Selección de fútbol do Perú
 | |||
|---|---|---|---|
| |||
| |||
| Asociación | Federación Peruana de Fútbol — FPF | ||
| Confederación | CONMEBOL (América do Sur) | ||
| Código FIFA | PER | ||
| Alcume | Blanquirroja (Albivermella) | ||
| Clasificación FIFA | 21 (11 de xuño de 2020) | ||
| Clasificación ConIFA | {{{Ranking ConIFA}}} | ||
| Seleccionador |  Ricardo Gareca
| ||
| Máis encontros | Roberto Palacios (128) | ||
| Máximo goleador | Paolo Guerrero (34) | ||
| Estrea internacional Perú  0 − 4  UruguaiLima, Perú; 1 de novembro de 1927 | |||
| Maior vitoria Perú 9 − 1  EcuadorBogotá, Colombia; 11 de agosto de 1938 | |||
| Maior derrota Brasil  7 − 0  PerúA Paz, Bolivia; 26 de xuño de 1997 | |||
| Copa do Mundo | |||
| Participacións | 4 (primeira en 1930) | ||
| Mellor resultado | Cuartos de final (1970, 1978) | ||
| Copa América | |||
| Participacións | 32 (primeira en 1927) | ||
| Mellor resultado | Campións (1939, 1975) | ||
A Selección de fútbol do Perú é o equipo representativo do Perú nas competicións oficiais de fútbol. A súa organización está a cargo da Federación Peruana de Fútbol, a cal é membro da Confederación Suramericana de Fútbol. O debut da selección peruana produciuse o 1 de novembro de 1927 ante a selección do Uruguai no Campionato Suramericano daquel ano. Até a data participou en catro edicións da Copa Mundial de Fútbol (1930, 1970, 1978 e 1982), sendo os seus mellores resultados os cuartos de final alcanzados en 1970 e 1978. Mentres que a nivel rexional, foi campioa da Copa América en 1939 e 1975.
En canto ás categorías xuvenís a selección sub-23 obtivo o segundo lugar no Torneo Preolímpico Suramericano Sub-23 de 1960, o terceiro lugar en 1964, 1980 e o cuarto lugar en 1972. A selección sub-20, obtivo a medalla de ouro nos Xogos Suramericanos de 1990 e a medalla de bronce nos Xogos Suramericanos de 1994. A selección sub-17, participou en dúas copas do mundo da categoría, a primeira delas na en 2005 e logo na de 2007 onde avanzou até os cuartos de final. A selección é alcumada habitualmente la Blanquirroja (do castelán: a albivermella)
Historia
[editar | editar a fonte]
En 1922 tivo lugar a creación da Federación Peruana de Fútbol, que se afiliou á Confederación Suramericana de Fútbol en 1925, mais as limitacións internas e os problemas económicos impediron a creación dunha selección nacional que oficialmente representase ao país internacionalmente. En 1927, a selección de fútbol do Perú foi creada oficialmente, e foi a anfitrioa do Campionato Suramericano dese mesmo ano, onde o Perú ocupou o terceiro lugar logo dunha vitoria (3-2 ante Bolivia) e dúas derrotas (0-4 ante Uruguai e 1-5 ante Arxentina).
En 1930, a «blanquirroja» foi convidada a participar na primeira Copa Mundial de Fútbol, Perú integrou o grupo C xunto coas seleccións de Romanía e Uruguai, sendo derrotada nos dous encontros que disputou, 1-0 contra o anfitrión e 3-1 contra os romaneses. Logo dun receso de seis anos levouse a cabo novamente o Campionato Suramericano de Seleccións e por segunda ocasión realizouse no Perú, foron só catro selecciones as que participaron Arxentina, Uruguai, Chile e Perú como anfitrioa. A selección peruana iniciou a súa participación o 13 de xaneiro cunha derrota ante os «charrúas», sete días máis tarde novamente foi derrotada esta vez a mans da Arxentina, o 26 de xaneiro conseguiu a súa única vitoria ante Chile por 1-0 e situouse na terceira posición. En 1939 a selección peruana logrou o seu primeiro título internacional de grande envergadura: o Campionato Suramericano que se realizou na cidade de Lima. A selección disputou catro encontros nese campionato e gañounos todos, 5-2 a Ecuador, 3-1 a Chile, 3-0 a Paraguai e 2-1 a Uruguai na final.
Dende finais dos anos 1930, Perú non volvera a conseguir ningún título de relevancia nin clasificarse para o Mundial. Porén, o 31 de agosto de 1969, a selección peruana enfrontouse á de Arxentina no marco das eliminatorias para a Copa Mundial de Fútbol de 1970. Perú tan só necesitaba un empate para clasificarse deixando fóra de competición a bolivianos e arxentinos. Ese día Perú logrou empatar 2-2 con goles de Oswaldo Ramírez, e a «blanquirroja» obtivo a súa clasificación o Mundial de 1970. Na Copa do Mundo, a selección formou parte do grupo D xunto coas seleccións de Alemaña Federal, Bulgaria e Marrocos. No primeiro encontro conseguiu unha vitoria por 3-2 ante Bulgaria logo de ir perdendo 2-0, os goles foron anotados por Alberto Gallardo, Héctor Chumpitaz e Teófilo Cubillas. No seu segundo encontro novamente obtivo unha vitoria tras vencer comodamente por 3-0 a Marrocos, con dous goles de Teófilo Cubillas e un de Roberto Challe, mentres que no último encontro da fase de grupos foi derrotada por Alemaña Federal por marcador de 3-1, ocupando o segundo lugar do seu grupo con 4 puntos e logrando a clasificación aos cuartos de final onde a selección peruana foi eliminada polo Brasil que finalmente resultou campioa do torneo.
Trala desilusión de non conseguir clasificarse á Copa Mundial de Fútbol de 1974, Perú gañaría ao ano seguinte súa segunda Copa América. Nas eliminatorias para a Copa Mundial de Fútbol de 1978, Perú formou parte do grupo 3 xunto coas seleccións de Chile e Ecuador, disputou catro encontros dos cales gañou dous e empatou nos outros dous, sumando seis puntos e pasando á seguinte rolda de maneira invicta. Na rolda final enfrontouse a Brasil co que perdeu por 1-0, logo mediuse ante Bolivia á cal venceu por marcador de 5-0, conseguindo desta forma a súa segunda clasificación para unha copa do mundo. No primeiro encontro do Mundial venceron a Escocia por 3-1, no segundo encontro empatou a cero goles ante os Países Baixos e finalmente derrotou por 3-1 á selección de Irán, que participaba por primeira vez nun mundial de fútbol. Xa na segunda fase o combinado peruano integrou o grupo B xunto con Brasil (perdeu 3-0), Polonia (perdeu 1-0) e Arxentina (perdeu 6-0).
Nas eliminatorias para a Copa Mundial de Fútbol de 1982, Perú tivo que enfrontar no seu grupo a Colombia e Uruguai que viña de obter o Mundialito realizado neste último país. O 26 de xullo de 1981, Perú disputou o primeiro encontro do seu grupo ante Colombia na cidade de Bogotá, onde conseguiu un empate 1-1, logo recibiu en Lima ao mesmo rival e esta vez derrotouno por 2-0. Posteriormente disputáronse os encontros ante Uruguai, primeiro en Montevideo onde logrou unha vitoria por 2-1, mentres que no encontro de volta Perú clasificouse á Copa Mundial de Fútbol de 1982 logo de empatar 0-0 en Lima. Xa no mundial Perú integrou o grupo A xunto Italia, o Camerún e Polonia. No seu primeiro encontro obtivo un empate a 0 goles ante a selección do Camerún, logo empatou novamente ante Italia por 1-1. Finalmente foron derrotados por Polonia por marcador de 5-1, Perú ocupou o último lugar do grupo con só dous puntos e foi eliminado na primeira fase do torneo.
En 2017, a selección peruana logrou clasificarse para o Mundial despois de 36 anos.
Uniforme
[editar | editar a fonte]As cores da selección do Perú son o vermello e o branco. O primeiro equipamento da selección foi fabricado para a Copa América de 1927, e consistía en pantalóns brancos e unha camisola a raias vermellas e brancas. Outro uniforme foi fabricado para o Mundial do Uruguai de 1930, que consistía nun equipamento completamente branco co pescozo de cor vermella. Un terceiro uniforme distinto foi deseñado para o Campionato Suramericano de 1935, diferenciándose do anterior por levar unha franxa horizontal vermella no medio da camisola. Finalmente, o actual uniforme foi feito para os Xogos Olímpicos de Berlín 1936, no que se trocaba a anterior franxa horizontal por unha diagonal do ombreiro dereito á cadeira dereita. O sinxelo deseño do equipamento peruano foi recoñecido internacionalmente en 2010 cando a ESPN, un cadea deportiva, calificou o xersei do Perú do Mundial de 1978 como o mellor equipamento de tódolos tempos.
|
|
|
|
     Dende 1936
|
| Período | Provedor[1] |
|---|---|
| 1978-1981 | Adidas |
| 1981-1982 | Penalty |
| 1983-1985 | Adidas |
| 1986-1987 | Calvo Sportwear |
| 1987-1989 | Puma |
| 1989-1991 | Power/Diadora |
| 1993-1995 | Polmer |
| 1996-1997 | Umbro |
| 1998-2009 | Walon Sport |
| Dende 2010 | Umbro |
Estadio
[editar | editar a fonte]
O Estadio Nacional do Perú, tamén coñecido como Estadio José Díaz, é o estadio principal da Selección de fútbol do Perú. Conta cunha capacidade para 45.574 espectadores, foi inaugurado o 18 de xullo de 1897 co nome de Estadio Guadalupe. En 1921, como parte do programa de «embelecemento» da cidade de Lima impulsado polo entón Presidente do Perú Augusto Leguía con motivo da celebración do Centenario da Independencia do Perú, o estadio foi renovado e rebautizado co nome de Estadio Nacional. O primeiro encontro oficial disputaríase o 1 de novembro de 1927, no marco do Campionato Suramericano, coa vitoria de Uruguai sobre Perú por 4-0. Máis tarde, durante o goberno do xeneral Manuel A. Odría, o estadio foi reconstruído e oficialmente reinaugurado o 27 de outubro de 1952. O 27 de agosto do 2005 inaugurouse o gramado artificial que se instalou con ocasión da Copa Mundial de Fútbol Sub-17 de 2005 que levou a cabo no Perú, aínda que a nova superficie foi moi criticada polos clubs de Primeira División debido ás lesións sufridas polos seus futbolistas.
Por tal motivo o seleccionado peruano nos últimos anos viuse na obrigación de utilizar como sede para disputar os seus encontros de local o Estadio Monumental, popularmente coñecido como Monumental de Ate ou Monumental Ou, propiedade do Club Universitario de Deportes, situado ao leste da cidade de Lima no Distrito de Ate. Foi deseñado polo arquitecto uruguaio Walter Lavalleja, e conta cunha capacidade ou aforamento total para 80.093 espectadores: 58.577 asistentes no seu catro tribunas e 21.516 persoas adicionais no catro edificios de palcos-suites que o rodean. A selección de fútbol do Perú non tivo moito éxito xogando no Monumental, dun total de quince encontros só obtivo a vitoria en tres ocasións, empatando oito veces e perdendo en cinco oportunidades. O primeiro encontro disputado pola selección neste estadio foi ante Ecuador o 2 de xuño de 2001, nun encontro válido polas eliminatorias para o Mundial de 2002, o cal finalizou con vitoria para os ecuatorianos por 2-1. A primeira vitoria foi ante Bolivia o 12 de setembro de 2007 nun encontro amigable.
Vila Deportiva Nacional
[editar | editar a fonte]A Vila Deportiva Nacional (do castelán: Cidade Deportiva Nacional) tamén coñecida como a VIDENA, é o centro de operacións de tódalas seleccións peruanas (dende menores até a absoluta) e o cuartel xeral da Federación Peruana de Fútbol. Atópase situada no Distrito de San Luis, na cidade de Lima. Foi construída en 1996, baixo a presidencia de Alberto Fujimori e sendo Nicolás Delfino presidente da FPF. Posúe unha área total próxima aos 50.000 m².
Resultados
[editar | editar a fonte]
Copa Mundial de Fútbol[editar | editar a fonte]
|
Copa América[editar | editar a fonte]
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Xogadores
[editar | editar a fonte]
Máis partidos disputados[editar | editar a fonte]
|
Máximos goleadores[editar | editar a fonte]
|
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "La Blanquiroja". Arquivado dende o orixinal o 24 de decembro de 2013. Consultado o 28 de xullo de 2010.
- ↑ 2,0 2,1 "RSSSF archive of most capped players and highest goalscorers". RSSSF.[Ligazón morta]
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Sitio web oficial da FPFArquivado 05 de febreiro de 2007 en Wayback Machine.
- Perfil FIFA do Perú Arquivado 02 de maio de 2010 en Wayback Machine.
- Todo sobre Perú nos mundiais