Samuel Beckett
Samuel Barclay Beckett, nado en Dublín o 13 de abril de 1906 e finado en París o 22 de decembro de 1989, foi un novelista, dramaturgo, crítico e poeta irlandés. Foi un dos máis importantes representantes do experimentalismo literario do século XX, dentro do modernismo anglosaxón. Foi igualmente figura chave do chamado teatro do absurdo. Escribiu os seus libros en inglés e francés, e foi asistente e discípulo do novelista James Joyce. A súa obra máis coñecida é o drama Á espera de Godot.
Beckett foi galardoado en 1969 co Premio Nobel de Literatura.[1] Foi elixido Saoi de Aosdána en 1984.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Naceu en Foxrock (preto de Dublín) o 13 de abril de 1906, fillo de William Frank Beckett (1871-1933), un aparellador e descendente dos hugonotes, e Maria Jones Roe, unha enfermeira, cando ámbolos dous tiñan 35 anos.[2] Logo de asistir a unha escola protestante de clase media no norte de Irlanda, ingresou no Trinity College de Dublín, onde obtivo a licenciatura en linguas romances en 1927 e o doutoramento catro anos máis tarde. Ó mesmo tempo, continuou estudando o filósofo francés René Descartes e escribiu o ensaio crítico Proust (1931), que sentaría as bases da súa filosofía e obra. Foi entón cando coñeceu ao novelista e poeta irlandés James Joyce, do que foi amigo e colaborador. Entre 1932 e 1937 traballou e viaxou sen descanso e desempeñou diversos traballos para incrementar os ingresos da pensión anual que lle ofrecía seu pai, supoñéndolle un duro golpe a súa morte en 1933. En 1937 estableceuse definitivamente en París, pero en 1942 tivo que trasladarse ó sur de Francia, libre da ocupación nazi, fuxindo da Gestapo, pois Beckett sumárase á Resistencia. Ao final da segunda guerra mundial regresou a París, onde escribiu catro grandes obras: a súa obra dramática Á espera de Godot (1952) (a súa obra mestra en opinión da maioría dos críticos), e a súa triloxía Molloy (1951), Malone morre (1951) e O indomable (1953), que Beckett considera o seu maior logro, e na que os seus personaxes, misteriosamente enfermos e sumidos nun desesperado monólogo, esperan a súa disolución final e someten a linguaxe a un proceso de aniquilamento que constitúe unha das constantes de toda a súa produción literaria. En 1961 outórganlle o premio Internacional de Literatura, que compartiu con Jorge Luis Borges e, en 1969, foi galardoado co premio Nobel de literatura. Morreu en París o 22 de decembro de 1989.[3]
Aspectos globais
[editar | editar a fonte]A obra de Beckett é fundamentalmente sombría e tendente ao minimalismo e, de acordo con certas interpretacións, profundamente pesimista (até nihilista[4]) sobre a condición humana. En consonancia con isto, co tempo os seus libros fixéronse paseniñamente máis crípticos e breves. O pesimismo de Beckett vén con todo temperado por un senlleiro sentido do humor, entre negro e sórdido (véxase Comentarios sobre o autor).
Samuel Beckett foi galardoado co Premio Nobel de Literatura en 1969 «pola súa escritura, que, renovando as formas da novela e o drama, adquire a súa grandeza a partir da indixencia moral do home moderno».[1] En 1961 recibiu así mesmo o "Premio Formentor" outorgado polo Congreso Internacional de Editores, xunto Jorge Luis Borges.
Estilo
[editar | editar a fonte]Nas súas obras, Beckett centrou a súa atención na angustia indisociable da condición humana, que na última instancia reduciu ao eu solitario ou ao nada. Tamén experimentou coa linguaxe ata deixar tan só un esqueleto, o que orixinou unha prosa austera e disciplinada pero chea de humor. A súa influencia en dramaturgos posteriores, sobre todos naqueles que seguiron os seus pasos na tradición do absurdo, foi tan notable como o impacto da súa prosa.
Obras
[editar | editar a fonte]Escritor bilingüe, a partir de 1953 escribiu en francés e, ás veces, en inglés; xeralmente traducía a obra ó outro idioma, adaptándoa. Escribiu novelas, pezas e textos varios para radio, televisión e cinema.
Obras escritas en francés
[editar | editar a fonte]- Molloy, novela (1947, traducida para o galego no 2006, por Anxo Rei Ballesteros, en Galaxia)
- Malone meurt novela (1948) - Malone morre
- Á espera de Godot (En attendant Godot, 1949; teatro; traducida ao galego por Francisco Pillado Mayor[5])
- L'Innommable novela (1949) - O innomeable
- Nouvelles et Textes pour rien (1946-1950) - Textos para nada
- Fin de partie teatro - Fin de partida
- Comment c'est novela, Como é experimento literario radical publicado en francés e inglés.
- Oh les beaux jours teatro - Días felices , a peza foi escrita en inglés e traducida ó francés por Beckett como Oh les beaux jours ! .
- Têtes-mortes textos curtos
- Pour en finir encore et autres foirades
- Catastrophe teatro
- Eleutheria teatro
Obras escritas en inglés
[editar | editar a fonte]- Whoroscope poesia
- Murphy novela
- Watt novela
- Krapp's Last Tape teatro - A última cinta, a peza foi escrita en inglés e adaptada por Beckett ó francés como La dernière bande.
- Embers
- Happy Days (Oh les beaux jours) teatro
- Mercier e Camier (1946)
- Pavesas publicada por Tusquets en 1987, é unha recompilación de tódalas obras radiofónicas, televisivas e teatrais que pola súa curta extensión non puideron publicarse en libro.
Filmografía
[editar | editar a fonte]Cine
- Film 1964, (rodada por Alan Schneider, actor principal Buster Keaton)
Televisión
- Eh Joe (peza escrita para a BBC e presentada en 1966
- Ghost Trio (1975)
- ... but the clouds... (1976)
- Quad (1981)
- Nacht und Träume (1982)
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 "The Nobel Prize in Literature 1969". Nobel Foundation. 7 de outubro de 2010. Consultado o 7 de outubro de 2010.
- ↑ Imagi-nation.com (ed.). "Samuel beckett −1906-1989". Consultado o 12 de decembro de 2013.
- ↑ "Vida y obra: Samuel Beckett". Consultado o 17 de xuño de 2013.
- ↑ Beckett, meu amigo p. 33 e 107
- ↑ Ficha da obra Arquivado 02 de xaneiro de 2018 en Wayback Machine. na web de Bitraga
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Samuel Beckett  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Fernández del Riego, Francisco (1974). Letras do noso tempo. Vigo: Editorial Galaxia. ISBN 978-84-7154-219-9.
- Beckett, Samuel. Collected Poems in English and French. Nova York: Grove Press, 1977.
- —. Endgame and Act Without Words. Nova York: Grove Press, 1958.
- —. How It Is. Nova York: Grove Press, 1964.
- —. More Pricks than Kicks. Nova York: Grove Press, 1972.
- —. Murphy. Nova York: Grove Press, 1957.
- —. Nohow On: Company, Ill Seen Ill Said, Worstward Ho. Ed. S.E. Gontarski. Nova York: Grove Press, 1996.
- —. Three Novels: Molloy, Malone Dies, The Unnamable. Nova York: Grove Press, 1995.
- —. Waiting for Godot: A Tragicomedy in Two Acts. Nova York: Grove Press, 1954.
- (en inglés) Images of Beckett, Elizabeth Knowlson & John Haynes, Cambridge University Press, 2003.
- (en inglés) The Grove Companion to Samuel Beckett, Ackerley, C. J. e S. E. Gontarski, editores Nova York Grove Press, 2004.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]Laureados co Premio Nobel de Literatura | ||
|---|---|---|
| 1901–1925 |
|  |
| 1926–1950 | ||
| 1951–1975 |
| |
| 1976–2000 | ||
| Dende 2001 | ||
| Control de autoridades |
|
|---|
- Escritores de Irlanda
- Premio Nobel de Literatura
- Escritores en lingua inglesa
- Escritores en lingua francesa
- Profesores da École Normale Supérieure
- Dramaturgos de Irlanda
- Nados en Dublín
- Poetas en lingua inglesa
- Nados en 1906
- Finados en 1989
- Premios Nobel de Irlanda
- Irlandeses de ascendencia francesa
- Teatro do absurdo
- Novelistas de Irlanda
- Alumnos do Trinity College Dublin