Triple Crown (snooker)
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.
Triple Crown (Potrójna Korona) – w zawodowym snookerze odnosi się do zwycięstwa w trzech najdłużej odbywających się i najbardziej prestiżowych turniejach tego sportu: Mistrzostwach świata w snookerze (odbywających się od 1927, a jako turniej pucharowy nieprzerwanie od 1969), turniejach zaproszeniowych Masters (odbywających się corocznie od 1975) oraz UK Championship (odbywających się corocznie od 1977). W styczniu 2020 roku trzy turnieje zostały oficjalnie nazwane Triple Crown Series.
Historia
[edytuj | edytuj kod]O każdym graczu, który wygrał wszystkie trzy turnieje Triple Crown przynajmniej raz w ciągu swojej kariery, mówi się, że zdobył „potrójną koronę w swojej karierze” i zyskuje prawo do noszenia haftowanej korony na kamizelce, aby upamiętnić to osiągnięcie. Do 2023 roku jedenastu graczy zdobyło w karierze Potrójną Koronę: Steve Davis, Terry Griffiths, Stephen Hendry, Alex Higgins, John Higgins, Shaun Murphy, Ronnie O’Sullivan, Neil Robertson, Mark Selby, Judd Trump i Mark Williams. O'Sullivan zdobył najwięcej tytułów Potrójnej Korony – 23; Hendry zdobył 18, a Davis 15.
Davis, Hendry i Williams to trzej jedyni zawodnicy, którzy wygrali wszystkie trzy wydarzenia Triple Crown w jednym sezonie (Davis w latach 1987–88, Hendry w latach 1989–90 i 1995–96, a Williams w latach 2002–03 ). Hendry jest jedynym graczem, któremu udało się tego dokonać dwukrotnie.
W 1969 roku Mistrzostwa Świata w Snookerze stały się turniejem pucharowym, zastępując poprzedni format rozgrywek; zmiana ta oznaczała początek „nowoczesnej ery” profesjonalnego snookera[1]. Sześć lat później wprowadzono niezależną od rankingu imprezę zaproszeniową – Masters[2]. W pierwszej edycji Masters w 1975 r. wzięło udział 10 zawodników, a później liczba ta wzrosła do 16. Kiedy John Spencer wygrał turniej Masters w 1975 roku, został pierwszym człowiekiem, który wygrał dwa wydarzenia Triple Crown, wygrywając mistrzostwa świata w 1969 i 1971 roku. W następnym roku Ray Reardon wygrał zarówno Masters, jak i Mistrzostwa Świata w tym samym sezonie.
W 1977 roku utworzono UK Championship. Początkowo turniej był dostępny wyłącznie dla rezydentów i posiadaczy paszportów Wielkeij Brytanii, jednak od 1984 roku mogą w nim brać udział wszyscy profesjonaliści, a także stał się wydarzeniem rankingowym[3]. Patsy Fagan wygrał UK Championship 1977, w swoim jedynym finale Potrójnej Korony. W sezonie 1980–81 Steve Davis wygrał zarówno UK Championship, jak i Mistrzostwa Świata, a także został pierwszym graczem, który zdobył Potrójną Koronę w karierze, wygrywając Masters w kolejnym sezonie. Davis był także pierwszym zawodnikiem, który zdobył Triple Crown w jednym sezonie (1987/88), wygrywając wszystkie trzy wydarzenia.
Wydarzenia Triple Crown są czasami nazywane „wielką trójką wydarzeń BBC”, ponieważ były transmitowane przez British Broadcasting Corporation od samego początku. Czasami nazywa się je także „najważniejszymi turniejami snookera” lub wydarzeniami „wielkiej trójki”. Niektórzy jednak kwestionują status zawodów Triple Crown, twierdząc, że Mistrzostwa Świata są jedynym ważnym turniejem snookera. John Higgins opisał turniej Tour Championship, który odbył się po raz pierwszy w 2019, jako „znacznie większy UK Championship” .
Zawody Triple Crown uważane są za najbardziej prestiżowe zawody w snookerze i historycznie oferują największe nagrody pieniężne. Jednakże łączna pula nagród w innych wydarzeniach, takich jak China Open, w ostatnich latach przewyższyła pulę nagród w UK Championship i Masters. Od turnieju Masters 2020 gracze, którzy ukończyli turniej Triple Crown, mogą mieć na kamizelkach wyhaftowaną złotą koronę w uznaniu tego osiągnięcia.
W 2023 roku World Snooker Tour wprowadziło bonus w wysokości 147 000 funtów dla każdego gracza, który uzyska dwa breaki maksymalne w trakcie Triple Crown Series w trakcie jednego sezonu. Bonus może zostać przyznany maksymalnie trzykrotnie, w sumie do kwoty 441 000 funtów, jeśli trzej gracze osiągną dwa maksymalne wyniki. Ten sam gracz mógłby potencjalnie wygrać 441 000 funtów, gdyby uzyskał sześć maksymalnych wyników w tych wydarzeniach[4].
W styczniu 2024 r. World Snooker Tour wprowadziło nowe logo Triple Crown jako część nowego brandingu organizacji[5].
Zdobywcy potrójnej korony w karierze
[edytuj | edytuj kod]
Jedenastu graczy zdobyło w swojej karierze potrójną koronę: Steve Davis, Terry Griffiths, Alex Higgins, Stephen Hendry, John Higgins, Mark Williams, Ronnie O’Sullivan, Neil Robertson[6], Mark Selby[7], Shaun Murphy i Judd Trump. Tylko Davis, Hendry i Williams wygrali wszystkie trzy zawody Triple Crown w tym samym sezonie. Hendry jest jedynym zawodnikiem, któremu udało się tego dokonać dwukrotnie – w sezonach 1989–90 i 1995–96.
Po zwycięstwie w Masters w 1999 Higgins zdobył wszystkie trzy tytuły Triple Crown jednocześnie, ale jego zwycięstwa przypadły na dwa oddzielne sezony. O'Sullivan był bliski zdobycia wszystkich trzech tytułów na raz, docierając do finału wszystkich trzech wydarzeń w 2014 r. W tym samym roku wygrał tytuł Masters i UK, ale nie zdobył tytułu mistrza świata, mimo że był obrońcą tytułu mistrzowskiego drugi rok z rzędu. Tylko O'Sullivan i Hendry zdołali obronić wszystkie trzy zawody Triple Crown. W 2013 roku Robertson został pierwszym zawodnikiem spoza Wielkiej Brytanii, który zdobył w karierze Potrójną Koronę.
Po zwycięstwie w UK Championship 2018 roku O'Sullivan pobił poprzedni rekord Hendry'ego, wynoszący 18 tytułów Potrójnej Korony i zdobył ich 23. Trump jest ostatnim graczem, który osiągnął potrójną koronę w karierze, wygrywając zarówno Masters, jak i mistrzostwa świata w sezonie 2018/19, po tym jak w 2011 wygrał UK Championship.
| Zawodnik | Zwycięstwa | Mistrzostwa świata | UK Championship | Masters | Pierwsze zwycięstwo w Triple Crown |
Okres | Triple Crown w jednym sezonie |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Ronnie O’Sullivan
|
23 | 7 | 8 | 8 | Mistrzostwa Świata w Snookerze 2001 | 1993–2024 | |
 Stephen Hendry
|
18 | 7 | 5 | 6 | Mistrzostwa świata 1990 | 1989–1999 | 2 (1989/90, 1995/96) |
| Steve Davis
|
15 | 6 | 6 | 3 | Masters 1982 | 1980–1997 | 1 (1987/88) |
| John Higgins
|
9 | 4 | 3 | 2 | Masters 1999 | 1998–2011 | |
| Mark Selby
|
9 | 4 | 2 | 3 | Mistrzostwa świata 2014 | 2008–2021 | |
 Mark Williams
|
7 | 3 | 2 | 2 | Mistrzostwa świata 2000 | 1998–2018 | 1 (2002/03) |
 Neil Robertson
|
6 | 1 | 3 | 2 | UK Championship 2013 | 2010–2022 | |
 Alex Higgins
|
5 | 2 | 1 | 2 | UK Championship 1983 | 1972–1983 | |
| Judd Trump
|
4 | 1 | 1 | 2 | Mistrzostwa świata 2019 | 2011–2023 | |
| Terry Griffiths
|
3 | 1 | 1 | 1 | UK Championship 1982 | 1979–1982 | |
| Shaun Murphy
|
3 | 1 | 1 | 1 | Masters 2015 | 2005–2015 |
| Legenda |
|---|
| Aktywni zawodnicy (2024) zaznaczeni są wytłuszczeniem |
Jedno zwycięstwo od Potrójnej Korony
[edytuj | edytuj kod]Spośród tych, którzy nadal są aktywni w Main Tourze ( dane na 2023), pięciu graczy wygrało dwa z trzech wydarzeń Triple Crown, co oznacza, że brakuje im jednego do skompletowania kariery w zakresie Triple Crown. Jimmy White, Matthew Stevens, Ding Junhui i Mark Allen wygrali Masters i UK Championship przynajmniej raz, ale wszyscy czterej gracze muszą wygrać Mistrzostwa Świata, aby zdobyć Triple Crown. Stuart Bingham ma tytuł mistrza świata i tytuł Masters, ale nie udało mu się jeszcze zdobyć mistrzostwa Wielkiej Brytanii.
Siedmiu byłych profesjonalnych graczy — Peter Ebdon, John Parrott, Ray Reardon, John Spencer, Dennis Taylor, Doug Mountjoy i Cliff Thorburn — wygrało dwa z trzech turniejów Triple Crown przed przejściem na emeryturę. Ebdon i Parrott zdobyli tytuły UK Championship i mistrzostw świata, a Parrott w latach 1989–1992 trzykrotnie dotarł do finału Masters, ale nigdy nie wygrał tytułu. Reardon, Spencer, Taylor i Thorburn w czasie swoich karier zdobyli tytuły mistrzów świata i mistrzów Masters, ale nie zdobyli mistrzostwa Wielkiej Brytanii. Mountjoy był bardzo blisko wygrania Mistrzostw świata w 1981, ale w finale przegrał ze Stevem Davisem.
Zwycięzcy turniejów
[edytuj | edytuj kod]Lista wszystkich zwycięzców trzech wydarzeń Triple Crown według sezonu:
| Legenda |
|---|
| Zawodnik wygrał wszystke trzy turnieje Triple Crown w jednym sezonie |
| Zawodnik wygrał dwa z trzech turniejów Triple Crown w jednym sezonie |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Davis: O'Sullivan playing greatest snooker in sport's history. Eurosport, 2014-04-30. [dostęp 2024-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-20)]. (ang.).
- ↑ Dafabet Masters. World Snooker Tour. [dostęp 2024-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-11)]. (ang.).
- ↑ Chris Turner: UK Championship. Chris Turner's Snooker Archive. [dostęp 2024-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-16)]. (ang.).
- ↑ £147,000 Bonus Offered For Triple Crown Maximums. 2023-11-16. [dostęp 2024-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-11-16)]. (ang.).
- ↑ New Year, New WST!. 2024-01-04. [dostęp 2024-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-07)]. (ang.).
- ↑ Neil Robertson fights back against Mark Selby to win UK Championship. The Guardian, 2013-12-09. [dostęp 2024-10-31]. (ang.).
- ↑ Ben Dirs: Mark Selby beats Ronnie O'Sullivan to win world title. BBC, 2014-05-05. [dostęp 2024-10-31]. (ang.).
- ↑ UK Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-31]. (ang.).
- ↑ Hall of Fame - Masters. snooker.org. [dostęp 2024-10-31]. (ang.).
- ↑ World Championship. CueTracker. [dostęp 2024-10-31]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Most Titles Won From Triple Crown. CueTracker. [dostęp 2024-10-31]. (ang.).