Vikipedi, özgür ansiklopedi
Pauli matrisleri 2 × 2' lik, karmaşık sayılar içeren Hermisyen ve üniter matrislerden oluşan bir settir. Genellikle Yunan alfabesindeki 'sigma' (σ), harfiyle sembolize edilirler. Bu matrisler:
σ
1
=
σ
x
=
(
0
1
1
0
)
{\displaystyle \sigma _{1}=\sigma _{x}={\begin{pmatrix}0&1\\1&0\end{pmatrix}}}
σ
2
=
σ
y
=
(
0
−
i
i
0
)
{\displaystyle \sigma _{2}=\sigma _{y}={\begin{pmatrix}0&-i\\i&0\end{pmatrix}}}
σ
3
=
σ
z
=
(
1
0
0
−
1
)
{\displaystyle \sigma _{3}=\sigma _{z}={\begin{pmatrix}1&0\\0&-1\end{pmatrix}}}
İsim onları bulan Wolfgang Pauli' den gelmektedir.
I birim matris olmak üzere.
σ
1
2
=
σ
2
2
=
σ
3
2
=
(
1
0
0
1
)
=
I
{\displaystyle \sigma _{1}^{2}=\sigma _{2}^{2}=\sigma _{3}^{2}={\begin{pmatrix}1&0\\0&1\end{pmatrix}}=I}
det
(
σ
i
)
=
−
1
Tr
(
σ
i
)
=
0
i
=
1
,
2
,
3
{\displaystyle {\begin{matrix}\det(\sigma _{i})&=&-1&\\[1ex]\operatorname {Tr} (\sigma _{i})&=&0&\quad \ i=1,2,3\end{matrix}}}
Dolayısıyla bu matrislerin özdeğerlerinin σi ±1 olduğu açıkça görülebilir.
Birim matris I (bazen σ0 olarak da gösterilir) ile birlikte Pauli matrisleri gerçel Hilbert uzayında , 2 × 2 karmaşık Hermisyen matrisler olarak veya kompleks Hilbert uzayında 2 × 2 matrisler olarak orthogonal (birbirine dik ve normalize) bir baz oluştururlar.
σ
1
σ
2
=
i
σ
3
{\displaystyle \sigma _{1}\sigma _{2}=i\sigma _{3}\,\!}
σ
3
σ
1
=
i
σ
2
{\displaystyle \sigma _{3}\sigma _{1}=i\sigma _{2}\,\!}
σ
2
σ
3
=
i
σ
1
{\displaystyle \sigma _{2}\sigma _{3}=i\sigma _{1}\,\!}
σ
i
σ
j
=
−
σ
j
σ
i
i
≠
j
{\displaystyle \sigma _{i}\sigma _{j}=-\sigma _{j}\sigma _{i}\quad i\neq j\,\!}
[
σ
i
,
σ
j
]
=
2
i
ε
i
j
k
σ
k
{
σ
i
,
σ
j
}
=
2
δ
i
j
⋅
I
{\displaystyle {\begin{matrix}[\sigma _{i},\sigma _{j}]&=&2i\,\varepsilon _{ijk}\,\sigma _{k}\\[1ex]\{\sigma _{i},\sigma _{j}\}&=&2\delta _{ij}\cdot I\end{matrix}}}
Yukarıdaki bağıntılar şöyle özetlenebilir:
σ
i
σ
j
=
δ
i
j
⋅
I
+
i
ε
i
j
k
σ
k
{\displaystyle \sigma _{i}\sigma _{j}=\delta _{ij}\cdot I+i\varepsilon _{ijk}\sigma _{k}\,}
.
Pauli vektörü şu şekilde tanımlıdır:
σ
→
=
σ
1
x
^
+
σ
2
y
^
+
σ
3
z
^
{\displaystyle {\vec {\sigma }}=\sigma _{1}{\hat {x}}+\sigma _{2}{\hat {y}}+\sigma _{3}{\hat {z}}\,}
Bu komutasyon bağıntıları ve pauli vektör tanımı kullanılarak aşağıdaki ifadeler elde edilebilir:
(
a
→
⋅
σ
→
)
(
b
→
⋅
σ
→
)
=
a
→
⋅
b
→
+
i
σ
→
⋅
(
a
→
×
b
→
)
(
1
)
{\displaystyle ({\vec {a}}\cdot {\vec {\sigma }})({\vec {b}}\cdot {\vec {\sigma }})={\vec {a}}\cdot {\vec {b}}+i{\vec {\sigma }}\cdot ({\vec {a}}\times {\vec {b}})\quad \quad \quad \quad (1)\,}
(a ve b vektörleri pauli matrisleriyle değişme özelliğine sahip olması durumunda)
en genel tanımıyla
a
→
=
a
n
^
{\displaystyle {\vec {a}}=a{\hat {n}}}
olarak verilen bir a vektörü için
e
i
(
a
→
⋅
σ
→
)
=
cos
a
+
i
(
n
^
⋅
σ
)
sin
a
(
2
)
{\displaystyle e^{i({\vec {a}}\cdot {\vec {\sigma }})}=\cos {a}+i({\hat {n}}\cdot \sigma )\sin {a}\quad \quad \quad \quad \quad \quad (2)\,}
(2)' nin ispatı
Çift kuvvetler için
(
n
^
⋅
σ
→
)
2
n
=
I
{\displaystyle ({\hat {n}}\cdot {\vec {\sigma }})^{2n}=I\,}
tek kuvvetler için
(
n
^
⋅
σ
→
)
2
n
+
1
=
n
^
⋅
σ
→
{\displaystyle ({\hat {n}}\cdot {\vec {\sigma }})^{2n+1}={\hat {n}}\cdot {\vec {\sigma }}\,}
Üstel açılımının çift ve tek kuvvetlerinin sinüs ve kosinüs fonksiyonlarının Taylor açılımlarını verdiği anımsanırsa:
e
i
x
{\displaystyle e^{ix}\,}
=
∑
n
=
0
∞
i
n
x
n
n
!
{\displaystyle =\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {i^{n}x^{n}}{n!}}\,}
=
∑
n
=
0
∞
(
−
1
)
n
x
2
n
2
n
!
+
i
∑
n
=
0
∞
(
−
1
)
n
x
2
n
+
1
(
2
n
+
1
)
!
{\displaystyle =\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {(-1)^{n}x^{2n}}{2n!}}+i\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {(-1)^{n}x^{2n+1}}{(2n+1)!}}\,}
x
=
a
(
n
^
⋅
σ
)
{\displaystyle x=a({\hat {n}}\cdot \sigma )\,}
yerine koyularak
=
∑
n
=
0
∞
(
−
1
)
n
(
a
n
^
⋅
σ
)
2
n
2
n
!
+
i
∑
n
=
0
∞
(
−
1
)
n
(
a
n
^
⋅
σ
)
2
n
+
1
(
2
n
+
1
)
!
{\displaystyle =\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {(-1)^{n}(a{\hat {n}}\cdot \sigma )^{2n}}{2n!}}+i\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {(-1)^{n}(a{\hat {n}}\cdot \sigma )^{2n+1}}{(2n+1)!}}\,}
=
∑
n
=
0
∞
(
−
1
)
n
a
2
n
2
n
!
+
i
(
n
^
⋅
σ
)
∑
n
=
0
∞
(
−
1
)
n
a
2
n
+
1
(
2
n
+
1
)
!
{\displaystyle =\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {(-1)^{n}a^{2n}}{2n!}}+i({\hat {n}}\cdot \sigma )\sum _{n=0}^{\infty }{\frac {(-1)^{n}a^{2n+1}}{(2n+1)!}}\,}
sonuçta,
e
i
a
(
n
^
⋅
σ
→
)
=
cos
a
+
i
(
n
^
⋅
σ
→
)
sin
a
{\displaystyle e^{ia({\hat {n}}\cdot {\vec {\sigma }})}=\cos {a}+i({\hat {n}}\cdot {\vec {\sigma }})\sin {a}\,}
ifadesine ulaşılır.
Kuantum mekaniğinde Pauli matrisleri spin ½ sistemlerin spinlerini konum uzayında betimler. Sistemin durumu iki bileşenli bir spinörle ifade edilir. Spin operatörleri bu matrislerle verilirler.
S
i
=
ℏ
2
σ
i
i
=
1
,
2
,
3
{\displaystyle S_{i}={\frac {\hbar }{2}}\sigma _{i}\quad i=1,2,3}
Pauli matrislerinin özdeğerlerinin ±1 olması spin operatörlerinin özdeğerlerinin
±
ℏ
/
2
{\displaystyle \pm \hbar /2}
olması, dolayısıyla bir eksen yönünde yapılan spin ½ sistemin spininin iki değerden birini alması anlamına gelir. Bu konuyla daha kapsamlı bilgi için Stern-Gerlach deneyi incelenebilir.