Przejdź do zawartości

Ryszard Kaczorowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryszard Kaczorowski
Ilustracja
Ryszard Kaczorowski (2008)
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1919
Białystok

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 2010
Smoleńsk

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
na Uchodźstwie
Okres

od 19 lipca 1989
do 22 grudnia 1990
(równolegle w kraju Wojciech Jaruzelski)

Przynależność polityczna

bezpartyjny

Pierwsza dama

Karolina Kaczorowska

Poprzednik

Kazimierz Sabbat

Następca

Lech Wałęsa (w kraju)

Faksymile
Odznaczenia
Order Orła Białego (1921–1990) Wstęga Wielka Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino Krzyż Armii Krajowej Medal „Pro Memoria” Odznaka Honorowa „Bene Merito” Krzyż Więźnia Politycznego Krzyż Wielki Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Piusa IX Krzyż Kawalera Towarzystwa Zasługi Zakonu Świętego Łazarza z Jerozolimy Świadek Historii
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Stopień harcerski

harcerz Rzeczypospolitej

Stopień instruktorski

harcmistrz[1]

Organizacja harcerska

Związek Harcerstwa Polskiego działający poza granicami Kraju

Przewodniczący Związku Harcerstwa Polskiego działającego poza granicami Kraju
Okres sprawowania

od 1967
do 1988

Poprzednik

Zygmunt Szadkowski

Następca

Stanisław Berkieta

Ryszard Kaczorowski z prezydentem Lechem Kaczyńskim i Pierwszą Damą Marią Kaczyńską (2008)
Z żoną Karoliną Kaczorowską (2008)
Izba Pamięci poświęcona Prezydentom RP na uchodźstwie przy Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie

Ryszard Kaczorowski (ur. 26 listopada 1919 w Białymstoku, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski polityk, działacz społeczny i harcerz, komendant chorągwi Szarych Szeregów w Białymstoku w 1940, od 2009 honorowy harcmistrz Rzeczypospolitej, po 1945 na emigracji, członek Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 1989–1990 prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie.

Był ostatnim prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. 22 grudnia 1990 złożył urząd na ręce nowo wybranego w pierwszych, od zakończenia II wojny światowej, wolnych wyborach w kraju i zaprzysiężonego prezydenta RP Lecha Wałęsy. Na Zamku Królewskim w Warszawie uroczyście przekazał mu insygnia władzy państwowej II Rzeczypospolitej Polskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Jelita. Był młodszym synem Wacława Kaczorowskiego i Jadwigi z Sawickich. Wychował się w domu przy ul. Mazowieckiej 7 w Białymstoku[2], przed wojną instruktor harcerski.

Od najmłodszych lat należał do harcerstwa. Po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną tworzył Szare Szeregi, gdzie pełnił funkcję komendanta Okręgu Białostockiego. Był łącznikiem między Szarymi Szeregami a Komendantem Związku Walki Zbrojnej. 17 lipca 1940 roku aresztowany przez NKWD i więziony w Białymstoku oraz w Mińsku, gdzie po dwudniowym procesie 1 lutego 1941 roku skazany na karę śmierci przez Najwyższy Sąd Białoruskiej Republiki Radzieckiej. Po stu dniach pobytu w celi śmierci 10 maja sąd ZSRR zamienił wyrok na dziesięć lat łagrów. Wywieziony na Kołymę, odzyskał wolność po podpisaniu układu Sikorski-Majski. W marcu 1942 roku wstąpił do Armii Polskiej w ZSRR formowanej przez generała Andersa. W czasie kampanii włoskiej, w stopniu starszego strzelca, walczył w szeregach 3 Karpackiego batalionu łączności należącego do 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Między innymi wziął udział bitwie o Monte Cassino.

Na emigracji

[edytuj | edytuj kod]

Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył Szkołę Handlu Zagranicznego. Przez 35 lat pracował jako księgowy.

Ryszard Kaczorowski aktywnie działał w ZHP na emigracji. W 1946 roku został harcmistrzem[3]. Był naczelnikiem harcerzy w latach 1955–1967, a następnie przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego na uchodźstwie w latach 1967–1988. W 1968 roku otrzymał jubileuszową „Tarczę Lwowa” z okazji 50-lecia Obrony Lwowa 1918–1968[4]. Pełnił też funkcję komendanta reprezentacji polskiej na Międzynarodowym Jubileuszowym Jamboree 1957 roku oraz komendanta Światowego Zlotu Harcerstwa na Monte Cassino w 1969 roku i w Belgii w 1982 roku. Działał na forum Rady Narodowej (parlament emigracyjny). 17 lutego 1986 roku w rządzie na emigracji Kazimierza Sabbata został mianowany ministrem bez teki[5]. W maju tegoż roku w nowym rządzie premiera Edwarda Szczepanika objął tekę ministra do spraw krajowych[6].

25 stycznia 1988 roku Prezydent RP, Kazimierz Sabbat, na podstawie artykułu 24 Konstytucji RP z 23 kwietnia 1935 roku, wyznaczył go w zarządzeniu na „następcę Prezydenta Rzeczypospolitej na wypadek opróżnienia się urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości”[7]. Po nagłej śmierci Kazimierza Sabbata 19 lipca 1989 roku, tego samego dnia wieczorem w godz. 22–23, zgodnie z art. 19 Konstytucji RP złożył przysięgę i objął urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie[8][9]. Prezydent Kaczorowski powierzył dalsze pełnienie urzędu premiera polskiego rządu emigracyjnego Edwardowi Szczepanikowi, sprawującemu tę funkcję od 1986 roku[10]. 20 grudnia 1990 roku zakończył działanie swojego urzędu oraz rządu na emigracji i cztery dni później przekazał na Zamku Królewskim w Warszawie insygnia prezydenckie II Rzeczypospolitej, wśród nich insygnia Orderu Orła Białego i Orderu Odrodzenia Polski wybranemu w wyborach powszechnych prezydentowi Lechowi Wałęsie[11].

Działalność po prezydenturze na uchodźstwie

[edytuj | edytuj kod]
Ryszard Rumianek wręcza Ryszardowi Kaczorowskiemu tytuł doktora honoris causa UKSW (2008)

Ryszardowi Kaczorowskiemu, zgodnie z ustawą z dnia 30 maja 1996 r. o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej[12] przysługiwała dożywotnio pensja, środki finansowe na prowadzenie biura (mieściło się w dawnej siedzibie Rządu na Uchodźstwie w Londynie) oraz ochrona osobista BOR-u na terenie Polski. Nadal mieszkał w Londynie, jednak często przebywał w Polsce, gdzie uczestniczył i patronował wielu wydarzeniom.

W listopadzie 1994 ówczesny premier Waldemar Pawlak wyszedł z inicjatywą zaproszenia do współrządzenia przedstawicieli polskiej emigracji niepodległościowej i zaproponował Ryszardowi Kaczorowskiemu objęcie urzędu ministra obrony narodowej. Pomysł ten spotkał się z krytyką mediów, które uznały go za „powoływanie panteonu narodowego, a nie ministra”; również politycy zaczęli przerzucać się innymi równie nieprawdopodobnymi kandydaturami, np. Wojciecha Jaruzelskiego czy Stanisława Maczka. Ostatecznie Kaczorowski nie przyjął złożonej mu propozycji „ze względu na wiek”, jak napisał w swoim oświadczeniu[13]. Nie zniknął jednak zupełnie z życia publicznego. Był m.in. sekretarzem honorowym Funduszu Pomocy Krajowej, przewodniczącym Rady Dziedzictwa Archiwalnego w Warszawie, członkiem Głównej Kwatery Harcerzy Związku Harcerstwa Polskiego poza granicami Kraju w Londynie, członkiem Rady Programowej Towarzystwa Naukowego im. Stanisława ze Skarbimierza, patronem Fundacji Ochrony Zabytków Militarnych w Londynie oraz honorowym członkiem Polish American Youth w Chicago.

Śmierć, pogrzeb, ekshumacja

[edytuj | edytuj kod]
Sarkofag Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego i jego żony Karoliny w Mauzoleum Prezydentów Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie

Zginął 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej[14].

Zwłoki byłego prezydenta zostały rozpoznane już w dniu tragedii[15], było to jednak, jak później się okazało, rozpoznanie nieprawidłowe. Ciało innej ofiary katastrofy zostało błędnie zidentyfikowane jako ciało Ryszarda Kaczorowskiego, choć – według ówczesnych komunikatów – było w grupie kilkunastu „najlepiej zachowanych”, tak że osoby je oglądające nie miały wątpliwości co do tożsamości[16].

Do Polski trumna z jego domniemanym ciałem przybyła 15 kwietnia 2010 roku[17] i została wystawiona na widok publiczny w Belwederze.

19 kwietnia 2010 roku osoba mająca być Ryszardem Kaczorowskim została pochowana z honorami w Panteonie Wielkich Polaków warszawskiej Świątyni Opatrzności Bożej. Ceremonię pogrzebową poprzedziła Msza święta w archikatedrze św. Jana na Starym Mieście, której przewodniczył metropolita warszawski arcybiskup Kazimierz Nycz[18].

W październiku 2012 roku prokuratura zarządziła ekshumację grobu Ryszarda Kaczorowskiego, ponieważ śledczy po analizie dokumentacji medycznej doszli do wniosku, że w jego przypadku mogło dojść do pomyłki i zamiany ciał[19].

22 października 2012 roku dokonano ekshumacji w Świątyni Opatrzności Bożej, a także drugiej na Starych Powązkach, gdzie wydobyto trumnę z grobu Tadeusza Lutoborskiego, byłego prezesa Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Warszawie[20]. Następnie trumny z ciałami dwóch ofiar katastrofy zostały przewiezione w konwoju do krakowskiego Zakładu Medycyny Sądowej. Tam nastąpiło ich protokolarne otwarcie i badanie zwłok przy pomocy tomografu komputerowego. Po badaniach ciała zabrano do Wrocławia, gdzie dokonano sekcji zwłok i pobrano próbki do badań DNA[21]. Badania te potwierdziły błędną identyfikację ciał. Do odpowiedzialności za błąd podczas identyfikacji przyznał się Jacek Najder[22], w 2010 roku pełniący funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

3 listopada 2012 roku w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie odbyły się ponowne uroczystości pogrzebowe[23][24][24][25].

Od grudnia 2015 roku jego portret wraz z portretami pozostałych Prezydentów RP na uchodźstwie wisi na honorowym miejscu w holu ambasady RP w Londynie[26].

Wraz z otwarciem Mauzoleum Prezydentów RP na uchodźstwie, przy Świątyni Opatrzności Bożej 12 listopada 2022 r., szczątki Prezydenta oraz jego małżonki przeniesiono z Panteonu Wielkich Polaków do sarkofagu w Mauzoleum[27].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Od 1952 roku był żonaty z Karoliną Kaczorowską, mieli dwie córki oraz pięcioro wnuków.

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

11 listopada 1984 roku został odznaczony przez prezydenta RP na uchodźstwie E. Raczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi na polu emigracyjnej działalności niepodległościowej i społecznej, w szczególności wśród młodzieży harcerskiej[28][29].

Z tytułu objęcia urzędu Prezydenta RP z dniem 19 lipca 1989 roku został kawalerem Orderu Orła Białego[30].

W 2007 roku Ryszard Kaczorowski został wyróżniony Wawrzynem Polonijnym Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”[31].

W 2004 roku został mianowany przez królową Elżbietę II honorowym kawalerem I klasy (Rycerzem Krzyża Wielkiego) brytyjskiego Orderu św. Michała i św. Jerzego. Wyróżnienie to otrzymał za wybitne zasługi dla Polonii brytyjskiej. Przez Jana Pawła II odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Piusa IX. Odznaczony także Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino, Krzyżem Więźnia Politycznego, Krzyżem Franciszkańskim oraz Krzyżem Armii Krajowej i Medalem Polonia Mater Nostra Est. Uhonorowany Medalem Konfederacji Jasnogórskiej. W listopadzie 2007 roku otrzymał Perłę Honorową Polskiej Gospodarki (w kategorii krzewienie polskich tradycji i wartości patriotycznych), przyznawaną przez redakcję Polish Market[32]. 30 września 2008 roku Ryszard Kaczorowski został wyróżniony honorową odznaką „Zasłużony dla PLL LOT SA"[33]. W maju 2009 roku otrzymał tytuł „Zasłużony dla Powiatu Bełchatowskiego”. Odznaczono go również Medalem Wdzięczności Muzeum Lotnictwa Polskiego „Summa Cum Laude”. W lutym 2010 roku z rąk ministra Radosława Sikorskiego otrzymał Odznakę Honorową „Bene Merito”[34].

Postanowieniem z 10 grudnia 2010 roku został odznaczony Krzyżem Kawalera Towarzystwa Zasługi Rycerskiego i Szpitalniczego Orderu św. Łazarza[35].

Honorowe obywatelstwa

[edytuj | edytuj kod]

Otrzymał honorowe obywatelstwo Białegostoku, Chodzieży, Częstochowy[36], Drzewicy, Gdańska, Gdyni, Gorzowa Wielkopolskiego[37], Jeleniej Góry, Kielc, Krakowa[38], Krosna, Legionowa[39], Legnicy, Lublina[40], Łukowa, Mińska Mazowieckiego, Miasta i Gminy Niepołomice, Nowego Sącza[41], Opoczna, Opalenicy, Opola[42], Ostrołęki, Pabianic, Piastowa, Polic, Raciąża, Rogoźnicy, Rzeszowa, Siedlec, Sierpca, Sochaczewa, Supraśla, Świątnik Górnych, Tomaszowa Lubelskiego[43], Wadowic[44], Warszawy, Zakopanego, Zielonej Góry[45] i Ziemi Podlaskiej.

16 kwietnia 2010 roku Sejmik Województwa Dolnośląskiego nadał mu tytuł Honorowego Obywatela Dolnego Śląska[46]

W marcu 2011 roku został mu nadany tytuł Honorowego Obywatela Miasta Skierniewice. Skierniewice były ostatnim miastem, jakie oficjalnie odwiedził Ryszard Kaczorowski[47].

Doktoraty honoris causa

[edytuj | edytuj kod]

Był doktorem honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego (1991), Akademii Medycznej w Białymstoku (1992), Uniwersytetu w Białymstoku (1998)[48], Uniwersytetu Opolskiego (1998)[49] oraz Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego (2008).

Inne wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Nadano mu tytuł honorowego prezydenta Wyższej Szkoły Menedżerskiej w Legnicy oraz wielkiego protektora Akademii Polonijnej w Częstochowie. Był Honorowym Protektorem Marszu Szlakiem I Kompanii Kadrowej.

W 2009 roku Naczelnik Harcerzy Związku Harcerstwa Polskiego poza granicami Kraju hm. Andrzej Borowy przywrócił do jednorazowego użytku stopień harcmistrza Rzeczypospolitej i nadał go Ryszardowi Kaczorowskiemu. Nominacja ta miała wyłącznie wymiar symboliczny, ponieważ przepisy ZHP nie przewidują stopnia harcmistrza Rzeczypospolitej.

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobne artykuły: Pomniki i tablice pamiątkowe po katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku (2010–2011) i Pomniki i tablice pamiątkowe po katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku (od 2012).

Stworzono filmy dokumentalne mu poświęcone: Powrót prezydenta (1999, realizacja: Adam Dobroński, Mikołaj Wawrzeniuk)[50], Wszystko, co nasze (2004, scenariusz: Jan Tarczyński, reżyseria: Przemysław Młyńczyk, Leszek Wiśniewski)[51] oraz Moja Polska (2012, scenariusz: Cornelia Bauer, Grzegorz Gajewski, reżyseria: Grzegorz Gajewski)[52].

W 2008 r. Poczta Polska wyemitowała w nakładzie 600 tys. sztuk należący do serii „Prezydenci Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie” znaczek pocztowy o nominale 1,45 zł upamiętniający Ryszarda Kaczorowskiego[53].

28 kwietnia 2010 roku Rada Miejska Gdyni nazwała imieniem Ryszarda Kaczorowskiego promenadę położoną na terenie miasta między ul. Bema a ul. Tetmajera[54]; 29 kwietnia Rada Miejska Stalowej Woli zdecydowała o nazwaniu jego imieniem ronda położonego w mieście[55]. 15 kwietnia 2010 roku Rada Miasta Świątnik Górnych nazwała imieniem Prezydenta RP Ryszarda Kaczorowskiego rondo łączące drogi wjazdowe od strony Krakowa i Mogilan – na styku ul. Krakowskiej i Bruchnalskiego[56]. 2 maja 2010 roku odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową w Krośnie[57]; 18 września tablicę pamiątkową umieszczoną na budynku przy al. Niepodległości 163 w Warszawie, gdzie Ryszard Kaczorowski mieszkał w latach 1998–2010[58], a 10 listopada tablicę pamiątkową w gmachu Urzędu Miasta przy ul. Śląskiej w Częstochowie[59]. 29 sierpnia 2010 roku w Piastowie jego imieniem nazwano nowo powstałe rondo[60]. 10 września 2010 roku odsłonięto upamiętniającą go tablicę pamiątkową pod Pomnikiem Nieznanego Sybiraka w Białymstoku[61]. We wrześniu 2010 roku w Belsku Dużym powstała drużyna harcerska ZHP im. Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego[62].

25 marca 2011 roku podczas uroczystości w Świątyni Opatrzności Bożej Ryszardowi Kaczorowskiemu został nadany honorowy tytuł Seniora Kombatanta ZHP[63]. 7 kwietnia 2011 roku podjęto uchwałę o nazwaniu imieniem Ryszarda Kaczorowskiego skweru przy ul. Kościeliskiej w Zakopanem[64]. 10 kwietnia 2011 roku odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową w budynku Stacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk w Wiedniu w Austrii[65]. 8 maja 2011 roku odsłonięto wspólny pomnik Ryszarda Kaczorowskiego oraz Lecha Kaczyńskiego na terenie Sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej w Koszalinie[66]. 30 czerwca 2011 roku w Białymstoku odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą Ryszardowi Kaczorowskiemu na budynku dawnej szkoły nr 11 przy ul. Mazowieckiej 35, do której uczęszczał, oraz oficjalnie otwarto ulicę jego imienia (nowa ulica łącząca ul. Legionową z ul. Wiejską)[67]. 8 października 2011 roku odsłonięto pomnik przed siedzibą Akademii Polonijnej[68]. 14 października 2011 roku Zespół Szkół Elektrycznych w Kielcach otrzymał imię ostatniego prezydenta RP na uchodźstwie – Ryszarda Kaczorowskiego[69]. 18 listopada 2011 roku odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą Ryszardowi Kaczorowskiemu w Zespole Szkół nr 8 w Lublinie[70].

Nadano również imię Ryszarda Kaczorowskiego Publicznemu Gimnazjum nr 14 w Białymstoku.

10 marca 2012 roku odbyło się uroczyste otwarcie Obwodnicy Zachodniej Siedlec i nadanie nazw ulicom Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego i Prezydenta Lecha Kaczyńskiego oraz Rondu Pamięci Ofiar Katastrofy Smoleńskiej[71]. 1 czerwca 2012 roku w Publicznym Gimnazjum nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi i Sportowymi w Ostrowcu Świętokrzyskim miało miejsce nadanie szkole imienia Ryszarda Kaczorowskiego.

W 2013 roku Szkoła Podstawowa w Strabli przyjęła imię śp. Ryszarda Kaczorowskiego[72]. 27 marca 2013 roku Rada Miasta Stargard fragmentowi ulicy Mieszka I nadała nazwę Prezydentów RP Lecha Kaczyńskiego i Ryszarda Kaczorowskiego[73]. 9 kwietnia 2013 roku odsłonięto jego pomnik w Panteonie Bohaterów Sanktuarium Narodowego na Cmentarzu Poległych w Bitwie Warszawskiej w Ossowie[74]. 26 listopada 2013 roku z udziałem Pani Prezydentowej, Karoliny Kaczorowskiej odsłonięto popiersie Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego w Mińsku Mazowieckim przy skwerze imienia Ryszarda Kaczorowskiego[75][76].

14 września 2014 roku 39 Wrocławskiej Drużynie Harcerzy „Bór” z ZHR-u nadano imię harcmistrza Rzeczypospolitej Ryszarda Kaczorowskiego.

23 marca 2017 roku decyzją Rady Miasta Wrocławia aleja, będąca obwodnicą Leśnicy, otrzymała imię Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego[77].

23 czerwca 2017 roku decyzją Rady Miasta Sochaczew ulica Hanki Sawickiej zmieniła nazwę na ulica Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego[78].

19 lutego 2019 roku znalazł się wśród 10 najwybitniejszych białostoczan 100-lecia Białegostoku, wybranych przez kapitułę powołaną przez Prezydenta miasta z okazji 100-lecia odzyskania niepodległości[79].

8 stycznia 2020 roku decyzją prezesa Instytutu Pamięci Narodowej na wniosek prezesa koła Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Nowym Targu, grób R. Kaczorowskiego został wpisany do prowadzonej przez IPN ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski pod numerem ewidencyjnym 320[80].

12 listopada 2022 roku wraz z uroczystym złożeniem szczątków trzech Prezydentów RP na uchodźstwie (Władysława Raczkiewicza, Augusta Zaleskiego, Stanisława Ostrowskiego) w Mauzoleum Prezydentów RP na Uchodźstwie została również otwarta Izba Pamięci, w której Prezydent Kaczorowski został upamiętniony. Izba poświęcona Prezydentom RP na uchodźstwie została zaprojektowana przez Instytutu Pamięci Narodowej oraz Fundację „Pomoc Polakom na Wschodzie”[81][82].

W 2023 roku jedno z rond w Wysokiem Mazowieckiem otrzymało imię Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Nominacja na harcmistrza Rzeczypospolitej miała wymiar wyłącznie symboliczny.
  2. ↑ „Tacy byli” – bezpłatny dodatek do „Newsweek Polska”, nr 17/2010.
  3. ↑ Prezydent RP Hm. Rzpl. Ryszard Kaczorowski. Strona ZHP działającego poza granicami Kraju. [dostęp 2015-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-25)].
  4. ↑ Semper Fidelis. Obchód 50-tej rocznicy Obrony Lwowa. „Biuletyn”. Nr 15-16, s. 4, Czerwiec 1969. Koło Lwowian w Londynie. 
  5. ↑ Mianowanie Ministra. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 8, Nr 1 z 19 marca 1986. 
  6. ↑ 29 maja 1986 roku prezydent RP na uchodźstwie Kazimierz Sabbat mianował R. Kaczorowskiego ministrem do spraw krajowych – Dziennik Ustaw RP na Uchodźstwie nr 3 z 16 lipca 1986 r., str. 43
  7. ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej o wyznaczeniu następcy Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 1, Nr 1 z 25 stycznia 1988. 
  8. ↑ Protokół złożenia przysięgi przez Prezydenta Rzeczypospolitej Ryszarda Kaczorowskiego. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 64-65, Nr 5 z 15 sierpnia 1989. 
  9. ↑ Komunikat Kancelarii Cywilnej o zgonie Prezydenta Rzeczypospolitej ś. p. Kazimierza Sabbata i zaprzysiężeniu Prezydenta Rzeczypospolitej Ryszarda Kaczorowskiego. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 68-69, Nr 5 z 15 sierpnia 1989. 
  10. ↑ Komunikat urzędowy o zaprzysiężeniu R. Kaczorowskiego, akt dymisji i powtórnego powołania na urząd premiera E. Szczepanika oraz komunikaty o zgonie i pogrzebie prezydenta K. Sabbata zawarte są w Dzienniku Ustaw RP na Uchodźstwie nr 5 z 15 sierpnia 1989 r.
  11. ↑ Dekrety prezydenta R. Kaczorowskiego o zakończeniu swojej działalności, o rozwiązaniu rządu i skarbu na emigracji, zarządzenia o komisjach likwidacyjnych rządu i skarbu, o rozwiązaniu kapituły Orderu Odrodzenia Polski, protokół z przekazania insygniów oraz teksty przemówień zawarte są w Dzienniku Ustaw RP na Uchodźstwie nr 5 z 22 grudnia 1990 r.
  12. ↑ Art. 1 ust. 1 ustawy stanowił: Ustawa określa uprawnienia byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „byłym Prezydentem”, wybranego poczynając od 1989 r. w wyborach powszechnych lub przez Zgromadzenie Narodowe. Z kolei w ust. 3 zawarto wyjątek (lex specialis) od zasady sformułowanej w tym przepisie, odnoszący się właśnie do osoby Kaczorowskiego: Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 przysługują również ostatniemu Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie - Ryszardowi Kaczorowskiemu (Dz.U. z 2022 r. poz. 207).
  13. ↑ Agnieszka Zagner: Kaczorowski Ryszard (1919-2010). polityka.pl, 2010-04-14. [dostęp 2021-12-22].
  14. ↑ Komunikat Nr 152/VI kad.. Biuro Prasowe Kancelarii Sejmu, 10 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-17].
  15. ↑ Wojciech Czuchnowski: Jak znaleziono ciało Lecha Kaczyńskiego. wyborcza.pl, 17 grudnia 2010.
  16. ↑ MSZ: Ciało Kaczorowskiego dobrze zachowane, nie było wątpliwości. Politycy pytają o błędy resortu. tvn24.pl, 25 października 2012. [dostęp 2012-11-02].
  17. ↑ Witamy po raz ostatni, wróciłeś tu na zawsze. tvn24.pl, 15 kwietnia 2010. [dostęp 2010-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 kwietnia 2010)].
  18. ↑ "Żegnamy Cię druhu-prezydencie". tvn24.pl, 19 kwietnia 2010. [dostęp 2012-11-06].
  19. ↑ RMF: Będzie ekshumacja Kaczorowskiego. Mogło dojść do zamiany ciał. interia.pl, 19 października 2012. [dostęp 2012-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 października 2012)].
  20. ↑ Kolejne ciała ofiar katastrofy zamienione. rp.pl, 25 października 2012. [dostęp 2012-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-18)].
  21. ↑ Ekshumacje dwóch ofiar katastrofy smoleńskiej. rp.pl, 22 października 2012. [dostęp 2012-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)].
  22. ↑ Błędna identyfikacja Kaczorowskiego – Najder przeprasza. wp.pl, 30 października 2012. [dostęp 2016-05-29].
  23. ↑ Uroczystości pogrzebowe ostatniego prezydenta na uchodźstwie, Ryszarda Kaczorowskiego. wp.pl, 3 listopada 2012.
  24. ↑ a b Uroczystości pogrzebowe Ryszarda Kaczorowskiego. prezydent.pl, 3 listopada 2012. [dostęp 2012-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-29)].
  25. ↑ Znów rozległ się Dzwon Zygmunta. Pogrzeb prezydenta Kaczorowskiego. rp.pl, 3 listopada 2012. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-02)].
  26. ↑ Uczciliśmy pamięć Prezydentów RP na Uchodźstwie [online], www.msz.gov.pl [dostęp 2016-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-05].
  27. ↑ Monika Tarka-Kilen, Mauzoleum Prezydentów RP na Uchodźstwie i poświęcona im Izba Pamięci. [online], Scena Kultury, 12 listopada 2022 [dostęp 2023-04-06] (pol.).
  28. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 15, Nr 3 z 31 grudnia 1984. 
  29. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 6, Nr 1 z 9 stycznia 1985. 
  30. ↑ Krzysztof Filipow: Order Orła Białego. Wyd. Białystok 1995. s. 55
  31. ↑ Irena Masalska: III Zjazd Polonii i Polaków z Zagranicy. kuriergalicyjski.com, 2007-09-30. [dostęp 2018-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-22)].
  32. ↑ Laureaci z poprzednich edycji: Polish Market [online], www.polishmarket.com.pl [dostęp 2015-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19].
  33. ↑ Historia,2008. www.corporate.lot.com.pl/. [dostęp 2017-06-18]. (pol.).
  34. ↑ Wizyta Ministra Spraw Zagranicznych RP w Londynie. msz.gov.pl, 27 lutego 2010. [dostęp 2011-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-05)].
  35. ↑ Dekret Baliwa Polski OSLJ nr 28/2010 z dnia 10 grudnia 2010 o nadaniu Companionate of Merit Order of Saint Lazarus of Jerusalem.
  36. ↑ Honorowi Obywatele Częstochowy. czestochowa.pl. [dostęp 2011-02-17].
  37. ↑ Trol Intermedia / 2ClickPortal, Honorowi obywatele [online], Urząd Miasta Gorzowa Wielkopolskiego [dostęp 2022-11-08] (pol.).
  38. ↑ Honorowe Obywatelstwo Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa. bip.krakow.pl. [dostęp 2011-02-18].
  39. ↑ Uchwała Nr XLIV/560/2010 Rady Miasta Legionowo z dnia 29 maja 2010 r. w sprawie nadania tytułu Honorowego Obywatela Miasta Legionowa Panu Ryszardowi Kaczorowskiemu. legionowo.pl, 29 maja 2010. [dostęp 2011-04-14].
  40. ↑ Honorowi Obywatele Lublina. [dostęp 2013-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-24)].
  41. ↑ Honorowi Obywatele Nowego Sącza. nowysacz.pl. [dostęp 2011-02-17].
  42. ↑ Honorowi Obywatele Miasta Opola. opole.pl. [dostęp 2011-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 listopada 2011)].
  43. ↑ Prezydent Ryszard Kaczorowski honorowym obywatelem Tomaszowa Lubelskiego. www.tomaszow-lubelski.pl/. [dostęp 2013-03-16]. (pol.).
  44. ↑ Lech Kaczyński honorowym obywatelem Wadowic. prezydent.pl, 22 kwietnia 2010. [dostęp 2010-11-09].
  45. ↑ Wyborcza.pl [online], zielonagora.wyborcza.pl [dostęp 2022-11-08].
  46. ↑ Radni Sejmiku i Zarząd Województwa Dolnośląskiego uczcili pamięć ofiar [online], umwd.dolnyslask.pl, 19 kwietnia 2010 [dostęp 2021-03-18].
  47. ↑ Honorowi Obywatele Miasta Skierniewice. 25 marca 2011. [dostęp 2011-04-10].
  48. ↑ Ryszard Kaczorowski (1919 - 2010) / Uniwersytet w Białymstoku [online], uwb.edu.pl [dostęp 2023-03-06].
  49. ↑ Doktorzy Honoris Causa. [w:] Uniwersytet Opolski [on-line]. uni.opole.pl. [dostęp 2015-08-12].
  50. ↑ Powrót prezydenta. filmpolski.pl. [dostęp 2014-08-09].
  51. ↑ Wszystko, co nasze. filmpolski.pl. [dostęp 2014-08-09].
  52. ↑ Moja Polska. filmpolski.pl. [dostęp 2014-08-09].
  53. ↑ 2008.09.24. Prezydenci Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. kzp.pl. [dostęp 2024-05-23]. (pol.).
  54. ↑ Gdynia: park Kaczyńskich i promenada Kaczorowskiego. trojmiasto.pl, 28 kwietnia 2010. [dostęp 2010-11-15].
  55. ↑ Stalowa Wola: Ronda im. Kaczyńskiego i Kaczorowskiego. trojmiasto.pl, 29 kwietnia 2010. [dostęp 2010-11-24].
  56. ↑ Uchwała Nr XLI/323/2010 Rady Miejskiej w Świątnikach Górnych z dnia 12.04.2010 r. w sprawie: nadania nazwy dla ronda na skrzyżowaniu ulicy Kazimierza Bruchnalskiego i ulicy Krakowskiej w Świątnikach Górnych. wrotamalopolski.pl, 12 kwietnia 2010. [dostęp 2012-10-26].
  57. ↑ Tablica ku czci Ryszarda Kaczorowskiego odsłonięta. radiozet.pl, 2 maja 2010. [dostęp 2010-11-23].
  58. ↑ Odsłonięto tablicę poświęconą prezydentowi Kaczorowskiemu. rmf24.pl, 18 września 2010. [dostęp 2010-11-24].
  59. ↑ Tablica pamiątkowa Ryszarda Kaczorowskiego w Częstochowie. dziennikzachodni.pl, 10 listopada 2010. [dostęp 2011-01-04].
  60. ↑ Rondo imienia prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego w Piastowie. piastow.pl, 1 września 2010. [dostęp 2011-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 stycznia 2012)].
  61. ↑ Marsz Żywej Pamięci Polskiego Sybiru w Białymstoku. radio.bialystok.pl, 10 września 2010. [dostęp 2011-04-29].
  62. ↑ Grzegorz Łęcicki: Ksiądz Zdzisław Peszkowski 1918–2007. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2012, s. 216. ISBN 978-837399-505-5.
  63. ↑ Akt nadania tytułu Seniora Kombatanta śp. Ryszardowi Kaczorowskiemu. 28 marca 2011. [dostęp 2011-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 kwietnia 2011)].
  64. ↑ Park Lecha Kaczyńskiego i skwer Ryszarda Kaczorowskiego. zakopane.eu, 8 kwietnia 2011. [dostęp 2011-06-18].
  65. ↑ Odsłonięcie tablicy pamiątkowej. polonika.at. [dostęp 2011-04-29].
  66. ↑ Odsłonięto pomnik Lecha Kaczyńskiego i Ryszarda Kaczorowskiego. pomorska.pl, 8 maja 2011. [dostęp 2011-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 maja 2011)].
  67. ↑ Prezydent RP odsłonił tablicę poświęconą Ryszardowi Kaczorowskiemu. bialystokonline.pl, 30 czerwca 2011. [dostęp 2011-07-01].
  68. ↑ Odsłonięcie pomnika Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego 8 października. tvp.pl, 16 sierpnia 2011. [dostęp 2012-03-23].
  69. ↑ Łukasz Zarzycki, Kielecki "elektryk" otrzymał imię Ryszarda Kaczorowskiego [www.echodnia.eu/swietokrzyskie/wiadomosci/kielce/art/8861757,kielecki-elektryk-otrzymal-imie-ryszarda-kaczorowskiego,id,t.html], „Echo dnia”, 14 października 2011 [dostęp 2017-12-27].
  70. ↑ Odsłonięcie tablicy poświęconej Ryszardowi Kaczorowskiemu ostatniemu Prezydentowi II RP na Uchodźstwie. www.zs8.lublin.pl, 11 sierpnia 2011. [dostęp 2012-02-06].
  71. ↑ Uroczyste otwarcie Obwodnicy Siedlec. siedlce.pl, 10 marca 2012. [dostęp 2012-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 października 2013)].
  72. ↑ Strabla: Szkoła Podstawowa im. Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego. niezalezna.pl, 24 marca 2013.
  73. ↑ MJ/PAP: Lech Kaczyński i Ryszard Kaczorowski mają ulicę w Stargardzie. newsweek.pl, 2013-03-27. [dostęp 2015-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-24)]. (pol.).
  74. ↑ Ossów: Odsłonięto pomnik Prezydenta RP Ryszarda Kaczorowskiego. zabki24.pl, 2013-04-09. [dostęp 2013-08-17]. (pol.).
  75. ↑ Odsłonięcie popiersia Prezydenta Kaczorowskiego. minskmaz.com, 26 listopada 2013. [dostęp 2013-12-18].
  76. ↑ Pomnik Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego w Mińsku Mazowieckim. pomniksmolensk.pl, 28 listopada 2013. [dostęp 2013-12-18].
  77. ↑ Akty Prawne. uchwaly.um.wroc.pl. [dostęp 2019-05-01].
  78. ↑ Prezydent Ryszard Kaczorowski patronem ulicy [online], sochaczew.zhp.pl [dostęp 2023-04-13].
  79. ↑ Oto dziesięciu białostoczan 100-lecia. Wybrała ich kapituła z galerii sław miasta [GRAFIKI]. poranny.pl. [dostęp 2019-03-03]. (pol.).
  80. ↑ Ewidencja grobów weteranów walk o Wolność i Niepodległość Polski [online], BIP Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2020-08-03] (pol.).
  81. ↑ Instytut Pamięci Narodowej, Izba Pamięci Prezydentów RP na Uchodźstwie przy Mauzoleum w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 2023-04-06] (pol.).
  82. ↑ Mauzoleum Prezydentów RP na uchodźstwie [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-04-06] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Prezydenci Polski
II Rzeczpospolita (1918–1939)
Rząd RP na Uchodźstwie (1939–1990)
Polska Ludowa (1944–1989)
Rzeczpospolita
Polska
(1944–1952)
Polska
Rzeczpospolita
Ludowa
(1952–1989)
III Rzeczpospolita (od 1989)
Pełniący obowiązki prezydenta RP
Zobacz też:

Proporzec Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

Czwarty rząd Kazimierza Sabbata (1984–1986)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Pierwszy rząd Edwarda Szczepanika (1986–1989)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ryszard_Kaczorowski&oldid=74895594”