Przejdź do zawartości

Robert Prygiel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Prygiel
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1976
Radom

Wzrost

200 cm

Pozycja

atakujący

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst.
do 1995 Czarni Radom
1995–1997 AZS Częstochowa
1997–2000 Legia Warszawa
2000–2001 Czarni Radom
2001–2002 Czarni Radom/Skra Bełchatów
2002–2003 Skra Bełchatów
2003–2007 Gazprom Surgut
2007–2009 Jastrzębski Węgiel
2009–2010 Jadar Radom
2010–2011 AZS Politechnika Warszawska
2011–2013 Czarni Radom
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.
1996–2007  Polska 136
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2013–2015 Cerrad Czarni Radom
2015–2016 Cerrad Czarni Radom (asystent)
2016–14.01.2021 Cerrad Czarni Radom
podpis

Robert Prygiel (ur. 17 kwietnia 1976 w Radomiu) – polski trener i siatkarz, grający na pozycji atakującego, reprezentant Polski. Uczestnik igrzysk olimpijskich 1996 w Atlancie, mistrzostw świata 2002 w Argentynie i 2-krotnie Mistrzostw Europy: 2003 w Niemczech i 2007 w Rosji.

Złoty medalista mistrzostw Polski w sezonie 1996/97 w barwach Yawal Absolwent AZS Częstochowa, 5-krotny brązowy medalista mistrzostw Polski: 1993/94 i 1994/95 z Czarnymi Radom, 1995/96 z Yawal AZS Częstochowa, 2001/02 ze Skrą Bełchatów i 2008/09 z Jastrzębskim Węglem. Jako zawodnik tego ostatniego klubu wywalczył w 2009 roku srebrny medal w europejskim Pucharze Challenge.

Zakończył karierę w 2013 roku po wywalczeniu mistrzostwa I ligi z Czarnymi Radom. Przez kolejne 2 sezony prowadził radomską drużyną jako I trener w rozgrywkach Plusligi. W sezonie 2015/2016 asystent Raula Lozano w Radomiu. Po objęciu przez Argentyńczyka reprezentacji Iranu, w kwietniu 2016, wrócił na stanowisko I trenera. 14 stycznia 2021 roku przestał pełnić obowiązki pierwszego trenera drużyny. Latem 2021 został prezesem Stali Nysa[1]. W lutym 2024 roku wystartował w wyborach samorządowych na prezydenta miasta Radom, które odbędą się w kwietniu[2].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 kwietnia 1976 w Radomiu jako syn Tadeusza i Elżbiety Zawadzkiej. W 1995 ukończył miejscowe V Liceum Ogólnokształcące im. Romualda Traugutta. Następnie studiował w Wyższej Szkole Zarządzania Nieruchomościami w Warszawie oraz w Collegium Humanum w Warszawie[3]. Jest żonaty (Katarzyna), ma trzy córki: Zuzannę (ur. 2002), Ninę (ur. 2005) oraz Kalinę (ur. 2010). Obecnie mieszkają w Radomiu.

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

Od najmłodszych lat interesował się sportem. Uprawiał m.in. kolarstwo, lekkoatletykę, tenis stołowy, judo, piłkę nożną. Na mistrzostwach województwa w badmintona wypatrzył go trener siatkarski Arkadiusz Sawiczyński i zaproponował mu uprawianie siatkówki. Początkowo trenował na zajęciach SKS-u w Szkole Podstawowej nr 7 w Radomiu. Dopiero chodząc do szkoły średniej rozpoczął treningi w Czarnych Radom pod okiem szkoleniowca Krzysztofa Jaskulskiego. Zapowiadany był jako utalentowany i zdolny gracz. Nie od razu jednak kwalifikował się do wyjściowego składu drużyny występującej w Ekstraklasie.

Zadebiutował w niej roli zmiennika w jednym z meczów, kiedy radomianie zdecydowanie prowadzili. Od tego czasu pojawiał się regularnie na parkiecie, na krótsze bądź dłuższe fragmenty spotkań. W podstawowej szóstce znalazł się przypadkowo. W pierwszym spotkaniu ligowym sezonu 1994/95 musiał zastąpić Dariusza Grobelnego, który złamał nogę. Debiut zaliczył udanie i od tego momentu pojawiał się wyjściowym składzie radomian.

W 1994 roku z Czarnymi zdobył brązowy medal w mistrzostwach kraju. Rok później z drużyną powtórzył ten sukces.

Po wywalczeniu drugiego "krążka" przeszedł do zespołu AZS-u Częstochowa, który wtedy był oparty na młodych zawodnikach, w tym również młodzieżowych reprezentantach Polski. W drużynie towarzyszyli mu m.in. Piotr Gruszka, Damian Dacewicz, Marcin Nowak. W pierwszym sezonie z nową drużyną zdobył kolejny w swojej karierze brązowy medal, natomiast w 1997 roku wywalczył mistrzostwo kraju. W tym samym roku został graczem Legii Warszawa.

W warszawskiej Legii trenował pod okiem Jerzego Salwina, a z drużyną z Warszawy nie odniósł jednak większych sukcesów. Po spadku stołecznego klubu z najwyższej klasy ligowej Robert Prygiel wrócił do drużyny Czarnych Radom.

Powrót do Radomia pozytywnie wpłynął na jego formę, ponieważ w połowie pierwszego sezonu 2000/01, został uznany najlepszym atakującym Polskiej Ligi Siatkówki. W klubie jednak panowała nieodpowiednia atmosfera, spowodowana niesportowymi zachowaniami niektórych zawodników, która przekładała się na wyniki w lidze. Robert Prygiel ze swoim zespołem przegrał rywalizację z Jastrzębskim Węglem o brązowy medal mistrzostw kraju. W kolejnym sezonie wycofał się sponsor, a klub nie miał już pieniędzy. Po rundzie zasadniczej Prygiel wraz z Adamem Nowikiem przeszedł do Skry Bełchatów, broniącej się przed grą w barażach. Nowi siatkarze okazali się znaczącym wzmocnieniem drużyny, która rozgrywki zakończyła na 3. miejscu. Był to pierwszy medal w historii tego klubu.

W 2003 wyjechał do Rosji, by reprezentować zespół Gazprom Surgut. Został pierwszym Polakiem, który wystąpił w rosyjskiej lidze. Już w pierwszym sezonie zajął 9. miejsce w klasyfikacji najlepszych zawodników Superligi w plebiscycie gazety "Sport–Ekspres". Po zakończeniu rozgrywek Prygiel zdecydował się zostać w rosyjskim klubie na kolejne 3 sezony.

W 2008 zawodnik podpisał kontrakt z Jastrzębskim Węglem. Początkowo negocjował z działaczami Jadaru Radom, ale nie doszedł z nimi do porozumienia. W Jastrzębiu grał również w sezonie 2008/09, dochodząc z klubem do Final Four rozgrywek Pucharu Challenge, gdzie Polacy przegrali 2:3 mecz finałowy, decydujący o zdobyciu pucharu, mecz z tureckim Arkasem Spor Izmir. Siatkarz zdobył też swój piąty brązowy medal mistrzostw Polski.

Potem przez rok grał Jadarze Radom, a następnie w Politechnice Warszawskiej.

W 2011 wrócił do swojego macierzystego klubu, Czarni Radom. W pierwszym sezonie z Wojskowymi awansował do I ligi, a w następnym do PlusLigi, zdobywając mistrzostwo rozgrywek I ligi. W klubie równolegle pełnił obowiązki asystenta trenera Wojciecha Stępnia. Po tym sukcesie zdecydował się zakończyć karierę zawodniczą.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 1993 roku zadebiutował w barwach narodowych, biorąc udział na mistrzostwach świata kadetów w Stambule. Dwa lata później pojechał z kadrą na mistrzostwa świata juniorów w Malezji. Oba turnieje z reprezentacją nie zaliczył do udanych.

W pierwszej reprezentacji narodowej debiutował w jednym z meczów towarzyskich przed Igrzyskami Olimpijskimi w Atlancie (1996). Wziął udział w licznych spotkaniach sparingowych. Został powołany również na olimpiadę. W imprezie nie zagrał w żadnym meczu, a reprezentacja Polski zajęła 11. miejsce.

W następnych latach często otrzymywał powołania, ale często znajdował się poza pierwszą szóstką. Mimo że zaliczył udany sezon 2000/01 w drużynie Czarnych Radom, nie znalazł się w składzie na Mistrzostwach Europy 2001. Szansę gry w kadrze dał mu nowy szkoleniowiec Waldemar Wspaniały, powołując go Mistrzostwa Świata w Argentynie.

Uczestniczył również meczach Ligi Światowej. W 2003 roku w Lidze Światowej był najskuteczniejszym zawodnikiem polskiego zespołu. Na Mistrzostwach Europy w Lipsku został dostrzeżony przez trenerów m.in. drużyn rosyjskiej Superligi. W 2004 roku po dobrych występach w Superlidze nie znalazł jednak uznania szkoleniowca przygotowującego kadrę do igrzysk w Atenach.

Po dwóch latach wrócił do gry w reprezentacji. Do kadry zaprosił go nowy trener Raúl Lozano. Występował w fazie interkontynentalnej w rozgrywkach Ligi Światowej 2006 i 2007.

Statystyki zawodnika w reprezentacji Polski

[edytuj | edytuj kod]
Impreza Punkty z ataku Punkty z bloku Asy serwisowe Suma
Liga Światowa 2002 75 9 2 86
Mistrzostwa Świata 2002 4 4
Liga Światowa 2003 110 10 16 136
Liga Światowa 2007 29 3 1 33

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • najskuteczniejszy gracz reprezentacji Polski w Lidze Światowej 2003
  • miejsce w szóstce najlepszych zawodników zagranicznych Superligi po zakończeniu fazy zasadniczej sezonu 2004/2005

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]