Przejdź do zawartości

Bootsy Collins

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bootsy Collins
Ilustracja
Bootsy Collins w 2009 roku
Imię i nazwisko

William Earl Collins

Data i miejsce urodzenia

26 października 1951
Cincinnati

Instrumenty

gitara basowa, śpiew, gitara, perkusja

Gatunki

funk, rhythm and blues

Aktywność

od 1970

Wydawnictwo

Westbound, Ace, Warner Bros. Records, Casablanca Records, Shout Records, Columbia Records, P-Vine Records

Powiązania

Parliament-Funkadelic, Bootsy's Rubber Band, Praxis, Material

Strona internetowa

William “Bootsy” Collins (ur. 26 października 1951 w Cincinnati[1]) – amerykański muzyk funkowy (gitara basowa, śpiew). Także autor utworów funkowych[2].

Karierę rozpoczął w sformowanym przez siebie zespole The Pacesetters w 1968. Do 1971 The Pacesetters występowali z Jamesem Brownem jako frontmanem i często wzmiankowani byli jako The JB’s[3]. James Brown zerwał współpracę z Bootsym w 1971[2]. Przyczyną było nadużywanie LSD przez Collinsa. W 1972 wraz z bratem „Catfish” Collinsem, dołączył do Funkadelic-Parliament, luźnej formacji kilku zespołów funkowych kierowanej przez George’a Clintona, w ramach której utworzył swój własny zespół Bootsy’s Rubber Band (1976). Dwa lata później album Bootsy’s Rubber Band „Bootsy? Player of the Year” znalazł się na szczycie rankingów rhythm and bluesa. W tym samym okresie Bootsy (podobnie jak Clinton) zaczął promować swój wizerunek przy pomocy psychodelicznych strojów i okularów oraz charakterystycznej gitary basowej w kształcie gwiazdy (gwiazda wkrótce stała się logo Bootsy’ego). Bootsy’s Rubber Band istnieje do dziś.

Współpracował z Jerrym Harrisonem (Talking Heads) nad utworem „Five Minutes”. Wiele kontrowersji wzbudziła jego współpraca z legendami muzyki bluegrass takimi jak: Del McCoury, Doc Watson i Mac Wiseman w formacji GrooveGrass Boyz nad fuzją bluegrassu i funku. Współpracował także z Billem Laswellem, Praxis i Bucketheadem oraz basistą Beli Flecka Victorem Wootenem. Jest autorem piosenki-hymnu zespołu futbolu amerykańskiego Cincinnati Bengals i wykonawcą podobnej dla Cincinnati Marshals, a także producentem zespołów funkowych z Ohio.

Gra Bootsy’ego, ukształtowana pod wpływem Larry Grahama, charakteryzowała się ostrym, porywającym rytmem i mocnym slapem oraz użyciem efektów modulujących dźwięk, zwłaszcza filtrów i phaserów. Istotnie przyczyniła się do uformowania stylu funk. Do inspiracji techniką Bootsy’ego przyznają się Victor Wooten oraz basista zespołu Red Hot Chili Peppers Flea.

Obok talentu instrumentalnego Bootsy jest również wokalistą, w jego wykonaniach wokalnych często pojawiają się niekonwencjonalne środki, takie jak recytacje czy przemawianie, skandowanie, okrzyki (yeah!”, „oh yeah!”, „baby!”, „ha!”, c’mon!), „bopowanie” czy stwarzanie efektu „echa” powtórzeniami (częsty zabieg w rapie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. allmusic ((( Bootsy Collins > Biography ))).
  2. a b Bootsy Collins [online], Magazyn Gitarzysta [dostęp 2021-05-27].
  3. The J.B.'s [online], AllMusic [dostęp 2021-05-27].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]