Gene Fullmer (1960)
|
| Pełne imię i nazwisko
|
Lawrence Gene Fullmer
|
| Pseudonim
|
„Cyclone”, „Mormon Mauler”
|
| Data i miejsce urodzenia
|
21 lipca 1931
West Jordan
|
| Data i miejsce śmierci
|
27 kwietnia 2015
West Jordan
|
| Obywatelstwo
|
amerykańskie
|
| Wzrost
|
173 cm
|
| Styl walki
|
praworęczny
|
| Kategoria wagowa
|
średnia
|
| Bilans walk zawodowych
|
| Liczba walk
|
64
|
| Zwycięstwa
|
55
|
| Przez nokauty
|
24
|
| Porażki
|
6
|
| Remisy
|
3
|
Gene Fullmer (właśc. Lawrence Gene Fullmer; ur. 21 lipca 1931 w West Jordan, zm. 27 kwietnia 2015 tamże) – amerykański bokser, były mistrz świata wagi średniej, uważany za jednego z najwybitniejszych mistrzów tej kategorii.
Jako zawodowiec zadebiutował 9 czerwca 1951. Znokautował w 1. rundzie Glena Pecka, który był 3-krotnie na deskach. Do końca marca 1955 miał już na koncie 29 zwycięstw, a wśród pokonanych m.in. przyszłego mistrza świata wagi średniej Paula Pendera. Pierwszej porażki doznał w kwietniu 1955, kiedy to przegrał na punkty z Gilem Turnerem. Dwa miesiące później odbył się rewanż i to Fullmer zwyciężył na punkty.
W 1955 stoczył jeszcze 4 walki, z których dwie wygrał i przegrał. Porażkę niespodziewanie zadali mu: Bobby Boyd oraz Argentyńczyk Eduardo Lasse. W 1956 stoczył 5 walk, wszystkie wygrywając. Pokonał m.in. Rocky’ego Castellaniego, Ralpha Tigera Jonesa i Charlesa Humeza.
2 stycznia 1957 dostał szansę walki o mistrzostwo świata. Jego rywalem był świetny Sugar Ray Robinson. Fullmer niespodziewanie zaskoczył wszystkich i pokonał Robinsona jednogłośnie na punkty po fenomenalnym pojedynku. 1 maja 1957 przystąpił do pierwszej obrony mistrzostwa. Jego rywalem był Robinson, którego Fullmer pokonał w styczniu. Robinson znokautował Fullmera w 5. rundzie[1].
Fullmer zwyciężył w kolejnych 9 pojedynkach, by móc ponownie zawalczyć o mistrzostwo świata. 28 sierpnia 1959 w walce o pas zmierzył się z Carmenem Basilio. Po świetnym widowisku Fullmer zwyciężył przez techniczny nokaut w 14. rundzie. Pojedynek został uznany przez magazyn „The Ring” walką roku[2].
Świetna passa Fullmera trwała do 1961. Mistrzostwo świata obronił 7-krotnie, pokonując m.in. Carmena Basilio czy Sugara Raya Robinsona. 23 października 1962 przegrał jednogłośnie na punkty z Dickiem Tigerem. W 1963 zmierzył się jeszcze z nim 2-krotnie. W lutym z nim zremisował, a w sierpniu przegrał przez poddanie w 7. rundzie. Po porażce z Tigerem definitywnie zakończył karierę.
W 1991 wraz ze swoim dawnym rywalem Dickiem Tigerem dołączył do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.
Miał dwóch braci. Pierwszy z nich Don Fullmer walczył o mistrzostwo świata w wadze średniej, ale poległ. Drugi to Jay Fullmer, który występował w wadze lekkiej, ale nie odniósł znaczących sukcesów.
W 2001 jego zdjęcie zostało wykorzystane jako okładka albumu kompilacyjnego Greatest Hits amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains[3].
- Jack (Nonpareil) Dempsey (1890–1891)
- Bob Fitzsimmons (1891–1894)
- Kid McCoy (1896–1897)
- Tommy Ryan (1898–1906)
- Stanley Ketchel (1907–1908)
- Billy Papke (1908)
- Stanley Ketchel (1908–1910)
- Frank Klaus (1912–1913)
- George Chip (1913–1914)
- Al McCoy (1914–1917)
- Mike O’Dowd (1917–1920)
- Johnny Wilson (1920–1923)
- Harry Greb (1923–1926)
- Tiger Flowers (1926)
- Mickey Walker (1926–1931)
- Gorilla Jones (1932, NBA)
- Marcel Thil (1932, NBA)
- Vince Dundee (1933–1934)
- Teddy Yarosz (1934–1935)
- Babe Risko (1935–1936)
- Freddie Steele (1936–1938)
- Al Hostak (1938, NBA)
- Solly Krieger (1938–1939, NBA)
- Al Hostak (1939–1940, NBA)
- Tony Zale (1940–1941, NBA)
- Tony Zale (1941–1947)
- Rocky Graziano (1947–1948)
- Tony Zale (1948)
- Marcel Cerdan (1948–1949)
- Jake LaMotta (1949–1951)
- Sugar Ray Robinson (1951)
- Randy Turpin (1951)
- Sugar Ray Robinson (1951–1952)
- Bobo Olson (1953–1955)
- Sugar Ray Robinson (1955–1957)
- Gene Fullmer (1957)
- Sugar Ray Robinson (1957)
- Carmen Basilio (1957–1958)
- Sugar Ray Robinson (1958–1960)
- Paul Pender (1960–1961)
- Terry Downes (1961–1962)
- Paul Pender (1962–1963)
- Dick Tiger (1962–1963, WBA)
- Dick Tiger (1963)
- Joey Giardello (1963–1965)
- Dick Tiger (1965–1966)
- Emile Griffith (1966–1967)
- Nino Benvenuti (1967)
- Emile Griffith (1967–1968)
- Nino Benvenuti (1968–1970)
- Carlos Monzón (1970–1974)
- Carlos Monzón (1974–1976, WBA)
- Rodrigo Valdez (1974–1976, WBC)
- Carlos Monzón (1976–1977)
- Rodrigo Valdez (1977–1978)
- Hugo Corro (1978–1979)
- Vito Antuofermo (1979–1980)
- Alan Minter (1980)
- Marvin Hagler (1980–1983)
- Marvin Hagler (1983–1987)
- Sugar Ray Leonard (1987, WBC)
- Frank Tate (1987–1988, IBF)
- Sumbu Kalambay (1987–1989, WBA)
- Thomas Hearns (1987–1988, WBC)
- Iran Barkley (1988–1989, WBC)
- Michael Nunn (1988–1991, IBF)
- Roberto Durán (1989, WBC)
- Doug DeWitt (1989–1990, WBO)
- Mike McCallum (1989–1991, WBA)
- Nigel Benn (1990, WBO)
- Chris Eubank (1990–1991, WBO)
- Julian Jackson (1990–1993, WBC)
- James Toney (1991–1993, IBF)
- Gerald McClellan (1991–1992, WBO)
- Reggie Johnson (1992–1993, WBA)
- Gerald McClellan (1993–1994, WBC)
- Chris Pyatt (1993–1994, WBO)
- Roy Jones Jr. (1993–1994, IBF)
- John David Jackson (1993–1994, WBA)
- Steve Collins (1994–1995, WBO)
- Jorge Fernando Castro (1994–1995, WBA)
- Julian Jackson (1995, WBC)
- Bernard Hopkins (1995–2001, IBF)
- Lonnie Bradley (1995–1997, WBO)
- Quincy Taylor (1995–1996, WBC)
- Shinji Takehara (1995–1996, WBA)
- Keith Holmes (1996–1998, WBC)
- William Joppy (1996–1997, WBA)
- Julio César Green (1997–1998, WBA)
- Otis Grant (1997–1998, WBO)
- William Joppy (1998–2001, WBA)
- Hacine Cherifi (1998–1999, WBC)
- Bert Schenk (1999, WBO)
- Keith Holmes (1999–2001, WBC)
- Jason Matthews (1999, WBO)
- Armand Krajnc (1999–2002, WBO)
- Bernard Hopkins (2001, WBC i IBF)
- Félix Trinidad (2001, WBA)
- Bernard Hopkins (2001–2004, WBA, WBC & IBF)
- Harry Simon (2002, WBO)
- Héctor Javier Velazco (2003, WBO)
- Felix Sturm (2003–2004, WBO)
- Maselino Masoe (2004–2006, WBA)
- Óscar de la Hoya (2004, WBO)
- Bernard Hopkins (2004–2005, Uniwersalny)
- Jermain Taylor (2005, Uniwersalny)
- Jermain Taylor (2005–2006, WBA, WBC i WBO)
- Arthur Abraham (2005–2009, IBF)
- Jermain Taylor (2006–2007, WBC i WBO)
- Felix Sturm (2006, WBA)
- Javier Castillejo (2006–2007, WBA)
- Felix Sturm (2007–2012, WBA i WBA Super)
- Kelly Pavlik (2007–2010, WBC i WBO)
- Sebastian Sylvester (2009–2011, IBF)
- Sergio Gabriel Martínez (2010, WBC i WBO)
- Sergio Gabriel Martínez (2010–2011, WBC)
- Dmitrij Pirog (2010–2012, WBO)
- Giennadij Gołowkin (2010–2014, WBA)
- Sebastian Zbik (2011, WBC)
- Daniel Geale (2011–2012, IBF)
- Julio César Chávez Jr. (2011–2012, WBC)
- Hassan N'Dam N'Jikam (2012, WBO)
- Daniel Geale (2012–2013, IBF i WBA Super)
- Sergio Gabriel Martínez (2012–2014, WBC)
- Peter Quillin (2012–2014, WBO)
- Darren Barker (2013, IBF)
- Felix Sturm (2013–2014, IBF)
- Sam Soliman (2014, IBF)
- Miguel Cotto (od 2014, WBC)
- Giennadij Gołowkin (od 2014, WBA Super)
- Daniel Jacobs (od 2014, WBA)
- Jermain Taylor (2014–2015, IBF)
- Andy Lee (od 2014, WB0)
- David Lemieux (od 2015, IBF)
|
