljaca, zvanim trijas, koji se nalaze u cijeloj Njemačkoj i Sjeverozapadnoj Europi. Juru je imenovao francuski geolog Alexandre Brogniart za široke morske krečnjake u planinama Jura. "Kredu" (od latinskog creta = kreda) kao poseban period je prvi put definirao belgijski geolog Jean d'Omalius d'Halloy 1822., proučavajući slojeve u pariskom bazenu.[9] i imenovana za široka ležišta krede (kalcij-karbonat deponovan od ljuštura morskih beskičmenjaka). Britanski geolozi su također odgovorni za grupiranje perioda u ere i podjelu perioda tercijara i kvartara u epohe. John Phillips je 1841. objavio prvu globalnu geološku vremensku skalu na osnovu vrste fosila koji su nađeni u svakoj eri. Phillipsova skala pomogla je standardiziranje upotrebe termina kao što jsu paleozoik ("stari život") koji je proširen da pokrije veći period nego što je bio prethodni i mezozoik' ' ("srednji život"), koji je izumio.[10]

Vremenska skala

[uredi | uredi izvor]
Supereon Eon Era Period[11] Epoha Stadij Najvažniji događaji Početak (milioni godina)[12]
Fanerozoik Kenozoik [13] Neogen[13] Holocen Atlantik Završava se posljednji period glacijacije i razvija se ljudska civilizacija. Završava se kvartarno ledeno doba i počinje sadašnji interglacijal. Nastaje pustinja Sahara na prostoru prijašnjih savana, razvija se poljoprivreda, nastaju prvi gradovi. Paleolitske / neolitske (Kameno doba) kulture počinju da se razvijaju od 10.000. p. n. e., koje se su zaslužne za kasniji nastanak bakarnom (3500. p. n. e.) i bronzanom dobu (2500. p. n. e.). Tokom željeznog doba (1200. p. n. e.) razvijaju se kulture u pogledu složenosti i tehničkih dostignuća. Razvijaju se mnoge prahistorijske kulture širom svijeta, što je konačno dovelo do razvoja klasične antičke kulture, kao što je Rimsko carstvo, pa kulture srednjeg vijeka, sve do današnjih. Malo ledeno doba prouzrokovalo je kratko zahlađenje na sjevernoj hemisferi od 1400. do 1850. Vulkan Tambora erumpirao je 1815, što je dovelo do "godine bez Sunca" (1816) u Evropi i Sjevernoj Americi. Količina ugljik-dioksida u atmosferi porasla je sa 100 ppmv, koliko je bilo na kraju posljednje glacijacije, na 385 ppmv, koliko je danas. To je, prema nekima, izazvalo globalno zagrijavanje i klimatske promjene. Porast količine ugljik-dioksida tumači se antropogenim faktorom, odnosno industrijskom revolucijom. 0,011430 ± 0,00013[13][14]
Boreal
Pleistocen Kasni pleistocen Procvat, a zatim, i izumiranje velikog broja velikih sisara (pleistocenska megafauna). Odvija se evolucija i nastanak savremenog čovjeka. Kvartarno ledeno doba nastavlja se glacijacijama i interglacijacijama (praćeno porastom količine ugljik-dioksida u zraku). Posljednji glacijalni maksimum bio je prije 30.000 godina, a posljednja glacijacija – prije 18.000–15.000 godina. Gašenje ljudskih kultura iz kamenog doba, povećanje tehničke složenosti u odnosu na prethodne kulture iz ledenog doba, pogotovo na Mediteranu i u Evropi. Supervulkan Toba erupirao je prije 75.000 godina, što je izazvalo vulkansku zimu, koja je dovela ljudski rod (Homo) na ivicu izumiranja. 0,126 ± 0,005*
Srednji pleistocen 0,500?
Rani pleistocen 1.806 ± 0.005*
Gelazij 2.588 ± 0.005*
Pliocen Pjaćentij Intenziviranje sadašnjih klimatskih uvjeta. Sadašnje ledeno doba počinje prije približno 2,58 miliona godina. Hladna i vlažna klima. Pojavljuju se australopitek i mnogi savremeni rodovi sisara i mehkušaca. Pojavljuje se Homo habilis. 3.600 ± 0.005*
Zanklij 5.332 ± 0.005*
Miocen Mesinij Umjereno hladna klima, uslovljena povremenim ledenim dobima. Orogeneza na Sjevernoj hemisferi. Tokom ovog perioda razvijaju se savremene familije sisara i ptica. Razvijaju se konji i mastodonti. Trave su općeprisutne. Pojavljuju se prvi čovjekoliki majmuni. Događa se Kaikourska orogeneza kojom nastaju Južne novozelandske alpe, a koja traje i danas. U Evropi se usporava alpska orogeneza, ali traje sve do danas. Karpatskom orogenezom nastaju Karpati u centralnoj i istočnoj Evropi. U Grčkoj i Egejskom moru usporava se helenska orogeneza, koja traje sve do danas. Tokom srednjeg miocena dogodilo se veliko izumiranje živog svijeta. Usljed velike rasprostranjenosti šuma snižava se koncentracija ugljik-dioksida u atmosferi sa 650 ppmv na 100 ppmv. 7.246 ± 0.05*
Tortonij 11.608 ± 0.05*
Seravalij 13.65 ± 0.05*
Langij 15.97 ± 0.05*
Burdigalij 20.43 ± 0.05*
Akvitanij 23.03 ± 0.05*
Paleogen[13] Oligocen Hatij Topla klima koja se postepeno mijenja u hladnu. Brza evolucija i diverzifikacija faune, posebno sisara. Događaju se adaptivna radijacija i rasprostiranje savremenih skrivenosjemenica. 28.4 ± 0.1*
Rupelij 33.9 ± 0.1*
Eocen Prijabonij Promjena klime, prelaz ka hladnoj. Procvat primitivnih sisara (kao što su redovi Creodontia, Condylarthra, Uintatheria) koji nastavljaju da se razvijaju tokom cijele epohe. Pojavljivanje nekoliko "savremenih" familija sisara (npr. primitivni kitovi). Pojava prvih trava. Ponovna glacijacija Antarktika i formiranje njegove ledene kape. Događajem azola[15] počinje ledeno doba, i hladna klima, koja se javlja do današnjih dana usljed rasprostiranja i raspadanja morskih algi koje su doprinijele velikom smanjenju ugljik-dioksida u atmosferi, i to s 3.800 ppmv na 650 ppmv. Kraj laramijske i sevirske orogeneze Stjenovitih planina u Sjevernoj Americi. U Evropi počinje alpska orogeneza. Počinje helenska orogeneza u Grčkoj i Egejskom moru. 37.2 ± 0.1*
Bartonij 40.4 ± 0.2*
Lutecij 48.6 ± 0.2*
Iprij 55.8 ± 0.2*
Paleocen Tanetij Tropska klima. Intezivira se adaptivna radijacija sisara, omogućena nestajanjem dinosaura. Prvi veliki sisari (veći od medvjeda). Počinje alpska orogeneza u Evropi i Aziji. Indijski potkontinent sudara se s Azijom prije 55 miliona godina, a himalajska orogeneza počinje prije 52–48 miliona godina. 58.7 ± 0.2*
Selandij 61.7 ± 0.3*
Danij 65.5 ± 0.3*
Mezozoik Kreda Gornja Kreda Mastrihtij Razvijaju se biljke skrivenosjemenjače, kao i nove grupe insekata. Pojavljuju se savremenije prave košljoribe. Prisutni su amoniti, belemniti, rudisti, školjke i morski ježevi. Mnogo novih tipova dinosaura (tiranosauri, titanosaur, hadrosauri i ceratopsidi) razvija se na kopnu, kao i savremeni krokodili; U moru su se pojavile Mosasauria i savremene ajkule. Primitivne ptice postepeno zamenjuju pterosaure. Pojavljuju se torbari, kljunari i placentalni sisari. Raspada se Gondvana. Početak laramijske i sevijerske orogeneze Stjenovitih planina. Količina ugljik-dioksida u zraku bliska današnjoj. 70.6 ± 0.6*
Kampanij 83.5 ± 0.7*
Santonij 85.8 ± 0.7*
Konijacij 89.3 ± 1.0*
Turonij 93.5 ± 0.8*
Cenomanij 99.6 ± 0.9*
Donja kreda (period) Albij 112.0 ± 1.0*
Aptij 125.0 ± 1.0*
Baremij 130.0 ± 1.5*
Otrivij 136.4 ± 2.0*
Valanžinij 140.2 ± 3.0*
Berijasij 145.5 ± 4.0*
Jura Gornja jura Titonij Od biljaka, česte su golosjemenjače (naročito četinari, benetiti i cikasi) i papratnjače. Razvijen veliki broj tipova dinosaura, kao što su sauropodi, karnosauri i stegosauri. Česti su sisari, ali su malih dimenzija. Pojavljuju se prve ptice i gušteri. Dalje se razvijaju ihtiosauri i pleziosauri. U morima su najčešće školjke, amoniti i belemniti. Vrlo su česti i morski ježevi, zajedno sa morskim krinovima, morskim zvijezdama, spužvama, i terebratulidnim i rinhonelidnim Brachiopodama. Pangea se dijeli na Gondvanu i Lauraziju. Količina ugljik-dioksida u zraku bila je 4-5 puta veća od današnje (1200-1500ppmv). 150.8 ± 4.0*
Kimeridžij 155.7 ± 4.0*
Oksfordij 161.2 ± 4.0*
Srednja jura Kalovij 164.7 ± 4.0
Batonij 167.7 ± 3.5*
Bajocij 171.6 ± 3.0*
Alenij 175.6 ± 2.0*
Donja jura Toarcij 183.0 ± 1.5*
Plinzbahij 189.6 ± 1.5*
Sinemurij 196.5 ± 1.0*
Etangij 199.6 ± 0.6*
Trijas Gornji trijas Recij Od životinja, na kopnu dominiraju arhosauri kao i dinosauri, u okeanima ihtiosauri i notosauri, a u zraku pterosauri. Konodonti postaju manji i sve više liče na sisare. Pojavljuju se prvi sisari i krokodili. Na Zemlji vlada Dicrodium flora. Javljaju se veliki predstavnici vodozemaca (Temnospondyli). U morima su odlično zastupljeni amoniti. Pojavljuju se savremeni korali i prave košljoribe. U Južnoj Americi traje Andska orogeneza, a kimerijska u Aziji. Počinje rangitotska orogeneza na Novom Zelandu. Završava se hanter-bovenska orogeneza u Sjevernoj Australiji, Kraljicinim ostrvima i Novom Južnom Velsu (260-225Ma). 203.6 ± 1.5*
Norij 216.5 ± 2.0*
Karnij 228.0 ± 2.0*
Srednji Trijas Ladinij 237.0 ± 2.0*
Anizij 245.0 ± 1.5*
Donji Trijas ("Skitij") Olenekij 249.7 ± 1.5*
Induanij 251.0 ± 0.7*
Paleozoik Perm Lopingij Čangsingij Kontinenti se spajaju u superkontinent Pangeu; krajem perm-karbonske glacijacije formiraju se Apalači planine . Povećava se brojnost sinapsida (pelikosauri i terapside), dok parareptili i vodozemci ostaju prisutni. Tokom srednjeg perma su golosjemenjače i mahovine zamijenile floru koja je formirala ugljonosne slojeve. Razvijaju se tvrdokrilci i dvokrilci. Morski život buja na toplim plitkim grebenima; brojne su foraminifere, školjke, amonoidi, brahiopode. Događaj Permsko-trijaskog izumiranja desio se prije približno 251 milion godina, kada je izumrlo otprilike 95% živog svijeta na Zemlji, uključujući sve trilobite, graptolite i blastoide. Završava se uralska orogeneza na granici Evrope i Azije. Počinje hanter-bovenska orogeneza u Australiji, čime nastaju MacDonnellove planine. 253.8 ± 0.7*
Vuhiapingij 260.4 ± 0.7*
Gvadalupij Kapitanij 265.8 ± 0.7*
Vordij 268.4 ± 0.7*
Roadij 270.6 ± 0.7*
Cisuralij Kungurij 275.6 ± 0.7*
Artinskij 284.4 ± 0.7*
Sakmarij 294.6 ± 0.8*
Aselij 299.0 ± 0.8*
Karbon[16]/
Pensil-
vanij 		Gornji pensilvanij Gzhelij Dešava se nagla adaptivna radijacija krilatih insekata, od kojih su pojedini (Protodonata, Palaeodictyoptera) veoma krupni. Pojavljuju se prvi kopneni vodozemci, kao i šume krupnih papratnjača. U morima su od životinja česti gonijatiti, brahiopoda, briozoa, školjke i korali. Razvijaju se i foraminifere sa ljušturicom. Najveći nivo kisika i u atmosferi. Uralska orogeneza u Evropi i Aziji. Variscijska orogeneza se odigrava tokom srednjeg i kasnog donjeg karbona. 303.9 ± 0.9*
Kasimovij 306.5 ± 1.0*
Srednji pensilvanij Moskovij 311.7 ± 1.1*
Donji pensilvanij Baškirij 318.1 ± 1.3*
Karbon[16]/
Misisipij 		Gornji misisipij Serpukovij Veliko primitivno drveće, prvi kopneni četvoronošci, i morske škorpije žive ugljonosne priobalne močvare. Rizozonti s perajama su dominantni veliki slatkovodni grabežljivci. U okeanima, rane ajkule su rasprostranjene i raznolike; Echinodermata (naročito krinoide i blastoide) obilne. Korali, Briozoa, gonijatide i brahiopode (Productida, Spiriferida, itd.) veoma česte, ali trilobiti i nautiloidi opadaju. Glacijacija u istočnoj Gondvani. Tuhua orogeneza na Novom Zelandu opada. 326.4 ± 1.6*
Srednji misisipij Vizij 345.3 ± 2.1*
Donji misisipij Turnaizij 359.2 ± 2.5*
Devon Gornji devon Famenij Pojavljuju se papratnjače (prečice, rastavići i prave paprati), kao i sjemene paprati. Paralelno, nastaju insekti. Svjetskim okeanom dominiraju strofomenidne i atripidne brahiopode, rugozni i tabulatni korali i morski ljiljani. Gonijatitni amonoidi su veoma brojni, a pojavljuju se i glavonošci nalik na sipe. Opada brojnost trilobita i riba sa oklopom, dok se povećava brojnost kičmenjaka (riba) sa vilicams. Pojavljuju se rani vodeni predstavnici vodozemaca. "Stari crveni kontinent" Euramerike. Započela Akadijska orogeneza Anti-Atlas planina Sjeverne Afrike, i Apalači planina Sjeverne Amerike, također i Antler, Variscan, i Tuhua orogeneze na Novom Zelandu. 374.5 ± 2.6*
Fraznij 385.3 ± 2.6*
Srednji Devon Givetij 391.8 ± 2.7*
Ajfelij 397.5 ± 2.7*
Donji devon Emsij 407.0 ± 2.8*
Pragij 411.2 ± 2.8*
Lohkovij 416.0 ± 2.8*
Silur Pridolij Bez definiranih faza faune Na kopnu se pojavljuju prve vaskularne biljke (rinije), stonoge i artropleuride. Mora naseljavaju ostrakode i prvi kičmenjaci sa vilicom. Euripteride dostižu gigantske razmjere. U morima su česti tabulatni i rugozni korali, brahiopoda i morski ljiljani. Fauna trilobita i mehkušaca je raznovrsna, za razliku od siromašne faune graptolita. Početak Kaledonske orogeneze, u toku koje nastaju planine u današnjoj Engleskoj, Irskoj, Velsu i Škotskoj (Kaledonidi) i Skandinavske planine. Ova orogeneza se također nastavila i u Devonu kao Akadijska orogeneza. 418.7 ± 2.7*
Ludlovij Ludfordij 421.3 ± 2.6*
Gorstij 422.9 ± 2.5*
Venlokij Homerij 426.2 ± 2.4*
Šajnvudij 428.2 ± 2.3*
Landoverij Teličij 436.0 ± 1.9*
Aeronij 439.0 ± 1.8*
Rudanij 443.7 ± 1.5*
Ordovicij Gornji ordovicij Hirnancij Dalja diverzifikacija beskičmenjaka. Brojni su predstavnici korala, brahiopoda, školjki, trilobita, ostrakoda, briozoa, bodljokožaca i graptolita. Pojavljuju se prve kopnene biljke i gljive. Početkom perioda postojalo je ledeno doba. 445.6 ± 1.5*
Ostale faze faune 460.9 ± 1.6*
Srednji ordovicij Darivilij 468.1 ± 1.6*
Ostale faze faune 471.8 ± 1.6*
Rani Ordovicij Arenigij 478.6 ± 1.7*
Tremadokij 488.3 ± 1.7*
Kambrij Furongij Ostale faze faune U morima se dešava intenzivna adaptivna radijacija i diverzifikacija organizama ("kambrijska eksplozija"). Nastaje većina savremenih tipova beskičmenjaka i tip hordata (grupa Conodonta). Koralne Archaeocyatha su česte pa izumiru. Anomalokaride žive kao džinovski predatori, većina ediakaranske faune izumire. Nastaje Gondvana. Slabi Petermannovs orogeneza na Australijskom kontinentu (prije 550-535 miliona godina). Rossova orogeneza je na Antarktiku. Adelaide Geosyncline (Delamerian orogeneza), većina orogenskih aktivnosti od 514-500 miliona godina. Lachlan orogeneza na Australijskom kontinentu, c. 540-440 MYA. Sadržaj atmosferskog ugljik-dioksida bio veći za oko 20-35 puta u odnosu na današnji (Holocen) nivo (6000 ppmv poredeći sa današnjih 385 ppmv). 496.0 ± 2.0*
Paibij/Ibeksij/
Ajusokanij/Sakij/
Aksaij 		501.0 ± 2.0*
Srednji Kambrij Ostale faze faune 513.0 ± 2.0
Donji Kambrij Ostale faze faune 542.0 ± 1.0*
Prekam-
brij[17] 		Proter-
ozoik[18] 		Neo-
proterozoik[18] 		Ediakaran/Ediakarij Iz ovog perioda potiču dobri i relativno brojni fosili prvih višećelijskih životinja. Edijakarska fauna se razvija u morima. Postoje fosili tragova vjerovatno crvoklike vrste Trichophycus pedum i slični. Prvi predstavnici sunđera. Brojni su enigmatični predstavnici edijakarske faune (poput Dickinsonia) bez uočene veze sa savremenim predstavnicima. Takonska orogeneza u Sjevernoj Americi. Orogeneza lanca Aravalli na Indijskom potkontinentu. Početak Petermannove orogeneze na australijskom kontinentu. Beardmore orogeneza na Antarktiku, 633-620 Ma. 630 +5/-30*
Kriogenij Mogući period "Snježne grudve Zemlje". Fosili još uvijek rijetki. Rodinia kopnena masa počinje da se razdvaja. Kasni Ruker/Nimrod Orogeneza na Antarktici se sužava. 850[19]
Tonij Rodinija superkontinent ustrajava. Fosilni tragovi jednostavnih višećelijskih organizama eukariota. Prvo zračenje akritarha nalik dinoflagelatima. Grenville-Orogeneza se sužava u Sjevernoj Americi. Pan-Afrička orogeneza u Africi. Jezero Ruker/Nimrod Orogeneza na Antarktiku, 1000 ± 150 Ma. Edmundova Orogeneza (c. 920 - 850 Ma), Gascoyne Complex, Zapadna Australija. Adelaide Rift Complex nastaje na australijskom kontinentu, čime nastaje Adelaide Rift Complex (Delamerian Orogeneza) na tom kontinentu. 1000[19]
Mezo-
proterozoik[18] 		Stenij Nastanak uskih visoko metamorfnih pojaseva zbog orogeneze tokom nastanka Rodinije. Kasna Ruker/Nimrod Orogeneza na Antarktiku možda započinje. Musgrave orogeneza (oko 1080 Ma), Musgrave Block, Srednja Australija. 1200[19]
Ektazij Platforma nastavlja da se i dalje širi. Kolonije zelenih algi u morima. Grenvill rogeneza u Sjevernoj Americi. 1400[19]
Kalimij Platforma se širi. Orogeneza Barramundi, MacArthur bazen, Sjeverna Australija, i Isanska orogeneza, oko 1.600 milona godina, pojava Mount Isa Blocka na Queenslandu. 1600[19]
Paleo-
proterozoik[18] 		Staterij Prve složeni jednoćelijski život: protisti sa jedrom. Kolumbija je prvobitni superkontinent. Kimbanska orogeneza na australijskom kontinentu završava. Yapungku Orogeneza on Jilgarnski kraton u Zapadnoj Australiji.Orogeneza Mangaroon, 1680-1620 miliona godina, na Gascoyne Complex u Zapadnoj Australiji.Orogeneza Kararan (1650- Ma), Gawler kraton, Južna Australija. 1800[19]
Orosirij Atmosfera ostaje kisička. Vredefort i Sudbury bazen tragovi udara asteroida. Mnoštvo orogeneze. Penokean i trans-hadsonska orogeneza u Sjevernoj Americi. Rana Ruker Orogeneza na Antarktiku, 2000 - 1700 Ma. Glenburgh Orogeneza, Glenburgh Terrane, uustralijski kontinent oko 2005 - 1920 milions godins. Kimbanska orogeneza, Gawler kraton započinje na australijskom kontinentu. 2050[19]
Rijacij Nastaje Bushveld formacija. Hjuronsko zaleđenje. 2300[19]
Siderij Velika kiseonička katastrofa: Naslage vezanog željeza nastale. Sleaford Orogeneza na australijskom kontinentu, Gawler kraton 2440-2420 miliona godina. 2500[19]
Arhaik[18] Neoarhaik[18] Stabilizacija većine modernih kratona; moguć događaj prevrtanja omotača. Ostrvska orogeneza, prije 2650 ± 150 milions godina. Abitibi greenstone pojas današnji Ontario i Quebec počinju da se formiraju, stablizuju se do 2600 Ma. 2800[19]
Mezoarhaik[18] Prvi stromatoliti (vjerovatno kolonije cyanobacteria). Najstariji makrofosili. Humboldt orogeneza na Antarktiku. Blake River Megakaldera kompleks počeo sa formiranjem današnjih Ontaria i Quebeca, proces završen 2696 Ma. 3200[19]
Paleoarhaik[18] Prve poznate bakterije proizvođači kisika. Najstariji definitivno potvrđeni mikrofosili. Najstariji kratoni na Zemlji (kao što je Kanadski štit i Kraton Pilbara) mogli su biti formirani tokom ovog perioda[20]. Orogeneza Rayner na Antarktiku. 3600[19]
Eoarhaik[18] Prokarioti (vjerovatno bakterije i možda archaea). Vjerovatno najstariji mikrofosili. 3800
Hadaik
[18][21] 		Donji imbrij[18][22] Ova era se preklapa sa poznim teškim bombardovanjem unutršnjeg Sunčevog sistema. c.3850
Nektarij[18][22] Ova era je dobila naziv prema lunarnoj geološkoj vremenskoj skali, kada su nastali Nektarijski bazen i ostali najveći mjesečevi bazeni usljed događanja velikih udara.. c.3920
Bazenska grupa[18][22] Nastala najstarija poznata stijena (4030 miliona godina)[23]. Prvi oblici života i samo-razmnožavajućih RNK molekula su mogli nastati na Zemlji oko 4000 miliona godina tokom ove ere. Napijer orogeneza na Antarktiku, prije oko 4000 ± 200 miliona godina. c.4150
Kriptik[18][22] Najstariji poznati mineral je cirkon, 4406±8 Ma[24]). Formiranje Mjeseca (4533 Ma), pretpostavlja se usljed velikog udara. Formiranje Zemlje (4567.17 do 4570 miliona godina) c.4570

Također pogledajte

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ "Age of the Earth". U.S. Geological Survey. 1997. Arhivirano s originala, 23. 12. 2005. Pristupljeno 10. 1. 2006.
  2. ^ Dalrymple, G. Brent (2001). "The age of the Earth in the twentieth century: a problem (mostly) solved". Special Publications, Geological Society of London. 190 (1): 205–221. Bibcode:2001GSLSP.190..205D. doi:10.1144/GSL.SP.2001.190.01.14.
  3. ^ International Commission on Stratigraphy. "Chronostratigraphic Units." International Stratigraphic Guide. Accessed 14 December 2009. stratigraphy.org
  4. ^ Statutes of the International Commission on Stratigraphy, retrieved 26 November 2009
  5. ^ "Anthropocene: Age of Man - Pictures, More From National Geographic Magazine". ngm.nationalgeographic.com. Arhivirano s originala, 22. 8. 2016. Pristupljeno 22. 9. 2015.
  6. ^ "What is the Anthropocene and Are We in It?".[mrtav link]
  7. ^ "Subcomission on Quaternary Stratigraphy, ICS » Working Groups". quaternary.stratigraphy.org.
  8. ^ John McPhee, Basin and Range, pp. 113–114.
  9. ^ Great Soviet Encyclopedia (jezik: Russian) (3rd izd.). Moscow: Sovetskaya Enciklopediya. 1974. vol. 16, p. 50. Upotreblja se zastarjeli parametar |nopp= (pomoć)CS1 održavanje: nepoznati jezik (link)
  10. ^ Rudwick, Martin Worlds Before Adam: The Reconstruction of Geohistory in the Age of Reform (2008) pp. 539–545
  11. ^ Paleontolozi se koriste terminom faunalni stadiji radije nego geološki periodi. Nomenklatura stadija dosta je kompleksna. Pogledajte "The Paleobiology Database". Arhivirano s originala, 11. 2. 2006. Pristupljeno 19. 3. 2006. za odličan primjer redne liste faunalnih stadija.
  12. ^ Datumi su donekle nejasni s razlikama od nekoliko postotaka između različitih izvora. To je uglavnom zbog netačnosti u datiranju i problem da se depoziti pogodni za radiometrijsko datiranje rijetko javljaju upravo na mjestima u geološkoj koloni gdje bi bili najkorisniji. Datumi i greške citirane gore u skladu su s vremenskom skalom Međunarodne komisije za stratigrafiju iz 2004. Datumi označeni sa * označavaju granice, gdje su međunarodno dogovorene globalne granice stratotipskih sekcija i tački.
  13. ^ a b c d Historijski, kenozoik se dijeli na subere kvartar i tercijar, kao i na neogen i paleogen. Ipak, Međunarodna komisija za stratigrafiju odlučila je prestati koristiti pojmove kvartar i tercijar kao dio formalne nomenklature.
  14. ^ Početno vrijeme za holocensku epohu ovdje je navedeno kao prije 11.430 godina od danas ± 130 godina (tj. između 9610. p.n.e.-9560. p.n.e. i 9.350. p.n.e.-9.300. p.n.e.).
  15. ^ Prema studiji vezanoj za arktičku klimu Biološkog instituta Univerziteta u Utrechtu, u promjeni klime, važnu ulogu imala je azola paprat, prije približno 55 miliona godina, koja se promijenila iz tropske u hladnu. Ta paprat bila je veoma rasprostranjena, čime je doprinijela smsnjenju koncentracije ugljik-dioksida u zraku.
  16. ^ a b U Sjevernoj Americi, karbon je podijeljen na periode misisipij i pensilvanij.
  17. ^ Prekambrij je također poznat i kao kriptozoik.
  18. ^ a b c d e f g h i j k l m n The Proterozoik, Arhaik and Hadeik se često zajednički imenuju kao prekambrijsko vrijeme, ili nekada također kao kriptozoik.
  19. ^ a b c d e f g h i j k l Definisano uapsolutnim godinama (Global Standard Stratigraphic Age).
  20. ^ Najstarija mjerljiva starost kratona, ili kontinentalne kore, je oko 3600-3800 Ma
  21. ^ Iako često korišten, hadaik nije formalan eon a donje granice za arhaik i eoarhaik nisu utvrđene. Hadaik nekada također nazivaju priskij ili azoik. Nekada, hadeik (hadean) se može naći izdijeljen na poddijelove u skladu sa mjesečevom geološkom vremenskom skalom. Ove ere uključuju Kriptik i Basensku grupu (koje su poddijelovi prenektarijske ere), Nektarij, i Donji Imbrij.
  22. ^ a b c d Imena ovih era su uzeta iz Lunarne geološke vremenske skale. Njihova upotreba u zemaljskoj geologiji je neslužbena.
  23. ^ Bowring, Samuel A. (1999). "Priscoan (4.00-4.2milijardi fodina) orthogneisses from northwestern Canada". Contributions to Mineralogy and Petrology. 134: 3. doi:10.1007/s004100050465. Najstarija stijena na Zemlji je Acasta Gneiss, i datirana je u period od prije oko 4.03 Ga, locirana je u Sjeverozapadnoj teritoriji Kanade.
  24. ^ http://www.geology.wisc.edu/%7Evalley/zircons/Wilde2001Nature.pdf

Dopunska literatura

[uredi | uredi izvor]

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]
Commons logo
Commons logo
Commons ima datoteke na temu: Geološka vremenska skala
Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Geološka_vremenska_skala&oldid=3588727"