doujañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus douj hag -añ.

Verb

doujañ /ˈduːʒã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. doujañ un dra : kaout aon rak un dra
   • Ne zoujañ ket ar spontailhoù... ne zoujan nemet an dud fall, Etrezomp e brezhoneg 1984-1986/26
2. doujañ ober un dra : kaout aon rak ober un dra
   • ... e-pad ma touj soubiñ e deod en ur bannig dour pe gwin. — (Sant Frañsez a Sal, troet gant Jelvestr Seveno, En Nor ag er Vuhé Devot, Gwened, 1917, p. 6.)

doujañ verb kreñv dieeun

1. Doujañ da un den: plegañ da veli unan bennak.
   • Douja a ra an oll d'an Aotrou Person. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 14.)
   • Nikolaz, da nebeutañ, e wreg hag e diad bugale (Ewan, Per, Mari, Anna hag an hini bihan gouerous ha mic'hiek Paolig), holl e toujent dezhañ hag e sentent outañ : [...]. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 17.)

Deveradoù

• doujus

Troidigezhioù

• galleg : appréhender ^(fr) , craindre ^(fr) , redouter ^(fr)
• galleg : respecter ^(fr)

Liamm diavaez

• http://devri.bzh/dictionnaire/d/doujan-doujin/