Pietro Bartolo
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 lutego 1956 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
lekarz, polityk |
| Alma Mater | |
Pietro Bartolo (ur. 10 lutego 1956 w m. Lampedusa e Linosa) – włoski lekarz, działacz społeczny i polityk, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się na Lampedusie. Uczył się w szkołach w Trapani i Syrakuzach, następnie ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Katanii. Specjalizował się w zakresie ginekologii i położnictwa. Po kilku latach praktyki zawodowej powrócił na Lampedusę, gdzie kontynuował pracę jako lekarz[1]. Od 1988 prowadził gabinet lekarski oddziału włoskich sił powietrznych, w 1991 został urzędnikiem odpowiedzialnym lokalnie za higienę i profilaktykę zdrowotną[1][2]. Od 1993 kierował też lokalną kliniką zdrowotną. Działał jednocześnie w samorządzie rodzinnej miejscowości. Do 2007 był radnym, w latach 1988–1993 pełnił funkcję burmistrza i asesora do spraw zdrowia[2].
Od 1992 aktywnie zaangażowany w udzielanie pomocy licznie przybywającym na Lampedusę imigrantom[2]. W 2011 został głównym koordynatorem do spraw opieki medycznej udzielanej imigrantom na wyspie[3]. Pełnienie tej funkcji przypadło na okres kryzysu migracyjnego w Europie. W październiku 2013, kilka tygodni po przebytym niedokrwieniu mózgu, kierował pomocą medyczną dla ocalałych z katastrofy u wybrzeży Lampedusy, w której zginęło ponad 360 osób[2]. Za swoją działalność społeczną wyróżniony m.in. Nagrodą im. Sérgio Vieira de Mello[1]. Był jednym z głównym bohaterów nagradzanego filmu dokumentalnego Fuocoammare. Ogień na morzu z 2016[4]. Współautor publikacji Lacrime di sale. La mia storia quotidiana di medico di Lampedusa fra dolore e speranza (2016) i autor publikacji Le stelle di Lampedusa. La storia di Anila e di altri bambini che cercano il loro futuro fra noi (2018)[5].
W 2019 dołączył do ugrupowania Democrazia Solidale. W tym samym roku z listy Partii Demokratycznej uzyskał w dwóch okręgach mandat posła do Parlamentu Europejskiego IX kadencji[6], decydując się na jego objęcie w okręgu wyspiarskim[7]. W 2023 został członkiem Partii Demokratycznej[8].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej klasy V (2014) i III (2016)[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Bartolo Pietro. meetingrimini.org. [dostęp 2019-06-20]. (ang.).
- ↑ a b c d XX Settembre, Repubblica70 e le sfide di oggi. Un convegno al Vascello apre le celebrazioni il prossimo sabato. grandeoriente.it, 13 września 2016. [dostęp 2019-06-12]. (wł.).
- ↑ La storia: Bartòlo, il medico di Lampedusa. quotidianosanita.it, 20 czerwca 2011. [dostęp 2019-06-20]. (wł.).
- ↑ Fuocoammare. Ogień na morz w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Pietro Bartolo, Lavatoio gremito per la testimonianza del medico di Lampedusa. riminitoday.it, 23 lutego 2019. [dostęp 2019-06-12]. (wł.).
- ↑ Europee, i candidati promossi e quelli bocciati: tutti i numeri dei signori delle preferenze. youtrend.it, 28 maja 2019. [dostęp 2019-06-20]. (wł.).
- ↑ Europee: Il PD Bartolo opta per le „Isole” favorendo il romano Gualtieri e la Sardegna resta senza europarlamentari. admaioramedia.it, 30 maja 2019. [dostęp 2019-06-12]. (wł.).
- ↑ Pietro Bartolo si è iscritto al Pd: „Con Elly c’è un’aria nuova”. livesicilia.it, 28 marca 2023. [dostęp 2024-06-11]. (wł.).
- ↑ Bartolo Dott. Pietro. quirinale.it. [dostęp 2019-06-20]. (wł.).