Uberyzacja
Uberyzacja – pojęcie z zakresu ekonomii dzielenia (ang. sharing economy) i zarządzania, określające zjawiska społeczno-ekonomiczne zmian zachodzących w branżach dotyczących usług wykorzystujące nowoczesne technologie w tym aplikacje mobile. Nazwa procesu pochodzi od aplikacji Uber.
Działanie modelu biznesowego – uberyzacja
[edytuj | edytuj kod]Model biznesowy firmy Uber określany jest również jako ekonomia współdzielenia, w której dostawca platformy internetowej pozwala zarabiać jej użytkownikom poprzez udostępnianie klientom ich własności, w przypadku Ubera są to samochody. Użytkownicy aplikacji Uber mogą oferować przewozy osób, wykorzystując przy tym własne samochody.
Uberyzacja polega na łączeniu zleceniodawców i zleceniobiorców poprzez wspólną platformę. Zleceniodawca, czyli klient, określa swoje potrzeby, a zleceniobiorca wskazuje na gotowość do ich realizacji. W tym modelu osoba prywatna ma możliwość globalnego dotarcia z produktem lub usługą do grupy konsumentów[1].
Uberyzacja na świecie
[edytuj | edytuj kod]Na świecie działa wiele firm, które stosują opisywany model biznesowy, oferując różnorodne usługi, od opieki nad dziećmi, przez usługi gastronomiczne, po usługi sprzątające. Do firm, które działają w tym modelu biznesowym (poza Uberem) zaliczają się także AirBnB, Task Rabbit, Managed by Q, Merry Maid, Hello Alfred.
Uberyzacja w Polsce
[edytuj | edytuj kod]Uber w Polsce działa od 2014 roku, a z aplikacji mogą korzystać mieszkańcy Warszawy, Krakowa, Trójmiasta, Wrocławia, Łodzi, Śląska i Poznania[2]. Wraz z Uberem pojawiło się pojęcie modelu biznesowego, w którym działała coraz więcej krajowych firm[3].
Polskie firmy, które działają w myśl zasady uberyzacji to między innymi:
- Skilltrade – platforma internetowa do dzielenia się umiejętnościami[4].
- HOJO Clean – platforma online do rezerwacji osób sprzątających oraz firm sprzątających[5].
- Trejdoo – platforma finansowa i kantor internetowy, umożliwiający wymianę walut, przelewy i przekazy międzynarodowe online[6].
- inOneCar – platforma internetowa, która oferuje wspólne dojazdy do pracy[7].
- Kokos – serwis, który specjalizuje się w pożyczkach społecznościowych[8].
Źródła
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bartosz Kwiatkowski, Ekonomia współdzielenia to początek ery prosumentów, „PwC”, 2016 [dostęp 2018-05-25] (pol.).
- ↑ RadioZET.pl/KP, Uber w Polsce: MIASTA. Gdzie jest Uber i jak korzystać z aplikacji? [online], Radio ZET, 2 listopada 2017 [dostęp 2018-05-25].
- ↑ Artur Patrzylas, Uberyzacja pracy to pułapka? Może wywołać falę prekaryzacji, „forsal.pl”, 20 grudnia 2017 [dostęp 2018-05-25].
- ↑ Platforma dzielenia się umiejętnościami [online], skilltrade.org [dostęp 2018-05-25] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-04] (pol.).
- ↑ Sprzątanie biur, sprzątanie mieszkań, firmy sprzątające, serwis sprzątający, hurtownia środków czystości – HOJO Clean [online], www.hojoclean.pl [dostęp 2018-05-25] (pol.).
- ↑ Kantor internetowy [online], www.trejdoo.com [dostęp 2018-05-25] (pol.).
- ↑ OneCar, Wspólne dojazdy do pracy, „InOneCar.com” [dostęp 2018-05-25] (ang.).
- ↑ Kokos.pl: Szybkie pożyczki gotówkowe – Kokos.pl [online], kokos.pl [dostęp 2018-05-25].