Bill Tilden
Bill Tilden | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| Vida | |||||||||||||||
| Nacimientu |
Germantown (es)  [1], 10 de febreru de 1893[1] | ||||||||||||||
| Nacionalidá |
 Estaos Xuníos | ||||||||||||||
| Muerte | Los Angeles[1], 5 de xunu de 1953[1] (60 años) | ||||||||||||||
| Sepultura |
Ivy Hill Cemetery (en) | ||||||||||||||
| Causa de la muerte |
infartu de miocardiu[2] accidente vascular cerebral trombosis coronaria (es) | ||||||||||||||
| Familia | |||||||||||||||
| Padre | William Tatem Tilden | ||||||||||||||
| Madre | Selina Hey | ||||||||||||||
| Hermanos/es | Herbert Marmaduke Tilden | ||||||||||||||
| Estudios | |||||||||||||||
| Estudios |
Universidá de Pennsylvania Peirce College (en) | ||||||||||||||
| Llingües falaes | inglés[3] | ||||||||||||||
| Oficiu | |||||||||||||||
| Oficiu | tenista, entrenador de tenis | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Altor | 188 cm | ||||||||||||||
| Premios |
ver
| ||||||||||||||
| IMDb | nm0863213 | ||||||||||||||
 | |||||||||||||||
William Tatem Tilden II (10 de febreru de 1893, Germantown (es)
Biografía
[editar | editar la fonte]Nacíu en 1893 na ciudá de Filadelfia, Pennsylvania d'una adinerada familia, foi clisáu pola muerte de tres hermanos mayores. El so semi-inválida madre morrió cuando Bill tenía 15 años y anque el so padre entá vivía y caltenía una casa con munchos sirvientes, foi unviáu a vivir con una tía soltera. El so padre morrió cuando tenía 19 años. D'alcuerdu al so biógrafu, Frank DeFord, ta temprana perda de los sos seres queríos llevar mientres tola so adultez a intentar crear rellaciones de padre-fíu con ballboys o mozos tenistes, de los cualos el más conocíu foi Vincent Richards. A pesar de los sos numberosos viaxes a lo llargo y anchu del planeta, vivió na casa de la so tía hasta 1941 cuando cuntaba con 48 años.
A pesar de beber bien pocu, fumaba intensamente y nun s'esmolecía en llevar lo qu'anguaño se consideraría un saludable estilu de vida pa un atleta.
Posesor d'un calter autocráticu, dominante y encantu pocu natural, yera un amante de la música y el teatru y un escelente escritor y pensador.
Estilu de xuegu
[editar | editar la fonte]Alto, larguirucho, con brazos llargos, manes enormes y anchos costazos, Tilden yera dueñu d'una potencia inusual nos xugadores de la dómina, el so as so la manga yera'l so potente saque planu (“cannonball”), que-y dexaba sirvir aces cuasi al so antoxu, anque lo acutar namái pa los momentos cruciales. Según delles fontes, el so serviciu foi midíu en 1931 en 262.8 km/h (163.3mph), lo que lo convierte nel serviciu más potente de la historia, percima del récor oficial d'Andy Roddick, de 246.2 km/h. [1]
A pesar del so potente serviciu, xugaba con escasos acercamientos a la rede ya imponía dende'l fondu de la cancha la so batería de golpes y cambeos de táctiques, pudiendo ganar usando cualquier estratexa ya inclusive xugando contra xugadores de distintes maneres n'ocasiones distintes.
A mediaos de los años 1920 el deu mayor de la so mano derecha foi amputáu, pero a pesar d'esto y de un crónicu problema na rodía, dambos escondíos al públicu, se les ingenió p'apoderar a tolos sos rivales.
Cuando se convirtió en profesional empezó a faer un mayor usu de la so potencia, xugando con muncha fondura entá cuando les coses nun-y salíen. Una vegada qu'afaía la so precisión, tornábase imbatible obligando entá a los más ofensivos a xugar defensivamente. La so movilidá yera escelente y la so enerxía llexendaria. Usaba una empuñadura Esti na so derecha que foi asonsañada por delles xeneraciones.
Dominiu como aficionáu
[editar | editar la fonte]
Salvu pola supremacía nel profesionalismo de Pancho Gonzáles nos años 1950, nun hubo otra dómina na que'l tenis tuviera tan apoderáu por una única persona como lo fixo Tilden nos años 1920. Na so carrera como tenista amateur cúntense un total de 7 US Amateur Championships (récor compartíu con Bill Larned y Richard Sears) y 3 Wimbledon.
Sicasí, el so grandor como xugador empezar a notar recién a los 27 años, depués d'entrenase en Rhode Island p'ameyorar el so inefectivo revés, el so únicu puntu débil.
Primeramente destacárase nos US National de 1918 y 1919, algamando en dambos la final de singles y dobles. En 1918 perdió en sets corríos ante Robert Lindley Murray y en 1919 perdió la primera de les 6 finales consecutives que xugó contra Bill Johnston, tamién en sets corríos. En tantu, en dobles algamó en dambos años la final, combinando la so potencia cola fineza del meyor voleador de la dómina, Vincent Richards, ganando en 1918 y perdiendo en 1919.
En 1920 empezó'l so impresionante dominiu que nun se vio atayáu hasta l'apaición de los "Mosqueteros" franceses: Cochet, Lacoste y Borotra. Anguaño llogró'l so primer títulu grande al ganar Wimbledon venciendo na final al australianu Gerald Patterson, campeón defensor y consideráu Nº1 del tenis en 1919. Entrín y non fixo'l so debú nel equipu estauxunidense de Copa Davis y nun perdió nengún de los partíos que xugó ante Francia, Reinu Xuníu y Australia. Más tarde vengó la so derrota del añu anterior al vencer a Bill Johnston na final del US National en 5 sets y con cuenta de añu foi l'arma fundamental por qu'Estaos Xuníos desaposiara del tronu a los australianos, na final de la Copa Davis. Per primer vegada foi consideráu Nº1 del mundu unánimemente, considerancia que duraría hasta 1925 inclusive.
En 1921, defendió los sos títulos en Wimbledon y el US National al vencer a Brian Norton y Bill Johnston en dambes finales. Na primera d'estes finales especular con qu'una rellación homosexual esistente afectó el resultáu [2]. En ganando los dos primeros sets, Norton perdió fácilmente'l tercer y cuartu set ante'l so mentor. Nel quintu set, Tilden enfrentó dos puntos de partíu en contra. Nel primeru d'ellos Tilden cutió la pelota y al creer que saliera fuera camudó la so raqueta de mano y averóse tranquilamente a la rede pa saludar al so vencedor. Sicasí, la pelota foi dada como bona y Norton con tola cancha a la so disposición ensin la resistencia de Tilden llanzó la pelota fuera y depués perdió l'alcuentru. Bill foi fundamental pa la defensa de la ensaladera de la Copa Davis, ganando los sos dos partíos de singles na final ante Xapón, a pesar d'un empiezu lentu ante Zenzo Shimizu con quien perdió los dos primeros sets.
En 1922 prindó de nuevu'l US National, depués de perder los dos primeros sets na final ante Johnston. En Copa Davis, trunfó nos sos dos alcuentros de singles y perdió el so primer partíu de la copa nel dobles (al pie de Richards) ante Australia, anque nun foi torga por que EE.UU llevantara la copa per tercer añu consecutivu.
En 1923 defendió cómodamente los sos títulos nel US National y na Copa Davis ante Australia, ganando los trés alcuentros na final, incluyíu'l dobles xunto a Richard Norris Williams. Idéntiques resultaos asocedieron en 1924, anque'l so compañeru nel dobles de Copa Davis foi Bill Johnston.
En 1925, conquistó'l so sestu US National consecutivu, ganando nes 6 finales a Bill Johnston, esta postrera en 5 sets. Yá p'anguaño surdieren los mosqueteros franceses, qu'algamaron la final de Copa Davis, pero Tilden y Johnston torgaron el so trunfu na final, barriéndolos 5-0 con dos victories en 5 sets de Tilden ante René Lacoste y Jean Borotra.
En 1926 tornó una ufierta pa convertise en profesional, daqué de lo que se penaría años más tarde al dicir qu'había "desperdiciado cinco importantes años, influyíu por esa patraña del amateurismo". La presencia de los franceses anguaño fíxose más intensa y el cayente nel nivel de Tilden, torgaron la so séptima victoria nel US National, ganáu por Lacoste. Igualmente, el títulu de Copa Davis quedó en manes de EE.UU per séptimu añu consecutivu, gracies a la bona performance de Johnston. Tilden ganó fácilmente'l so partíu ante Borotra y cola serie yá definida, perdió'l so primer partíu de singles en Copa Davis ante Lacoste.
En 1927 algama per primer vegada la final nel Campeonatu Francés onde pierde ante Lacoste por 11-9 nel quintu set. En Wimbledon pierde en semifinales un maratónico partíu ante Henri Cohet en ganando los dos primeros sets. El periodista Steve Flink incluyó esti partíu (7º llugar) na so llista de los 30 meyores partíos del sigle XX. Depués d'un añu ausente, volvió figurar na final del US National onde volvió perder con Lacoste, esta vegada en sets corríos. Na final de Copa Davis en Filadelfia llogró escelentes trunfos ante Henri Cochet nel singles y nel dobles xunto a Frank Hunter, pero la gran performance de Lacoste, quien lo venció nel cuartu xuegu y la posterior victoria de Cochet sobre Johnston desaposiaron de la ensaladera a los EE.UU per primer vegada nos postreros 8 años.
1928 foi quiciabes el so añu más opacu dientro del amateurismo, ensin consiguir nenguna final nos torneos grandes y perdiendo la final de Copa Davis ante Francia, esta vegada sobre les nueves canches de polvu de lladriyu de Auteuil onde s'apostaría'l tornéu de Roland Garros. Igualmente, tomóse una revancha personal y venció a Lacoste en 5 sets.
En 1929 volvió conquistar el títulu nel US National, ganando na final a Frank Hunter y tuvo a puntu de volver recuperar la Copa Davis pa los EE.UU, pero la gran actuación de Henri Cochet, quien lo superó nel primer partíu, torgar.
1930 sería'l so últimu añu dientro del planu amateur. Retirar en plenitú, algamando per segunda vegada la final del Campeonatu Francés (cai ante Cochet) y el so tercer títulu de Wimbledon, 9 años dempués del so segundu títulu. Na final superó al so compatriota Wilmer Allison. La Copa Davis vio la cuarta coronación consecutiva de Francia, y Tilden participó na final con una victoria ante Borotra y una gana ante Cochet. Les sos rellaciones cola asociación que rexía'l tenis amateur yeren yá insostenibles y depués de roblar un contratu pago pa la producción de tres film instructivos de tenis, lo que yera penalizáu pola Asociación, anunció'l so retiru del amateurismo.
Na actualidá sigue calteniendo'l récor de más títulos nel US National con 7 (compartíu), y el de más finales con 10. Ye'l quintu con más títulos de Grand Slam con 10 en total, consiguíos na dómina en que'l términu "Grand Slam" nun fuera adoptáu inda.
Tilden l'intelectual
[editar | editar la fonte]Tilden pasaba enforma tiempu, quiciabes más que cualesquier otru xugador, analizando'l xuegu. Escribió dos llibros sobre'l xuegu: "The art of Lawn Tennis" (L'arte del tenis sobre yerba) y "Match Play and the Spin of the Ball", esti postreru consideráu un trabayu definitivu na materia. Amás de les sos escelentes dotes físiques, yera un xugador bien cerebral, un maestru de les táctiques y estratexes, propensu a afaese al estilu del so rival y a usar les sos propies virtúes contra ellos. Amás yera un xugador brindáu al espectáculu, intentando siempres devolver con bon xuegu la plata pago por asistir a los sos partíos. Dicíase, anque nunca foi confirmáu por él mesmu, que solía perder los sets iniciales de los sos partíos p'asina enllargar los xuegos y faelos más interesantes pal públicu y pa sigo mesmu (esto foi confirmáu por William Lufler, un xugador del tour profesional de Tilden per dellos años, quien dixo que Tilden tiraba los sets iniciales en cuasi tolos partíos). Yera un devotu creyente del xuegu llimpiu de toes toes, incluyendo el resultáu final, y siempres taría dispuestu a dexar puntos al so oponente si creía que'l xuez-árbitru fallara al so favor.
Profesionalismo
[editar | editar la fonte]Tilden entornar al profesionalismo a la yá avanzada edá de 37 años, pero contrariamente a lo que podría pensase, el so xuegu nun taba foliáu. Tilden afirmaría en delles ocasiones mientres los sos primeros años como profesional, que sentía tar xugando como nunca lo fixera.
Rápido xunióse al tour profesional, qu'empezara en 1927 y que consistía en dellos torneos y nuna serie d'interminables xires per Norteamérica y un pocu menos per Europa, d'enfrentamientos ente xugadores destacaos. El mesmu Tilden sería'l promotor del tour a partir del so primer añu como profesional.
En 1931 entró como la gran estrella a revitalizar el tenis profesional y enfrentóse nuna llarga serie d'alcuentros por toa Norteamérica ante Karel Kozeluh, el meyor profesional d'entós, a quien ganó por bien ampliu marxe (50-17 según el periodista Ray Bowers). Tamién superó nuna serie curtia, ensin perder nengún partíu, a Vincent Richards, la otra estrella profesional y nuna serie de partíos xugaos n'Europa, foi'l claru vencedor, col agregáu d'un xugador nuevu que depués sería un duru adversariu, l'alemán Hans Nusslein. Amás venció nel tornéu profesional más importante del añu, el US Pro sobre verde, onde venció cómodamente na final a Richards. Foi l'incuestionable Nº1 del tenis profesional en 1931 y la so bona performance sumada a la de Kozeluh, Richards y Nusslein punxo per primer vegada en dulda la supremacía del tenis amateur por sobre'l profesional. La inclusión de Tilden abriría'l camín por qu'años más tarde, les súper estrelles del amateurismo, como Ellsworth Vines, Fred Perry, Don Budge o Henri Cochet entornar al profesionalismo y ser formara un tour definitivamente de mayor nivel de xuegu, anque non de concurrencia del públicu, que'l circuitu amateur.
En 1932 y 1933, el tour profesional vería más que nada, la llucha pol primer llugar ente Tilden y l'alemán Nusslein.. Nun primer tour pelos EE.UU esi añu, Tilden impúnxose (32-12 según Bowers) sobre Nusslein y tamién lo fixo nel Eastern Pro Championships en Filadelfia. Pero los dos torneos más importantes del años, el US Pro y el tornéu de Berlín, quedaron en manes de Kozeluh (finalista Nusslein) y Martin Plaa (2º Tilden 3º Nusslein) respeutivamente. Tilden foi nuevamente'l claru Nº1 de los profesionales anque con Kozeluh un pocu más cerca que l'añu anterior. En 1933, el nivel de Nusslein aumentó, lo que se demostró na so victoria sobre Tilden nel World Championships Pro en Berlín, anque nel tour per Norteamérica foi Tilden quien llevó les de ganar (2/3 de los partíos según Bowers). Magar hai delles disidencies, xeneralmente considerar a Tilden como Nº2 del profesionalismo en 1933, apenes per debaxo de Nusslein.
El nivel de Tilden, yá con 40 años, empezó a aparrar y el surdimientu de les nueves estrelles apostrar de los primeros puestos anque se caltuvo activu nel profesionalismo hasta entráu nos 50 años y la so sola presencia nos torneos siguió siendo per munchos años motivu de concurrencia. En 1934, cola contratación d'Ellsworth Vines, Tilden pasó a ser el so griespu nel tour norteamericanu, perdiendo estrechamente na primer parte del tour mientres el branu y faciéndose más bultable la diferencia con Vines al trescurrir los meses. Según Bowers, la diferencia de partíos de Vines sobre Tilden foi de 19 partíos pal final de la serie. Igualmente tuvo victories destacaes nel US Pro Indoors en Filadelfia y nel French Pro en Roland Garros, apoderó llargamente una serie de partíos ante Henri Cochet (otra de les figures del amateurismo apocayá contratada) y Martin Plaa y trunfó en torneos en Detroit, St Louis, Lyon ya Inglaterra. Bowers considerar el 3º meyor profesional detrás de Vines y Nusslein.
En 1935 foi campeón del ablayáu US Pro y finalista en dos de los torneos más importantes del añu: el International Pro Championships of Britain en Southport y el World Indoor Pro Championships en Wembley, dambos sobre canches rápides y cayendo en dambes finales ante Ellsworth Vines. Na serie d'alcuentros per Norteamérica foi claramente cimeru al norteamericanu George Lott. Bowers clasificar como'l 2º del añu, apenes percima de Nusslein y claramente debaxo de Vines. Mientres 1936 siguió'l so llabor como promotor y participó nuna xira per Norteamérica onde superó per ampliu marxe a Bruce Barnes y por otra n'Asia, onde foi claramente ganáu por Vines. Tamién participó nuna serie con formatu de Copa Davis (la Bonnardel Cup) xunto a Lester Stoefen, onde ganaron a Francia, compuesta por Henri Cochet y Martin Plaa. Anguaño tamién foi consideráu'l Nº3, per debaxo de Vines y Nusslein.
En 1937 fixo la so apaición nel tour l'inglés Fred Perry. Tilden se les ingenió pa siguir dando engarradiella, y foi finalista en tres torneos importantes: el World's Pro Championships en París, el Dutch Pro en Scheveningen y el Wembley Pro, en toos por detrás de Hans Nusslein y ensin la presencia de les máximes figures: Ellsworth Vines y Fred Perry. Nuna xira per Norteamérica frente a Perry, brindó-y dura batalla y foi superáu per escasu marxe a la fin de la xira. En 1938 foi finalista en Southport y nel French Pro, perdiendo en dambes causes ante Nusslein. En 1939, llogró'l so meyor resultáu en Southport, onde ganó a la nueva gran estrella profesional, el norteamericanu Don Budge y depués perdió na final ante Nusslein. El nivel de xuegu de Bill magar los sos 46 años siguía siendo motivu d'almiración y el reconoció que'l nivel de xuegu cimeru de Budge, ayudó a llevantar el nivel de tolos demás profesionales, incluyéndolo a él.
Nos años siguientes, debíu al desarrollu de la Segunda Guerra Mundial, l'actividá profesional concentrar en EE.UU, primeramente ensin participación na guerra. En 1945, con 52 años, llogró la increíble fazaña de ganar el tornéu de dobles del US Pro, xunto a Vinnie Richards, el mesmu con quien conquistara'l títulu amateur 27 años tras.
El so llugar na historia
[editar | editar la fonte]Ente los años 1920 y mediaos de los años 1950, Tilden yera xeneralmente consideráu'l meyor tenista qu'esistiera, siendo los sos rivales Budge, Vines y Jack Kramer. D'ellí en más, muncha xente consideró que'l llamátigu quedaba en manes del norteamericanu Pancho Gonzales y depués entraron na considerancia Rod Laver, Björn Borg, Pete Sampras o Roger Federer, quien compitieron na denomada “Yera Abierta”, ensin distinción ente amateurs y profesionales, al contrariu de lo qu'asocediera con Gonzales y los anteriores.
En 1950, a pesar de los sos problemes llegales por causes de conducta sexual desaparente con adolescentes que-y causaron el refugu de la comunidá tenística, foi nomáu pola Associated Press como'l meyor tenista de la primer metá del sieglu per un ampliu marxe.
A pesar de ser pocu recordáu anguaño, mientres la so vida foi un personaxe estravagante, que se caltuvo siempres nel güeyu públicu, actuando en películes, obres de teatru según xugando al tenis. Quiciabes fuera la persona más influyente na historia del tenis y una de les figures más paradóxiques na historia de cualquier deporte. Un home homosexual que camudó cuasi solitariamente la imaxe del deporte, pasando de ser consideráu un deporte blando y amuyerao”, xugáu por xente rico y blanca con pantalones llargos o polleres llargues a l'actualidá de ser consideráu un deporte de mases xugáu por atletes robustos y de talla mundial. La imaxe yera tal na dómina de Tilden, que l'humorista W.C. Fields dixo nuna película al describir dos hermanos: “Unu ye xugador de tenis, l'otru ye tou un home”.
Ye consideráu una de les 5 figures dominantes de la Edá d'Oru del Deporte Norteamericano” xunto a Babe Ruth, Red Grange, Bobby Jones y Jack Dempsey.
Problemes cola llei
[editar | editar la fonte]Tilden foi arrestáu per primer vegada en payares de 1946 cuando foi atrapáu poniendo les sos manes nos pantalones d'un adolescente (el mozu emprestaba favores sexuales y fuera contratáu por Tilden). Pudo ser xulgáu por traidoría pero foi solu aprehendido por mala conducta (“contribuyir a la delincuencia d'un menor”). Foi condergáu a 1 añu de prisión, de los que cumplió 7 meses y mediu.
Foi nuevamente arrestáu en xineru de 1949, depués de xubir a un mochileru de 16 años ya intentar avanzar sobre él. Pudo ser sentenciáu por traidoría, pero foi solamente condergáu a un periodu de prueba d'un añu de los que sirvió 10 meses.
En dambos casos, Tilden paecía pensar que la so fama y les sos amistaes con personaxes de Hollywood, como Charles Chaplin, yeren abondos como pa evitar pagar les consecuencies de los sos actos.
Depués de la so segunda encarcelación, el mundu del tenis foi-y cada vegada más torno. Foi-y prohibíu dar lleiciones na mayoría de los clubes y hasta nes canches públiques tenía pocos veceros.
Muerte
[editar | editar la fonte]A pesar de nacer nuna familia faneguera y de ganar una gran suma de dineru mientres la so llarga carrera, gastar fastuosamente, por casu, calteniendo una suite nel Algonquin Hotel. Munchos de los sos ingresos fueron a financiar espectáculos de Broadway que'l mesmu producía, escribía y actuaba. La última etapa de la so vida pasar lloñe de la so familia y participando n'ocasionales partíos de tenis de celebridaes. Morrió ensin dineru en Los Angeles, California a los 60 años. Taba preparándose p'asistir al US Pro en Cleveland, Ohio cuando foi víctima d'un ataque fulminante.
Foi inducíu al Salón Internacional de la Fama del Tenis en 1959. El tenista Jack Kramer, considerar nel so llibru de 1979 como unu de los 6 meyores xugadores de tolos tiempos. Foi votáu col Nº45 por SportsCentury na so llista de los meyores atletes norteamericanos del sieglu XX.
Torneos de Grand Slam
[editar | editar la fonte]Campeón Individuales (10)
[editar | editar la fonte]| Añu |width="220"|Tornéu |width="175"|Oponente na final | Resultáu |-bgcolor="#CCFFCC" | 1920 | Wimbledon |  Gerald Patterson |
2-6 6-2 6-3 6-4 |
| 1920 | US National Singles Championships |  Bill Johnston |
6-1 1-6 7-5 5-7 6-3 | ||
| 1921 | Wimbledon | Brian Norton |
4-6 2-6 6-1 6-0 7-5 | ||
| 1921 | US National Singles Championships | Bill Johnston |
6-1 6-3 6-1 | ||
| 1922 | US National Singles Championships | Bill Johnston |
4-6 3-6 6-2 6-3 6-4 | ||
| 1923 | US National Singles Championships | Bill Johnston |
6-4 6-1 6-4 | ||
| 1924 | US National Singles Championships | Bill Johnston |
6-1 9-7 6-2 | ||
| 1925 | US National Singles Championships | Bill Johnston |
4-6 11-9 6-3 4-6 6-3 | ||
| 1929 | US National Singles Championships | Frank Hunter |
3-6 6-3 4-6 6-2 6-4 | ||
| 1930 | Wimbledon | Wilmer Allison |
6-3 9-7 6-4 |
Finalista Individuales (5)
[editar | editar la fonte]| Añu |width="220"|Tornéu |width="175"|Oponente na final | Resultáu |-bgcolor="#FFFFCC" | 1918 | US National Singles Championships | Robert Lindley Murray |
3-6 1-6 5-7 |
| 1919 | US National Singles Championships | Bill Johnston |
4-6 4-6 3-6 | ||
| 1927 | Campeonatu Francés |  René Lacoste |
4-6 6-4 7-5 3-6 9-11 | ||
| 1927 | US National Singles Championships | René Lacoste |
9-11 3-6 9-11 | ||
| 1930 | Campeonatu Francés | Henri Cochet |
6-3 6-8 3-6 1-6 |
Campeón Dobles (6)
[editar | editar la fonte]| Añu |width="220"|Tornéu |width="140"|Pareya |width="300"|Oponentes
na final |
Resultáu |-bgcolor="#FFFFCC" | 1918 | US National Doubles Championships | Vincent Richards |
Fred Alexander Beals Wright |
6-3 6-4 3-6 2-6 6-2 |
| 1921 | US National Doubles Championships | Vincent Richards |
Richard Norris Williams Watson Washburn |
13-11 12-10 6-1 | ||
| 1922 | US National Doubles Championships | Vincent Richards |
Gerald Patterson Pat O'Hara Wood |
4-6 6-1 6-3 6-4 | ||
| 1923 | US National Doubles Championships | Brian Norton |
Richard Norris Williams Watson Washburn |
3-6 6-2 6-3 5-7 6-2 | ||
| 1927 | Wimbledon | Frank Hunter |
Jacques Brugnon Henri Cochet |
1-6 4-6 8-6 6-3 6-4 | ||
| 1927 | US National Doubles Championships | Frank Hunter |
Bill Johnston Richard Norris Williams |
10-8 6-3 6-3 |
Finalista Dobles (2)
[editar | editar la fonte]| Añu |width="220"|Tornéu |width="140"|Pareya |width="300"|Oponentes
na final |
Resultáu |-bgcolor="#FFFFCC" | 1919 | US National Doubles Championships | Vincent Richards |
Norman Brookes Gerald Patterson |
6-8 3-6 6-4 6-4 2-6 |
| 1926 | US National Doubles Championships | Alfred Chapin |
Richard Norris Williams Vincent Richards |
4-6 8-6 9-11 3-6 |
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q54684
Multimedia: Bill Tilden
Clasificación en torneos del Grand Slam (singles)
[editar | editar la fonte]| Tornéu | 1930 | 1929 | 1928 | 1927 | 1926 | 1925 | 1924 | 1923 | 1922 | 1921 | 1920 | 1919 | 1918 | 1917 | 1916 | Títulos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Championships | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 0 |
| Roland Garros | F | SF | - | F | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 0 |
| Wimbledon | G | SF | SF | SF | - | - | - | - | - | G | G | - | - | - | - | 3 |
| US Championships | SF | G | - | F | CF | G | G | G | G | G | G | F | F | 3r | 1r | 7 |
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Afirmao en: 100 years of Wimbledon. Páxina: 206. Editorial: Guinness Superlatives. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 1977. Autor: Lance Tingay.
- ↑ Afirmao en: The Bud Collins History of Tennis. Páxina: 651. Editorial: New Chapter Press. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 2010. Autor: Bud Collins.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Afirmao en: The Bud Collins History of Tennis. Páxina: 650. Editorial: New Chapter Press. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 2010. Autor: Bud Collins.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]