Pelagiusz II
| Papież Biskup Rzymu | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
brak danych |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Papież | |
| Okres sprawowania |
26 listopada 579–7 lutego 590 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Pontyfikat |
26 listopada 579 |
Pelagiusz II (ur. w Rzymie, zm. 7 lutego 590 tamże) – 63. papież w okresie od 26 listopada 579 do 7 lutego 590[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Przyjmuje się, że pochodził z Rzymu, choć jego ojciec nosił imię Unigild, co wskazywałoby na pochodzenie gockie[2]. Został wybrany na papieża natychmiast, nie czekając na zgodę cesarza[2].
Najważniejsze dokumenty z czasu jego pontyfikatu dotyczą Longobardów i Schizmy Trzech Rozdziałów. Z powodu zagrożenia ze strony Lombardów Pelagiusz zwrócił się z prośbą o pomoc do cesarza bizantyjskiego Maurycjusza[2]. Ponieważ nie uzyskał od niego oczekiwanej pomocy papież zwrócił się do Franków, którzy po pierwszej inwazji zostali przekupieni przez Lombardów i wycofali się[2].
Pelagiusz próbował popularyzować celibat wśród księży. Akty na temat celibatu wydane przez Pelagiusza zostały anulowane przez jego następcę Grzegorza I Wielkiego. W 589 roku odbył się synod w Toledo, na którym papież ogłosił nawrócenie się Wizygotów[2].
Papież był też budowniczym – podniósł prezbiterium bazyliki św. Piotra, by ołtarz znajdował się nad grobem Piotra Apostoła[2]. Pelagiusz zmarł w czasie epidemii dżumy, która wybuchła pod koniec 589, po wylaniu Tybru[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 37. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ a b c d e f John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 95-96. ISBN 83-06-02633-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pelagius II. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-09-29]. (ang.).
