Przejdź do zawartości

Roman Czejarek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Czejarek
Ilustracja
Roman Czejarek
(2010)
Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1966
Szczecin

Zawód, zajęcie

dziennikarz, radiowiec, pisarz, fotograf i konferansjer

Miejsce zamieszkania

Dąbrowa Chotomowska

Narodowość

polska

Alma Mater

Politechnika Szczecińska, Uniwersytet Szczeciński, Szkoła Główna Handlowa

Pracodawca

Polskie Radio

Małżeństwo

Sylwia Omen (od 2008)

Dzieci

syn Maciej (ur. 2010) syn Mikołaj (ur. 2013)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”
Strona internetowa
12 grudnia 2018

Roman Maciej Czejarek (ur. 20 czerwca 1966 w Szczecinie) – polski dziennikarz, prezenter, konferansjer, publicysta, autor humorystycznych opowiadań, z wykształcenia inżynier elektryk. Związany z Radiową Jedynką.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pracę w mediach rozpoczął bezpośrednio po maturze w V Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Asnyka w Szczecinie, najpierw w Akademickim Radiu Pomorze (dziennikarz, z-ca redaktora naczelnego, szef programowy)[1], później w Polskim Radiu Szczecin[2] (reporter, prowadzący „Studio Bałtyk”). W tym samym czasie rozpoczął współpracę z gazetami lokalnymi („Morze i Ziemia”) oraz ogólnopolskimi (m.in. „Polityka”, „Przegląd Tygodniowy”, „Tygodnik Kulturalny”, „Karuzela[3]). Pierwszą dużą popularność przyniósł mu wielokrotnie nagradzany reportaż „Kup Pan czaszkę” (1986) ujawniający szokujące kulisy handlowania ludzkimi szczątkami w Polsce[4]. Od 1986 do 1990 korespondent i współpracownik Radiowej Trójki oraz Rozgłośni Harcerskiej.

Od 1991 w Warszawie w Pierwszym Programie Polskiego Radia (najpierw „Muzyka i Aktualności”, później „Sygnały dnia”)[2]. Od 1992 roku szef „Lata z Radiem”, prowadzący audycje i imprezy plenerowe. Organizator największych w Polsce tras koncertowych, autor płyt i kaset z przebojami Lata z Radiem[3], które zdobyły status złotych, platynowych i multiplatynowych, autor trzech książek o historii audycji. Pomysłodawca i realizator wielu akcji promujących zdrowy styl życia, bezpieczeństwo oraz popularyzację wiedzy. Od 2005 roku związany z akcją charytatywną „Choinki Jedynki”.

W latach 1994–1997 najmłodszy w historii członek zarządu i wiceprezes Polskiego Radia S.A.[2]

W latach 1993–2011 współpracownik Telewizji Polskiej SA, najpierw w TVP1 (m.in. „Kawa czy herbata?” oraz „Nocne Rozmowy”), później w TVP2 (m.in. „Pytanie na śniadanie” oraz teleturnieje „Tele Milenium” i „Gilotyna”)[5]. Po zakończeniu współpracy z telewizją publiczną przez dwa lata (2012–2013) w Grupie TVN (Telewizja TTV), gdzie prowadził program Raz lepiej, raz gorzej oraz Studio TTV[6]. Od 2024 ponownie współpracownik Telewizji Polskiej, gdzie od 6 kwietnia br. współprowadzi (razem z Agatą Bachanek) program Kiedyś to było w TVP Info[7].

Autor kilkuset tekstów prasowych publikowanych w „Rzeczpospolitej”, „Gazecie Wyborczej”, „Spotkaniach”, „Wokandzie”, „Super Expressie”, "Zielonym Sztandarze" i wielu innych tytułach ogólnopolskich[3], również w pismach specjalistycznych takich jak „Morza, statki i okręty”, „Zabytki Heritage”, "Toga" oraz w pismach regionalnych Pomorza Zachodniego "Profit", „Szczeciner”.

W latach 2007–2010 dziennikarz w Porozumieniu Radiowym Plus, a później w Grupie Radiowej TIME (Radio VOX FM, poranki „Kto rano wstaje”).

W latach 2008–2010 rzecznik prasowy Międzynarodowych Targów Książki[8] w Warszawie.

Od 1999 do 2019 członek jury konkursu „Grand Press[9][10][11]. Z udziału w jury zrezygnował w 2020 ze względu na kontrowersje w ocenie wywiadu Beaty Lubeckiej z Radia Zet z aktywistką LGBT Margot[12]. Od 2013 roku związany z Ogólnopolskim Konkursem Piosenki Artystycznej OFPA[13] w Rybniku. Od 2015 juror międzynarodowego Festiwalu „Ślimakowe Rytmy”[14]. Od 2021 Członek Rady Programowej Kongresu „Zdrowie Polaków"[15].

Współautor gry „Kupiec Szczeciński” (część merytoryczna), pierwszej w Polsce gry planszowej związanej z prawdziwą historią miasta, której premiera miała miejsce w maju 2016 roku[16]. W listopadzie 2017 roku opracował część drugą „Szczeciński Spekulant”.

Miłośnik dalekich podróży. Był m.in. w Afganistanie[17], Laosie, Syrii[18], Peru i na Kubie. Kilkakrotnie przemierzył Stany Zjednoczone. W 2008 i 2009 roku był uczestnikiem i rzecznikiem prasowym międzynarodowych wypraw badawczych na dno Kanionu Colca w Ameryce Południowej[19][20]. Otrzymał za to specjalne wyróżnienie przyznane przez Uniwersytet w Arequipie (Peru), a w Polsce m.in. nagrodę za najlepsze fotografie kondorów.

Znany kolekcjoner starych pocztówek ze Szczecina i Pomorza Zachodniego (przełom XIX i XX wieku)[21]. Autor wielu książek poświęconych dawnemu Szczecinowi, uhonorowany tytułem Ambasadora Szczecina[22][23]. Od lat aktywnie zaangażowany w ratowanie i odbudowę zamku joannitów w Swobnicy[24]. Zbiera też płyty analogowe (jego kolekcja liczy kilka tysięcy krążków).

Autor i prowadzący internetowy kanał radiowy ABBA NON STOP[25][26], uruchomiony 7 listopada 2021 roku, z okazji publikacji płyty Abby „Voyage”, po 40 latach przerwy w pracach zespołu.

Żonaty, dwoje dzieci, trzy koty. Jego babcia była Niemką, a ojciec Karol, germanista i niemcoznawca, urodził się w Berlinie.

Przebieg kariery zawodowej

[edytuj | edytuj kod]
  • 1985–1990: Akademickie Radio Pomorze, dziennikarz, szef programowy.
  • 1985–1990: Polskie Radio Szczecin – rozgłośnia regionalna, dziennikarz.
  • 1991–2006: Program 1 Polskiego Radia, dziennikarz, redakcje: „Sygnały dnia”, „Lato z radiem”.
  • 1992–2006, 2010–2015: szef „Lata z Radiem”, organizator tras koncertowych.
  • 1993–2002: TVP1, dziennikarz „Kawa czy herbata?”.
  • 1994–1997: wiceprezes zarządu Polskiego Radia.
  • 1999: korespondent Polskiego Radia ze szczytu NATO w Waszyngtonie.
  • 2000–2001: TVP2, prowadzący teleturniej Tele Milenium.
  • 2001–2003: TVP1, dziennikarz „Nocne Rozmowy”.
  • 2004–2006, 2010-2011: TVP2, dziennikarz „Pytanie na śniadanie”.
  • 2007–2008: Super Express, autor cyklu przewodników „Polska według Czejarka” (55 odcinków).
  • 2007–2010: VOX FM, autor i prowadzący poranny program „Kto rano wstaje”.
  • 2009: TVP1, autor i prowadzący program „Niezwykłe podróże rzeczy i ludzi”.
  • 2009-2011: TVP2, prowadzący teleturniej „Gilotyna”.
  • 2010-2016: Program 1 Polskiego Radia, kierownik Redakcji Magazynów, redakcja: „Cztery pory roku”.
  • 2012-2013: TTV, prowadzący programy: „Raz lepiej, raz gorzej” i „Studio TTV”.
  • 2016-: Program 1 Polskiego Radia, cykl wielogodzinnych audycji „na żywo” z różnych miejsc Polski pod wspólnym tytułem „Jedyne takie miejsce”
  • 2021-: autor podcastów #PodróżeCzejarka
  • 2021-: pomysłodawca, autor i prowadzący internetowe radio ABBA NON STOP
  • 2024-: prowadzący program "Kiedyś to było" w TVP INFO

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Roman Czejarek jest także współautorem gier planszowych "Kupiec szczeciński" (2016) oraz "Szczeciński Spekulant" (2017)

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Liczne nagrody za reportaże radiowe, np.:

Autor słuchowisk radiowych (m.in. nagroda za najlepsze słuchowisko s-f w 1985).

Nagrody za najlepsze akcje plenerowe i medialne, m.in. MediaTrend w 2002 (akcja "Wielkie gotowanie")[36], Srebrny medal Akademii Polskiego Sukcesu w 2003[37], "Biały Kruk" w 2004.

Główna nagroda w kategorii fotografia na VI Festiwalu Twórczości Audiowizualnej Mediatravel w 2009[38].

Honorowy „Złoty Inżynier” 2009 wybrany w plebiscycie Przeglądu Technicznego[39].

W 2010 wyróżniony honorowym tytułem Ambasador Szczecina przez Radę Miasta Szczecina oraz Prezydenta Szczecina Piotra Krzystka[22][23].

W 2019 otrzymał tytuł Turystycznego Dziennikarza Roku 2018 w kategorii audycja radiowa przyznany po raz pierwszy w historii przez Polską Organizację Turystyczną[40].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Akademickie Radio "Pomorze" [online], www.arp.org.pl [dostęp 2016-02-06].
  2. a b c Edyta Banaszkiewicz-Zygmunt (red.), PWN Leksykon Media, wyd. pierwsze, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13069-5.
  3. a b c Wiesław Szczepanek (red.), Słownik biograficzny Kto jest kim w Polsce, wyd. IV, Warszawa: PAI Polska Agencja Informacyjna S.A., 2001, ISBN 83-223-2691-2.
  4. Rozmowa dnia – 22 sierpnia 2012 [online], Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich [dostęp 2016-02-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-07].
  5. Twórcy teleturnieju „Gilotyna” [online], TVP [dostęp 2016-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-11].
  6. [1]
  7. [2]
  8. ARS Polona – Dla mediów [online], arspolona.com.pl [dostęp 2016-02-06].
  9. Press, Konrad Piasecki Dziennikarzem Roku [online], www.grandpress.press.pl [dostęp 2016-02-06].
  10. Grand Press 1999 [online], www.old.grandpress.press.pl [dostęp 2020-12-21].
  11. Jury Grand Press 2019 [online], Grand Press [dostęp 2020-12-21] (pol.).
  12. Radio ZET po krytyce wywiadu Lubeckiej z Margot zapowiada szkolenia dot. LGBTQ+, „żeby uniknąć podobnych sytuacji” [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-12-21] (pol.).
  13. 20. OFPA 2016 [online], ofpa.pl [dostęp 2016-02-06].
  14. Ślimakowe Rytmy – festiwal muzyczny | Międzynarodowy Festiwal Muzyczny Dzieci, Młodzieży i Dorosłych z Zaburzeniami Słuchu [online], festiwal.ifps.org.pl [dostęp 2016-07-15].
  15. Rada programowa. kongres-zdrowiepolakow.pl. [dostęp 2021-05-30].
  16. Oskar Masternak, Głos Szczeciński [online], gs24.pl [dostęp 2016-06-28].
  17. 25 BKPow, PKW Afganistan News [online], 25bkpow.wp.mil.pl [dostęp 2016-02-07].
  18. Mediatravel 2010, Czejarek o Syrii [online], www.mediatravel.pl [dostęp 2016-02-06].
  19. NewConnect – Informacje [online], www.newconnect.pl [dostęp 2016-02-06].
  20. Wyprawa Colca Condor 2009 w obiektywie Romana Czejarka [online], www.wiadomosci24.pl [dostęp 2016-02-06].
  21. Roman Czejarek, Gruss aus Stettin – stare pocztówki ze Szczecina 1880-1945 [online], www.stettin.czejarek.pl [dostęp 2016-02-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-07].
  22. a b Wydział Promocji i Informacji UM Szczecin, Sylwetki Ambasadorów :: Urząd Miasta Szczecin [online], www.szczecin.pl [dostęp 2016-02-06].
  23. a b Roman Czejarek [online], Szczecin.EU – Szczecin Floating Garden [dostęp 2016-02-06].
  24. Gazeta Chojeńska [online], www.gazetachojenska.pl [dostęp 2016-02-07].
  25. Polskie Radio uruchamia nowy kanał muzyczny ABBA Non-Stop [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-11-08] (pol.).
  26. Roman Czejarek pomysłodawcą muzycznego kanału o zespole ABBA [online], Press.pl [dostęp 2021-11-08] (pol.).
  27. Prezydent odznaczył pracowników Polskiego Radia. 2011-11-04. [dostęp 2011-11-04].
  28. M.P. z 2005 r. nr 83, poz. 1174
  29. M.P. z 2001 r. nr 4, poz. 78
  30. Departament Kadr MON, decyzja Ministra Obrony Narodowej Nr 2247-2012-1, 22 października 2012.
  31. Departament Kadr MON, decyzja Ministra Obrony Narodowej Nr 139-2005-10, 7 września 2005.
  32. Departament Kadr MON, decyzja Ministra Obrony Narodowej Nr B-4801, 11 listopada 1992.
  33. GUS, decyzja Prezesa GUS Nr 60/93, 7 lipca 1993.
  34. Prezydium Zarządu Głównego ZOSP, decyzja Z/872/97, 20 marca 1997.
  35. Jedynka - polskieradio.pl [online], Jedynka - Polskie Radio [dostęp 2024-04-19] (pol.).
  36. Media Trend 2002 [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2016-02-07].
  37. Medal Akademii Polskiego Sukcesu dla Romana Czejarka z Polskiego Radia [online], Mediarun [dostęp 2016-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-07] (pol.).
  38. Miesięcznik "Ziemia Łódzka" nr 5(95) 2009, Nagrody Mediatravel 2009 przyznane [online], maj 2009.
  39. Złoty Inżynier 2009 [online], FSNT-NOT [dostęp 2016-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-07].
  40. „Turystyczny Dziennikarz Roku” – POT przyznał nagrody. pot.gov.pl [dostęp 2019-03-02]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Część informacji pochodzi bezpośrednio ze strony domowej Romana Czejarka (za zgodą autora).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]