Viktor Polášek (ur. 18 lipca 1997 w mieście Nové Město na Moravě[1]) – czeski skoczek narciarski, reprezentant klubu SK Nové Město na Moravě. Indywidualny mistrz świata juniorów z 2017, uczestnik mistrzostw świata, olimpijczyk, medalista mistrzostw kraju.
We wrześniu 2010 wystąpił w konkursie Alpen Cup w kombinacji norweskiej w Libercu, w którym zajął przedostatnie, 66. miejsce. Był to jedyny występ Poláška w oficjalnych zawodach międzynarodowych w tej dyscyplinie[3].
W cyklu FIS Cup w skokach narciarskich zadebiutował w sierpniu 2013 we Frenštácie, zaś pierwsze punkty zdobył we wrześniu 2014 w Szczyrku, dwukrotnie zajmując 18. miejsce[4]. 16 stycznia 2015 w Sapporo zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, zajmując 30. pozycję. 24 stycznia 2015 w tym samym mieście po raz pierwszy wystartował w zawodach Pucharu Świata, zajmując 45. miejsce. Na początku lutego 2015 w Ałmaty wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015, kończąc je na 8. pozycji indywidualnie i 9. w drużynie. Znalazł się w składzie reprezentacji Czech na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Wystąpił na nich w konkursie drużyn mieszanych, w którym zajął 11. pozycję, a także w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego na skoczni dużej, podczas których nie uzyskał awansu[5].
We wrześniu 2015 wystąpił w zawodach Letniego Grand Prix w Czajkowskim, dwukrotnie zajmując miejsca w trzeciej dziesiątce. Na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016 był 4. indywidualnie, a także 5. w drużynie mieszanej i 6. w drużynie męskiej. 5 marca 2016 w Vikersund po raz pierwszy w karierze zajął miejsce w pierwszej dziesiątce zawodów Pucharu Kontynentalnego[6].
8 stycznia 2017 zwyciężył w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Titisee-Neustadt. W kolejnym tygodniu otrzymał powołanie na zawody Pucharu Świata i 15 stycznia 2017 zdobył swoje debiutanckie punkty tego cyklu, zajmując 26. miejsce w Wiśle. Na początku lutego zdobył złoty medal indywidualnie na Mistrzostwach Świata Juniorów 2017 w Park City. W konkursach drużynowych zajął 7. i 8. miejsce. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, zajmując 31. (skocznia normalna) i 25. (skocznia duża) miejsce indywidualnie oraz 7. w drużynie[7].
W grudniu 2017 zajął 2. miejsce w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Engelbergu. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie zajął 44. pozycję zarówno na normalnej, jak i na dużej skoczni, zaś zawody drużynowe ukończył na 10. miejscu[8]. W otwierających Puchar Świata 2018/2019 zawodach w Wiśle zajął 12. pozycję. W dalszej części sezonu regularnie startował w cyklu, a najwyżej klasyfikowany był na 22. miejscu. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 indywidualnie był 25. na skoczni dużej i 38. na normalnej, a w drużynie 8. w zespole męskim i 9. w mieszanym[9].
W Letnim Grand Prix 2019 dwukrotnie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce: w lipcu był 7. w Hinterzarten, a w sierpniu 10. w Hakubie. W sezonie zimowym 2019/2020 regularnie startował w Pucharze Świata, ale tylko trzykrotnie zdobył punkty cyklu. Najwyżej klasyfikowany był na 24. miejscu w zawodach w Predazzo[10]. W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata punkty zdobył raz, w drugim konkursie w Engelbergu zajmując 27. pozycję. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, gdzie indywidualnie zajął 38. miejsce na skoczni normalnej i 46. na dużej, w drużynie mieszanej był 8., a w męskiej zajął 11. lokatę[11].
W sierpniu 2021 zwyciężył w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego we Frenštácie. W ramach Letniego Grand Prix 2021 kilkukrotnie zdobywał punkty. We wrześniu zajął 7. miejsce w konkursie cyklu w Szczuczyńsku. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata nie zdobył punktów. Najwyżej klasyfikowany był na 32. miejscu, w grudniu 2021 w Wiśle[12]. Wziął udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Z powodu izolacji po pozytywnym wyniku testu na obecność wirusa SARS-CoV-2 wystąpił jedynie w drużynowym konkursie mężczyzn, w którym reprezentacja Czech zajęła 9. pozycję[13]. W zawodach międzynarodowych po raz ostatni wystąpił 6 marca 2022, odpadając w kwalifikacjach do konkursu Raw Air 2022 w Oslo[14]. Tego samego dnia ogłosił zakończenie kariery sportowej[13].
Zdobywał medale mistrzostw Czech: w 2017 srebrny na skoczni dużej[15], w 2019 złoty na skoczni normalnej[16], w 2020 srebrny na normalnej[17], w 2021 złoty na normalnej[18], a w 2022 brązowy na normalnej[19].
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
44.
|
10 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-98
|
HS-109
|
indywid.
|
92,0 m
|
–
|
81,9 pkt
|
177,4 pkt
|
Andreas Wellinger
|
44.
|
17 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-125
|
HS-142
|
indywid.
|
116,5 m
|
–
|
94,4 pkt
|
191,3 pkt
|
Kamil Stoch
|
10.
|
19 lutego
|
2018
|
Pjongczang
|
Alpensia Jumping Park
|
K-125
|
HS-142
|
druż.[a]
|
116,0 m
|
–
|
370,1 pkt (95,7 pkt)
|
728,4 pkt
|
Norwegia
|
9.
|
14 lutego
|
2022
|
Zhangjiakou
|
Snow Ruyi
|
K-125
|
HS-140
|
druż.[b]
|
108,0 m
|
–
|
279,5 pkt (76,8 pkt)
|
663,2 pkt
|
Austria
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
11.
|
22 lutego
|
2015
|
Falun
|
Lugnet
|
K-90
|
HS-100
|
druż. miesz.[c]
|
84,0 m
|
–
|
351,2 pkt (90,9 pkt)
|
566,7 pkt
|
Niemcy
|
|
26 lutego
|
2015
|
Falun
|
Lugnet
|
K-120
|
HS-134
|
indywid.
|
106,5 m
|
74,1 pkt
|
Nie zakwalifikował się.
|
31.
|
25 lutego
|
2017
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
89,0 m
|
–
|
109,3 pkt
|
161,5 pkt
|
Stefan Kraft
|
25.
|
2 marca
|
2017
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
indywid.
|
116,0 m
|
115,5 m
|
225,0 pkt
|
54,3 pkt
|
Stefan Kraft
|
7.
|
4 marca
|
2017
|
Lahti
|
Salpausselkä
|
K-116
|
HS-130
|
druż.[d]
|
125,0 m
|
117,0 m
|
922,7 pkt (241,7 pkt)
|
181,5 pkt
|
Polska
|
25.
|
23 lutego
|
2019
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
indywid.
|
120,0 m
|
117,5 m
|
218,2 pkt
|
61,2 pkt
|
Markus Eisenbichler
|
8.
|
24 lutego
|
2019
|
Innsbruck
|
Bergisel
|
K-120
|
HS-130
|
druż.[e]
|
119,0 m
|
121,5 m
|
818,4 pkt (221,4 pkt)
|
169,1 pkt
|
Niemcy
|
38.
|
1 marca
|
2019
|
Seefeld
|
Toni-Seelos-Olympiaschanze
|
K-99
|
HS-109
|
indywid.
|
86,5 m
|
–
|
79,7 pkt
|
138,6 pkt
|
Dawid Kubacki
|
9.
|
2 marca
|
2019
|
Seefeld
|
Toni-Seelos-Olympiaschanze
|
K-99
|
HS-109
|
druż. miesz.[f]
|
97,5 m
|
–
|
374,4 pkt (100,1 pkt)
|
637,8 pkt
|
Niemcy
|
38.
|
27 lutego
|
2021
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
93,0 m
|
–
|
106,5 pkt
|
162,3 pkt
|
Piotr Żyła
|
8.
|
28 lutego
|
2021
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-95
|
HS-106
|
druż. miesz.[g]
|
87,5 m
|
92,5 m
|
777,2 pkt (206,9 pkt)
|
223,6 pkt
|
Niemcy
|
46.
|
5 marca
|
2021
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
indywid.
|
102,5 m
|
–
|
59,2 pkt
|
217,3 pkt
|
Stefan Kraft
|
11.
|
6 marca
|
2021
|
Oberstdorf
|
Schattenbergschanze
|
K-120
|
HS-137
|
druż.[h]
|
99,0 m
|
–
|
226,5 pkt (56,3 pkt)
|
820,1 pkt
|
Niemcy
|
Starty V. Poláška na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod]
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Konkurs
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Strata
|
Zwycięzca
|
8.
|
5 lutego
|
2015
|
Ałmaty
|
Gornyj Gigant
|
K-95
|
HS-106
|
indywid.
|
103,0 m
|
99,5 m
|
256,1 pkt
|
13,8 pkt
|
Johann André Forfang
|
9.
|
7 lutego
|
2015
|
Ałmaty
|
Gornyj Gigant
|
K-95
|
HS-106
|
druż.[i]
|
93,0 m
|
–
|
360,1 pkt (97,5 pkt)
|
533,2 pkt
|
Norwegia
|
4.
|
23 lutego
|
2016
|
Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
96,5 m
|
94,5 m
|
240,7 pkt
|
8,3 pkt
|
David Siegel
|
5.
|
24 lutego
|
2016
|
Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-100
|
druż. miesz.[k]
|
92,5 m
|
95,5 m
|
808,8 pkt (223,6 pkt)
|
74,0 pkt
|
Słowenia
|
6.
|
24 lutego
|
2016
|
Râșnov
|
Trambulina Valea Cărbunării
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[j]
|
90,5 m
|
94,0 m
|
789,6 pkt (218,3 pkt)
|
77,1 pkt
|
Niemcy
|
1.
|
1 lutego
|
2017
|
Park City
|
Utah Olympic Park
|
K-90
|
HS-100
|
indywid.
|
97,0 m
|
96,5 m
|
263,2 pkt
|
–
|
7.
|
3 lutego
|
2017
|
Park City
|
Utah Olympic Park
|
K-90
|
HS-100
|
druż.[l]
|
93,5 m
|
96,0 m
|
786,1 pkt (253,9 pkt)
|
146,2 pkt
|
Słowenia
|
8.
|
5 lutego
|
2017
|
Park City
|
Utah Olympic Park
|
K-90
|
HS-100
|
druż. miesz.[m]
|
95,5 m
|
96,5 m
|
767,0 pkt (262,0 pkt)
|
158,3 pkt
|
Słowenia
|
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]
Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
8 stycznia
|
2017
|
Titisee-Neustadt
|
Hochfirstschanze
|
K-125
|
HS-142
|
140,5 m
|
129,0 m
|
261,3 pkt
|
1.
|
–
|
2.
|
18 lutego
|
2017
|
Planica
|
Bloudkova velikanka
|
K-125
|
HS-139
|
135,0 m
|
131,5 m
|
276,4 pkt
|
3.
|
9,0 pkt
|
Bor Pavlovčič
|
3.
|
27 grudnia
|
2017
|
Engelberg
|
Gross-Titlis-Schanze
|
K-125
|
HS-140
|
133,0 m
|
128,5 m
|
250,6 pkt
|
2.
|
8,5 pkt
|
Jonathan Learoyd
|
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]
Lp.
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Skocznia
|
Punkt K
|
HS
|
Skok 1
|
Skok 2
|
Nota
|
Lok.
|
Strata
|
Zwycięzca
|
1.
|
13 sierpnia
|
2021
|
Frenštát
|
Areal Horečky
|
K-95
|
HS-106
|
104,0 m
|
101,0 m
|
266,9 pkt
|
1.
|
–
|
- ↑ a b Skład zespołu: Viktor Polášek, Vojtěch Štursa, Čestmír Kožíšek i Roman Koudelka
- ↑ a b Skład zespołu: Viktor Polášek, Čestmír Kožíšek, Filip Sakala i Roman Koudelka
- ↑ a b Skład zespołu: Michaela Doleželová, Viktor Polášek, Barbora Blažková i Jan Matura
- ↑ a b Skład zespołu: Viktor Polášek, Tomáš Vančura, Jakub Janda i Roman Koudelka
- ↑ a b Skład zespołu: Viktor Polášek, Tomáš Vančura, Čestmír Kožíšek i Roman Koudelka
- ↑ a b Skład zespołu: Karolína Indráčková, Viktor Polášek, Štěpánka Ptáčková i Roman Koudelka
- ↑ a b Skład zespołu: Karolína Indráčková, Viktor Polášek, Klára Ulrichová i Čestmír Kožíšek
- ↑ a b Skład zespołu: Vojtěch Štursa, Viktor Polášek, Filip Sakala i Čestmír Kožíšek
- ↑ a b Skład zespołu: Vojtěch Štursa, Jan Michálek, František Holík i Viktor Polášek
- ↑ a b Skład zespołu: Viktor Polášek, František Holík, Jan Michálek, Tomáš Vančura
- ↑ a b Skład zespołu: Zdena Pešatová, Viktor Polášek, Barbora Blažková i Tomáš Vančura
- ↑ a b Skład zespołu: Damián Lasota, Dušan Doležel, František Holík i Viktor Polášek
- ↑ a b Skład zespołu: Barbora Blažková, František Holík, Jana Mrákotová i Viktor Polášek
- ↑ a b Viktor POLASEK - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2023-11-23].
- ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-18].
- ↑ POLASEK Viktor - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-20]. (ang.).
- ↑ POLASEK Viktor - Athlete Information; FIS Cup. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-18]. (ang.).
- ↑ POLASEK Viktor - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-18]. (ang.).
- ↑ POLASEK Viktor - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-18]. (ang.).
- ↑ POLASEK Viktor - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-18]. (ang.).
- ↑ POLASEK Viktor - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-18]. (ang.).
- ↑ POLASEK Viktor - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-18]. (ang.).
- ↑ POLASEK Viktor - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-20]. (ang.).
- ↑ POLASEK Viktor - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-04-17]. (ang.).
- ↑ POLASEK Viktor - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-11]. (ang.).
- ↑ a b Dominik Formela: Viktor Polasek kończy karierę. skijumping.pl, 2022-03-06. [dostęp 2022-03-06].
- ↑ a b c d e f g h i Adam Kwieciński: POLASEK Viktor 1997.07.18 CZE. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-11-23].
- ↑ Adam Bucholz i Dominik Formela: Vancura i Mrakotova mistrzami Czech. skijumping.pl, 2017-09-29. [dostęp 2019-08-09].
- ↑ Dominik Formela: Polak na starcie mistrzostw Czech, złoto dla Polaska. skijumping.pl, 2019-07-01. [dostęp 2019-07-02].
- ↑ Dominik Formela: Kozisek i Ulrichova mistrzami Czech. skijumping.pl, 2020-09-21. [dostęp 2020-09-21].
- ↑ Dominik Formela: Ulrichova i Polasek mistrzami Czech, bolesne upadki Sakali i Vaverki. skijumping.pl, 2021-10-09. [dostęp 2022-03-08].
- ↑ Dominik Formela: Koudelka mistrzem Czech w Harrachovie. skijumping.pl, 2022-01-18. [dostęp 2022-04-11].
- ↑ a b c d POLASEK Viktor - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
- ↑ Season 2018/2019 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2019-02-17. [dostęp 2023-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-30)]. (ang.).
- ↑ Season 2019/2020 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2020-02-08. [dostęp 2023-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
- ↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6. fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang.).
- ↑ Season 2019/2020 - Titisee - Neustadt 5. fis-ski.com, 2020-01-19. [dostęp 2023-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang.).
- ↑ POLASEK Viktor - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
- ↑ a b POLASEK Viktor - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
- ↑ POLASEK Viktor - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).