Przejdź do zawartości

OKi1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
OKi1
Ilustracja
OKi1 w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie
Producent

Linke-Hoffmann Borsig Union Vulcan

Lata budowy

1903–1910

Układ osi

1'C n2t

Wymiary
Masa pustego parowozu

47,4 t

Masa służbowa

62,3 t

Długość

11 190 mm

Wysokość

4 210 mm

Średnica kół napędnych

1 500 mm

Średnica kół tocznych

przód: 1 000 mm
tył: -

Napęd
Trakcja

parowa

Ciśnienie w kotle

12 bar

Powierzchnia ogrzewalna kotła

116,40 m²

Powierzchnia rusztu

1,73 m²

Średnica cylindra

480 mm

Skok tłoka

630 mm

Pojemność skrzyni węglowej

2 500 kg

Pojemność skrzyni wodnej

7,4 m3

Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa

382 kW

Prędkość konstrukcyjna

80 km/h

Nacisk osi na szyny

16 t

System hamulca

Knorr

Parametry użytkowe
Rozstaw szyn

1435 mm

OKi1 to osobowy parowóz tendrzak produkcji pruskiej serii T 11, oznaczonej w Niemczech jako DRG Baureihe 740-3.

Z 471 zbudowanych parowozów tego typu na PKP po I wojnie światowej użytkowano 52 sztuki, a 4 egzemplarze przydzielono do Rady Portu Wolnego Miasta Gdańska. Parowóz planowany był dla szybkiej kolei miejskiej w Berlinie przed jej elektryfikacją i przewidziany był do krótkich przebiegów. Parowóz posiadał kocioł na parę nasyconą i silnik bliźniaczy i był podobną konstrukcją do stosowanego równolegle OKi2.

W 1939 Niemcy przejęły 25 parowozów OKi1 z których część wróciła po wojnie. Zachowały się dwa egzemplarze tego parowozu. OKi1-28 o numerze seryjnym 5424 (PKP-A OKi1-14; DRB 74 104 - numer wykorzystany powtórnie) znajduje się w Stacji Muzeum w Warszawie natomiast parowóz o numerze 74 231 znajduje się w Niemczech, w muzeum kolei żelaznych w Minden.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • "Parowozy kolei polskich", Jan Piwowski, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa 1978
  • "Zabytkowy tabor w zbiorach Stacji Muzeum w Warszawie", wyd. Stacja Muzeum 2022, ISBN 978-83-953336-6-8