Heriberto II de Vermandois

Heriberto II de Vermandois
	;
Nome orixinal	(fr) Herbert II de Vermandois
Biografía
Nacemento	880
Morte	23 de febreiro de 943 (62/63 anos)
Causa da morte	morte natural
Lugar de sepultura	Saint-Quentin
Lay abbot (en)
Actividade
Ocupación	relixioso
Outro
Título	Conde
Familia	Dinastía Carolinxia e Herbertiens (en)
Cónxuxe	Adela da França ; Hildebrande von Franken
Fillos	Guy I de Vermandois; () Gerberge of Lorraine; Odón de Vermandois; () Adela da França; Herberto III de Omois; () Adela da França; Adela de Vermandois; () Adela da França; Luitgarda de Vermandois; () Adela da França; Hugo de Vermandois; () Adela da França; Roberto I de Vermandois; () Adela da França; Adalberto I, Conde de Vermandois; () Adela da França
Pai	Heriberto I de Vermandois
Irmáns	Béatrice de Vermandois

Heriberto ou Herberto II, nado en 880 e finado o 23 de febreiro de 943, foi conde de Vermandois, Soissons e Meaux á morte do seu pai Heriberto I entre 900 e 907.

Traxectoria

Antes do 907, Heriberto II casara con Adela de Francia, filla de Roberto, marqués de Neustria e futuro rei de Francia co nome de Roberto I. Desta unión naceron:

Odón (c. 915 -desde 946), conde de Amiens.
Adela (m. 960), casada en 934 con Arnulfo I de Flandres (890-964), conde de Flandres.
Hugo (920 -962), conde e bispo de Reims.
Lutgarda de Vermandois, casou ao redor do 937 con Guillerme Espada Longa (m. 942), duque de Normandía, e máis tarde ao redor do 943 con Teobaldo o Vagabundo (? 975), conde de Blois.
Heriberto III chamado o Vello (c. 927- 982), conde de Omois.
Roberto (c. 932- m. despois do 966), conde de Meaux e Troyes.
Adalberto ou Alberte I (934-987), conde de Vermandois.

Herdou a propiedade do seu pai e aumentou o seu poder territorial cara a Vexin e Champaña supostamente polo seu matrimonio coa condesa Adela de Meaux (filla de Roberto, marqués de Neustria (888-922), despois rei de Francia), sendo mencionado tamén en 918 como conde de Mazerais. En 922 loitou xunto ao bispo Seúlfo de Reims contra os seus vasalos sublevados e participou na revolta dos grandes homes do reino contra o rei de Francia Occidental Carlos o Simple ao que capturou con traizón en 923 en Château-Thierry ao que máis tarde levou a Péronne. Gardouno preso e empregouno como medio de presión contra o rei Raúl, e en 925, á morte do bispo Seúlfo, obtivo deste rei o bispado de Reims, cunha gran propiedade, para o seu segundo fillo Hugo de cinco anos.

En 926 apoderouse de Amiens e, á morte do conde Roger I de Laon, pediu o condado para o seu fillo máis vello e, a pesar da oposición do rei, ocupouno pola forza e finalmente Raúl tivo que transixir para evitar que Heriberto II liberase ao rei Carlos III (928); en Laon construíu unha cidadela (castelo de Gaillot). En 930 ocupou o castelo de Vitry no Perthois que pertencía a Bosón, irmán do rei Raúl e este reuniu un exército coa axuda de Hugo o Grande, marqués de Neustria e no 931 conquistaron Reims onde instalaron un novo bispo na persoa de Artaud; entón as forzas do rei reconquistaron Vitry e Laon e entraron en Château-Thierry e Soissons; Heriberto aínda conservou a cidadela de Laon (ata 938). Entón o conde achegouse ao rei de Alemaña Henrique o Paxareiro (931), pero finalmente someteuse ao rei de Francia Occidental en 935 e, coa mediación do rei Henrique de Alemaña, foi reposto en todos os seus dominios excepto Laon e Reims. O rei Lois IV de Ultramar deu o condado de Laon en 941 a Roger II, fillo do conde Roger I, e isto provocou unha nova revolta de Heriberto II, aliado cos duques de Neustria e Normandía, Hugo o Grande e Guillerme Longa Espada; Heriberto entrou en Reims e restaurou ao seu fillo Hugo como bispo, e o bispo Artaud (ou Artald) foi feito prisioneiro; a mediación de Otón I do Sacro Imperio Romano Germánico levou a unha transacción (Tratado de Visé, preto de Liexa, en 942).

Segundo Raoul Glaber^[1] e tamén Dom Le Long, que menciona unha memoria local como fonte, foi presuntamente aforcado por orde de Lois IV de Ultramar o 23 de febreiro de 943^[2]^[3]. Despois da súa morte e co fin de poñer fin ao poder de Vermandois, o seu cuñado, Hugo o Grande, repartiu os seus bens entre os seus diversos fillos.

Notas

↑ Louis-Paul Colliette, Mémoires pour servir à l'histoire ecclésiastique, civile et militaire de la province du Vermandois, Berthoud, 1771, pàg. 457
↑ . L'esprit des journaux J. J. Tutot, 1785,pàg. 89
↑ . Philippe Lauer, Le régne de Louis IV d'Outre-mer, pàg. 292,293, É. Bouillon, 1900

Véxase tamén

Bibliografía

Christian Settipani, La Préhistoire des Capétiens (Nouvelle histoire génealogique de l'auguste maison de France, vol. 1), ed. Patrick van Kerrebrouck, 1993 ISBN 2-9501509-3-4

Outros artigos

Condado de Vermandois

[1] Louis-Paul Colliette, Mémoires pour servir à l'histoire ecclésiastique, civile et militaire de la province du Vermandois, Berthoud, 1771, pàg. 457

[2] . L'esprit des journaux J. J. Tutot, 1785,pàg. 89

[3] . Philippe Lauer, Le régne de Louis IV d'Outre-mer, pàg. 292,293, É. Bouillon, 1900

[1]

[2]

[3]