Przejdź do zawartości

Ropnie mnogie pach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ropnie mnogie pach
Hidradenitis suppurativa
ilustracja
Klasyfikacje
ICD-10

L73.2

Ropnie mnogie pach (choroba Velpeaua, choroba Verneuila[1], łac. hidradenitis suppurativa, trądzik odwrócony, łac. acne inversa[2] ) – choroba ropna skóry wywoływana przez gronkowce, objawiająca się jako głębokie guzy zapalne ze skłonnością do rozmiękania, zlokalizowane najczęściej w skórze dołów pachowych. W chorobie tej zakażeniu ulegają apokrynowe gruczoły potowe, dlatego nie dotyczy dzieci przed okresem dojrzewania. Po raz pierwszy związek objawów choroby z rozmieszczeniem gruczołów apokrynowych opisał w 1854 Verneuil[1][3].

Etiopatogeneza

[edytuj | edytuj kod]

Schorzenie wywołane jest zakażeniem apokrynowych gruczołów potowych przez bakterie, najczęściej gronkowce, często razem z bakteriami Gram-ujemnymi (Proteus, Escherichia). Zakażeniu prawdopodobnie sprzyjają zaburzenia hormonalne, zwłaszcza hiperandrogenizm. Opisywano związek z zatkaniem wspólnych ujść mieszków włosowych i gruczołów apokrynowych, które powodowało zapalenie mieszków i wtórnie gruczołów[4][5]. Możliwe, że występuje genetyczna predyspozycja do zachorowania[6].

Objawy

[edytuj | edytuj kod]

W chorobie tej występują pojedyncze lub mnogie podskórne guzy, czasem znacznych rozmiarów, ulegające z czasem rozmiękaniu i przebiciu z wytworzeniem przetok i następnie blizn.
Lokalizacja guzów pokrywa się z rozmieszczeniem gruczołów apokrynowych w skórze człowieka. Najczęściej jest to skóra dołów pachowych, okolicy narządów płciowych, odbytu[1]. U kobiet mogą być zajęte brodawki sutkowe.

Leczenie

[edytuj | edytuj kod]

Leczenie polega na nacinaniu guzów, stosowaniu roztworów odkażających, miejscowym stosowaniu maści z ichtiolem, antybiotyków, bądź też doustnym stosowaniu retinoidów[7]. W ciężkich przypadkach leczenie polega na operacyjnym wycięciu obszarów zmienionych chorobowo wraz z marginesem ok. 1,5 cm zdrowej tkanki[8][9].

Znani pacjenci

[edytuj | edytuj kod]

Z artykułu Sama Shustera wynika, że Karol Marks cierpiał na tę chorobę, która powodując obniżenie samooceny, wstręt i wyobcowanie mogła wpływać na jego twórczość. Brytyjski dermatolog doszedł do takich wniosków po analizie korespondencji filozofa, w której opisywał swoje problemy zdrowotne. Marks w swoim liście do Fryderyka Engelsa z 22 czerwca 1867 roku posunął się nawet do stwierdzenia, że burżuazja popamięta jego wrzody do końca swoich dni[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Maciej Grochowicz, Paweł Grochowicz: Ropne zapalenie gruczołów potowych okolicy odbytu. W: Krzysztof Bielecki, Adam Dziki: Proktologia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2000, s. 337–8. ISBN 83-200-2412-9.
  2. Henryk Różański: Acne inversa; trądzik odwrócony. rozanski.ch. [dostęp 2015-05-22].
  3. Verneuil A. Etudes sur les tumeurs de la peau; de quelques maladies des glandes sudoripares. „Archives Générales de Médecine”. 4, s. 447–468, 1854. (fr.). 
  4. RL. Attanoos, MA. Appleton, AG. Douglas-Jones. The pathogenesis of hidradenitis suppurativa: a closer look at apocrine and apoeccrine glands. „Br J Dermatol”. 133 (2), s. 254-258, 1995. DOI: 10.1111/j.1365-2133.1995.tb02624.x. PMID: 7547393. 
  5. J. Boer, EF. Weltevreden. Hidradenitis suppurativa or acne inversa. A clinicopathological study of early lesions. „Br J Dermatol”. 135 (5), s. 721-725, 1996. DOI: 10.1046/j.1365-2133.1996.d01-1069.x. PMID: 8977671. 
  6. Gao et al. Inversa acne (hidradenitis suppurativa): a case report and identification of the locus at chromosome 1p21.1-1q25.3. „Journal of Investigative Dermatology”. 126 (6), s. 1302–1306, 2006. DOI: 10.1038/sj.jid.5700272. PMID: 16543891. 
  7. Scheman AJ. Nodulocystic acne and hidradenitis suppurativa treated with acitretin: a case report. „Cutis”. 69 (4), s. 287–8, 2002. PMID: 12080949. 
  8. Heather Brannon: Hidradenitis Suppurativa. 2008-04-28. [dostęp 2010-07-19]. (ang.).
  9. Naveen Pokala: Hidradenitis Suppurativa: Treatment. 2008-04-02. [dostęp 2010-07-19]. (ang.).
  10. Shuster S. The nature and consequence of Karl Marx's skin disease. „British Journal of Dermatology”. 158 (1), s. 1–3, 2008. DOI: 10.1111/j.1365-2133.2007.08282.x. PMID: 17986303. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]