Przejdź do zawartości

Scott Weiland

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Scott Weiland
Ilustracja
Scott Weiland (2009)
Imię i nazwisko

Scott Richard Kline[1]

Data i miejsce urodzenia

27 października 1967[2]
San Jose

Data i miejsce śmierci

3 grudnia 2015
Bloomington

Instrumenty

gitara elektryczna, gitara basowa, instrumenty klawiszowe, perkusja

Typ głosu

baryton

Gatunki

rock alternatywny[3], pop alternatywny[3], indie rock[3], hard rock[3], post grunge[3], neo-psychodelia[3]

Zawód

wokalista, muzyk

Aktywność

1985-2015

Wydawnictwo

Atlantic Records, Softdrive Records

Zespoły
Velvet Revolver (2003-2008)
Stone Temple Pilots (1986-2003, 2008-2013)
Camp Freddy (2006-2008)
Art of Anarchy (2012-2015)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Scott Weiland, właśc. Scott Richard Kline (ur. 27 października 1967 w San Jose, zm. 3 grudnia 2015 w Bloomington) – amerykański muzyk rockowy, wokalista, autor tekstów piosenek. Był głównym wokalistą i autorem piosenek dla szeregu znanych zespołów rockowych, w szczególności supergrupy Velvet Revolver (2003-2008) i Stone Temple Pilots (1989-2002 i 2008-2013).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w San Jose[4] w Kalifornii jako syn Sharon S. (z domu Williams) Weiland i Kenta Richarda Kline’a[5]. Jego rodzice rozwiedli się, gdy miał dwa lata, a trzy lata później Scott Weiland i jego młodszy brat Michael zostali adoptowani przez ojczyma, Johna Davida Weilanda[6]. Wkrótce wraz z rodziną przeprowadził się do Bainbridge Township w Ohio, gdzie uczęszczał do Kenston High School. Naukę kontynuował w Edison High School w Huntington Beach i Orange Coast College. Pracował w gazecie prawniczej „Daily Journal Corporation”.

Pod koniec lat 70. był molestowany seksualnie przez starszego ucznia liceum[6]. W wieku 12 lat Weiland został zgwałcony przez starszego mężczyznę, który zaprosił go do swojego domu. W swojej autobiografii Not Dead & Not For Sale napisał, że tłumił pamięć, dopóki nie wróciła do niego w terapii dziesiątki lat później[7][8].

Założył zespół Stone Temple Pilots z braćmi Robertem i Deanem DeLeo i odniósł ogromny sukces komercyjny w latach 90[9]. W 1993 ich debiutancki album Core zadebiutował na 3. miejscu listy Billboard 200, a rok później nastąpił jeszcze większy sukces, kiedy wydali album Purple, który dotarł do pierwszego miejsca[3].

W połowie lat dziewięćdziesiątych uzależnił się od narkotyków i miał problemy z nałogiem[10].

Największy sukces odniósł będąc wokalistą zespołu Stone Temple Pilots, z którym wydał 6 albumów. Wydał trzy solowe albumy: 12 Bar Blues (1998), „Happy” in Galoshes (2008) i The Most Wonderful Time of the Year (2011). Brał udział w projektach The Magnificent Bastards i The Wondergirls.

W 2002 dołączył do byłych członków Guns N’ Roses, Slasha, Duffa McKagana, Dave’a Kushnera i Matta Soruma, w supergrupie o nazwie Velvet Revolver[11]. Wydali album zatytułowany Contraband w czerwcu 2004 i kolejny w 2007 zatytułowany Libertad. Wydał kilka albumów solowych, w tym 12 Bar Blues (1998), The Most Wonderful Time of the Year (2011) i Blaster (2015). Weiland, który miał w przeszłości problemy z narkotykami, został znaleziony martwy przez swojego menedżera na pokładzie autobusu wycieczkowego, podczas trasy ze swoim najnowszym projektem Scott Weiland and the Wildabouts[12].

W 2006 piosenkarz został sklasyfikowany na 57. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader[13].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był trzykrotnie żonaty[14]. 17 września 1994 poślubił Janinę Castanedę, z którą w lutym 2000 się rozwiódł. 21 maja 2000 ożenił się z modelką Mary Forsberg, z którą miał syna Noaha Mercera (ur. 19 listopada 2000)[15] i córkę Lucy Olivię (ur. 20 lipca 2002)[16]. W 2007 doszło do rozwodu. 22 czerwca 2013 poślubił fotografkę Jamie Wachtel[17].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Scott Weiland zmarł 3 grudnia 2015 w Bloomington[18] w stanie Minnesota we śnie podczas przerwy w trasie ze swoim zespołem The Wildabouts w wyniku nagłego zatrzymania krążenia[19]. Ciało muzyka znaleziono w busie, którym podróżowali muzycy. 3 grudnia grupa Scott Weiland & The Wildabouts miała zagrać w Medinie (Minnesota), ale ten występ został odwołany. Do końca miesiąca zaplanowano jeszcze kolejne 14 koncertów w USA. We wrześniu 2015 muzyk z tą formacją miał wystąpić w Warszawie na pierwszym koncercie w Polsce, jednak europejska część trasy została odwołana[20]. Jego pogrzeb odbył się 10 grudnia 2015 na cmentarzu Hollywood Forever Cemetery[21]. Sekcja zwłok wykazała, iż Weiland zmarł wskutek przedawkowania kokainy, etanolu i substancji psychoaktywnej 3,4-Metylenodioksyamfetaminy[22][23].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz więcej w artykule Stone Temple Pilots, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Velvet Revolver, w sekcji Dyskografia.
Albumy studyjne
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Sprzedaż
USA
[24] 		USA Ind.
[24] 		NZL
[25]
12 Bar Blues
  • Data: 17 marca 1998[26]
  • Wydawca: Atlantic Records
 42 — 47
„Happy” in Galoshes
  • Data: 25 listopada 2008[28]
  • Wydawca: Softdrive Records
 97 5 —
Blaster (Scott Weiland & The Wildabouts)
  • Data: 31 marca 2015[30]
  • Wydawca: Softdrive Records
 133 10 —
"—" album nie był notowany.
Albumy koncertowe
Tytuł Dane dot. albumu
Live in Los Angeles
  • Data: 23 listopada 2010[32]
  • Wydawca: Softdrive Records
Kompilacje
Tytuł Dane dot. albumu
A Compilation of Scott Weiland Cover Songs
  • Data: 30 sierpnia 2011
  • Wydawca: Softdrive Records
The Most Wonderful Time of the Year
  • Data: 4 października 2011[33]
  • Wydawca: Softdrive Records
Single
Tytuł Rok Pozycja na liście Album
UK
[34]
„Barbarella” 1998 194 12 Bar Blues
„Missing Cleveland” 2008 — „Happy” in Galoshes
"—" singel nie był notowany.
Inne
Album Rok Uwagi Źródło
Limp Bizkit – Significant Other 1999 gościnnie śpiew w utworze „Nobody Like You” [35]
Limp Bizkit – Chocolate Starfish and the Hot Dog Flavored Water 2000 koprodukcja [36]
The Crystal Method – Tweekend 2001 gościnnie śpiew w utworze „You Know It's Hard” [37]
Sheryl Crow – C'mon C'mon 2002 koprodukcja [38]
Carlos Santana – Guitar Heaven 2010 gościnnie śpiew w utworze „Can't You Hear Me Knocking” [39]

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Reżyser
2006 Fashion Rocks (film dokumentalny)[40] w roli samego siebie Ron de Moraes
2013 Bob and the Monster (film dokumentalny)[41] Keirda Bahruth

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Scott Weiland w bazie Discogs.com (ang.)
  2. ↑ Scott Weiland w bazie IMDb (ang.)
  3. ↑ a b c d e f g Jason Ankeny: Scott Weiland Biography. AllMusic. [dostęp 2015-04-25]. (ang.).
  4. ↑ Kenneth Rosen, Caryn Ganz: Scott Weiland, Ex-Singer of Stone Temple Pilots, Dies at 48. „The New York Times”, 2015-12-04. [dostęp 2015-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-06)]. (ang.).
  5. ↑ Scott Weiland What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2019-12-16]. (ang.).
  6. ↑ a b Pierre Perrone: Scott Weiland: Brooding, troubled but compelling frontman with Stone Temple Pilots and supergroup Velvet Revolver. „The Independent”, 2015-12-04. [dostęp 2020-11-07]. (ang.).
  7. ↑ William Goodman: Scott Weiland on Rape, Heroin, and Courtney Love. „Spin”, 2015-12-04. [dostęp 2020-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-06)]. (ang.).
  8. ↑ Ex-Velvet Revolver singer Scott Weiland: 'I was raped as a child'. NME. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-06)]. (ang.).
  9. ↑ Louis du Mort: Scott Weiland (1967-2015). Find A Grave. [dostęp 2015-12-06]. (ang.).
  10. ↑ Mike Sager: Scott Weiland: 'This Is My Life, a Cautionary Tale. Maybe Somebody Can Learn from It.'. „Esquire”. [dostęp 2015-12-04]. (ang.).
  11. ↑ Heather Saul: Scott Weiland profile: The former Stone Temple Pilots singer and 'one of a kind' frontman. „The Independent”. [dostęp 2020-07-16]. (ang.).
  12. ↑ Ujawniono przyczynę śmierci Scotta Weilanda. Onet.pl. [dostęp 2015-12-13]. (pol.).
  13. ↑ Hit Parader’s Top 100 Metal Vocalists of All Time. hearya.com. [dostęp 2010-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-08)]. (ang.).
  14. ↑ Scott Weiland Dating. FamousFix. [dostęp 2020-07-16]. (ang.).
  15. ↑ Scott Weiland został ojcem. Interia.pl. [dostęp 2020-07-16]. (pol.).
  16. ↑ Pierre Perrone: Scott Weiland: Brooding, troubled but compelling frontman with Stone Temple Pilots and supergroup Velvet Revolver. „The Independent”, 2015-12-04. [dostęp 2015-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-06)]. (ang.).
  17. ↑ Scott Weiland w bazie Notable Names Database (ang.)
  18. ↑ Kory Grow: Scott Weiland, Former Stone Temple Pilots Singer, Dead at 48. „Rolling Stone”, 2015-12-04. [dostęp 2015-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-04)]. (ang.).
  19. ↑ Znamy przyczynę śmierci Scotta Weilanda. Onet.pl. [dostęp 2015-12-13]. (pol.).
  20. ↑ Scott Weiland nie żyje. Wokalista miał 48 lat. Interia.pl, 2015-12-04. [dostęp 2015-12-04]. (pol.).
  21. ↑ STP & Velvet Revolver Members Attend Scott Weiland’s Funeral. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  22. ↑ Scott Weiland przedawkował. „Teraz Rock”. [dostęp 2015-12-20].
  23. ↑ Rachel Mcgrath: Sugar Ray's Mark McGrath says Scott Weiland 'was a shell of himself' before he died. „Daily Mail”. [dostęp 2015-12-13]. (ang.).
  24. ↑ a b Scott Weiland Billboard Chart. www.billboard.com. [dostęp 2015-04-25]. (ang.).
    Lars Brandle: Scott Weiland's Chart History, From Stone Temple Pilots to Velvet Revolver to the Wildabouts. www.billboard.com. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  25. ↑ Scott Weiland New Zealand Albums Chart. charts.org.nz. [dostęp 2015-04-25]. (ang.).
  26. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Scott Weiland – 12 Bar Blues review. www.allmusic.com. [dostęp 2015-12-10]. (ang.).
  27. ↑ Josh Wolk: 12 Bar Blues. www.ew.com, 1998-06-03. [dostęp 2015-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-08)]. (ang.).
  28. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Scott Weiland Happy in Galoshes review. www.allmusic.com. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  29. ↑ SCOTT WEILAND's 'Happy In Galoshes' Cracks BILLBOARD's Top 100. www.blabbermouth.net. [dostęp 2015-12-10]. (ang.).
  30. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Scott Weiland & the Wildabouts / Scott Weiland Blaster review. www.allmusic.com. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  31. ↑ Matt Brown: Metal By Numbers 4/8: Say goodbye to Hollywood. www.metalinsider.net. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  32. ↑ Scott Weiland Live in Los Angeles. www.allmusic.com. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  33. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Scott Weiland The Most Wonderful Time of the Year review. www.allmusic.com. [dostęp 2015-12-11]. (ang.).
  34. ↑ Chart Log UK 1994–2010. www.zobbel.de. [dostęp 2015-04-25]. (ang.).
  35. ↑ Limp Bizkit – Significant Other. www.discogs.com. [dostęp 2015-12-10]. (ang.).
  36. ↑ Limp Bizkit – Chocolate Starfish And The Hot Dog Flavored Water. www.discogs.com. [dostęp 2015-12-10]. (ang.).
  37. ↑ The Crystal Method – Tweekend. www.discogs.com. [dostęp 2015-12-10]. (ang.).
  38. ↑ Sheryl Crow – C'mon C'mon. www.discogs.com. [dostęp 2015-12-10]. (ang.).
  39. ↑ Carlos Santana - „Guitar Heaven: The Greatest Guitar Classics Of All Time”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2010-10-08]. (pol.).
  40. ↑ Fashion Rocks (2006) w bazie IMDb (ang.)
  41. ↑ Bob and the Monster (2013) w bazie IMDb (ang.)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Stone Temple Pilots
Albumy studyjne
Minialbumy
Albumy kompilacyjne
Albumy wideo
  • Alive in the Windy City
Single
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Scott_Weiland&oldid=73386339”