Przejdź do zawartości

Zasław (Zagórz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zasław
Osiedle, część miasta Zagórza
Ilustracja
Kościół dojazdowy pw. Miłosierdzia Bożego
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

sanocki

Miasto

Zagórz

W granicach Zagórza

1959–1972 i od 1977

SIMC

0954024

Tablice rejestracyjne

RSA

Położenie na mapie Zagórza
Mapa konturowa Zagórza, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Zasław”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Zasław”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Zasław”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Zasław”
Położenie na mapie gminy Zagórz
Mapa konturowa gminy Zagórz, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Zasław”
Ziemia49°31′29″N 22°16′33″E/49,524722 22,275833

Zasław (dawniej Zaosławie, Zasławie) – część miasta Zagórza oraz osiedle (jednostka pomocnicza gminy), dawna wieś nad Osławą.

Jesienią 1954 Zasław wszedł w skład gromady Zagórz[1], której 31 grudnia 1959 nadano status osiedla, przez co Zasław stał się integralną częścią Zagórza. 1 listopada 1972 osiedle Zagórz włączono do Sanoka, przez co Zasław stał się integralną częścią Sanoka[2]. 1 lutego 1977 Zasław wyłączono z Sanoka jako składową nowo utworzonego miasta Zagórz[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś jest położona w pobliżu ujścia rzeki Osławy do Sanu[4]. Nazwa wsi wywodzi się od faktu, że jest położona za rzeką Osława[5]. Była też określana jako Zaosławie[6], Zasławie. Zgodnie powtarzanym jeszcze przed 1939 miejscowym podaniem „Woda Zasław przyniosła i woda go zabierze[5].

Na przestrzeni lat w Zasławiu osiedli się mieszkańcy Zagórza oraz innych pobliskich miejscowości Wielopola i Doliny[5]. We wsi wykształcił się przysiółek Kocaby, której nazwa wywodzi się o nazwiska pierwszych mieszkańców tego rejonu[5].

Przez wiele lat Zasław był własnością rodziny Łępkowskich[5]. W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej Zasławie był Karol Łępkowski[7]. Pod koniec XIX wieku właścicielem tabularnym dóbr we wsi był Maksymilian Łepkowski[8][9]. Na początku XX wieku Artur Goldhammer posiadał we wsi obszar 361,3 ha, a Karol Łepkowski 234,8[10][11].

W 1906 w Zasławiu rodzina Łepkowskich założyła cegielnię, w 1947 przejęła ją Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska”, w 1955 Zakłady Przemysłu Terenowego w Sanoku, w 1974 Rzeszowskie Przedsiębiorstwo Ceramiki Budowlanej, a w latach 90 XX w. przedsiębiorcy prywatni.

Według stanu z 1936 w Zasław liczył 600 mieszkańców[4]. Spośród nich 507 to grekokatolicy, 80 to wyznawcy obrządku rzymskokatolickiego, a 13 było wyznawcami religii mojżeszowej[4]. Mieszkańcy wsi byli wtedy w większości rolnikami małorolnymi, zarobnikami i robotnikami kolejowymi, natomiast jedną rodzinę stanowili ziemianie[4]. Przed 1939 w Zasławiu zamieszkiwali Polacy, Rusini (Łemkowie, Ukraińcy), Żydzi[4]. W tym czasie przyjęło się, że mieszkający w dolnej części wsi byli określani jako „Dołyńślańci”, a górnej jako „Horyślańci”[4].

W drugiej połowie lat 30 XX wieku przy drodze wiodącej od Zagórza istniały ruiny zabudowań nieukończonej fabryki celulozy i papieru[12]. Przed 1939 we wsi istniała szkoła[13].

W okresie II wojny światowej na terenie wsi znajdował się przejściowy obóz koncentracyjny Zwangsarbeitslager Zaslaw dla ludności żydowskiej, w którym zginęło ponad 10 000 Żydów. Po wojnie ustanowiono tam upamiętnienia. Istnieją także pozostałości po sowieckich bunkrach granicznych z II wojny światowej (tzw. Linia Mołotowa).

W latach 1972–1977 Zasław znajdował się w granicach administracyjnych "wielkiego" Sanoka jako osiedle.

W Zasławiu znajduje się Kościół dojazdowy pw. Miłosierdzia Bożego.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Dwór rodu Zasławskich (obecnie w ruinie). W okresie II wojny światowej w konspirację zaangażowała się mieszkająca we dworze Olga Sulimirska, udzielając pomocy uciekinierom obozowym. W dworze były wytwarzane płótna do snopowiązałek, wata izolacyjna i działała tapicernia. W późniejszych latach działała tam Spółdzielnia Inwalidów „Spójnia” z Sanoka

Przemysł

[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat 50 XX w. w zabudowaniach byłej fabryki celulozy stworzono produkcję przyczep Sanockiej Fabryki Autobusów Autosan, później pod nazwą Zakład Budowy Przyczep i Naczep w Zasławiu, obecnie funkcjonujący w Andrychowie jako Zasław TSS. Był największym producentem przyczep w kraju oraz współpracował z włoskim producentem „Piacenza”. W 1991 zakład został usamodzielniony w odrębną spółkę, a w 1994 podzielony na Zakład Przyczep i Naczep oraz Zakład Mechaniczny. Na terenie przemysłowym powstały inne podmioty, m.in. Zakład Usług Przemysłowych.

Urodzeni w Zasławiu

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]