Saturn-Apollo 2

Saturn-Apollo 2 (SA-2) – drugi testowy lot rakiety nośnej Saturn I, w której II i III człon były makietami; pierwszy z dwóch lotów Projektu Highwater. Eksperyment ten został opracowany, by spożytkować lot do czegoś więcej, niż tylko testowanie rakiety^[1].

Cele misji

Drugi start rakiety Saturn, przewidzianej do dalszych misji kosmicznych i wysyłania większych ładunków na orbitę. Podobnie jak w pierwszym przypadku, chodziło o wypróbowanie funkcjonowania pierwszego stopnia rakiety. Drugi człon i ładunek użytkowy zastąpione były atrapami, wypełnionymi 86 tonami wody dla uzyskania prawidłowego rozkładu masy. Kolejnym celem misji było zbadanie skutków wprowadzenia znacznej ilości wody do jonosfery^[2].

Misja

Saturn SA-2 miał masę startową 420 ton, z czego 280 ton to materiał pędny, a 86 ton to balast wodny. W przeciwieństwie do rakiety SA-1, którą kierowano wysyłanymi co dziesięć sekund z Ziemi sygnałami, działającymi na wychylenia jednego z silników, Saturn SA-2 był kierowany przez urządzenia zainstalowane w rakiecie. Został w ten sposób wprowadzony na trajektorię nachyloną do poziomu pod kątem 43° w ciągu 90 sekund^[2].

Przebieg misji

Start rakiety nastąpił 25 kwietnia 1962 roku o godz. 14:00 UTC ze stanowiska 34 na kosmodromie Cape Canaveral Air Force Station. Był to lot suborbitalny. Po 162 sekundach, lot na wysokość 105 kilometrów i po zakończeniu działania wszystkich urządzeń pierwszego stopnia, na sygnał nadany z Ziemi, zakończył się planową eksplozją rakiety, uwalniającą balast 86 ton wody umieszczony w makietach wyższych stopni rakiety. Wybuch wytworzył chmurę lodu, której towarzyszyły zjawiska podobne do piorunów. Utworzona wskutek eksplozji sztuczna chmura, początkowo złożona z kropelek wody i mgły, a potem kryształków lodu, miała posłużyć do celów badawczych^[1]. Chmurę można było obserwować przez 12 sekund (już po dwóch sekundach miała średnicę 16 km)^[2]. Modyfikacje mające zmniejszyć nadmierne kołysanie się paliwa, które wystąpiło w trakcie lotu Saturn-Apollo 1 (SA-1), przyniosły oczekiwany rezultat. Rakieta osiągnęła maksymalną prędkość 6000 km/h i ciąg 600 Mg-siły. Lot trwał 150 sekund. Niemal identyczny eksperyment przeprowadzono także podczas następnego testu, Saturn-Apollo 3 (SA-3), 16 listopada 1962 roku^[1].

Zobacz też

Program Apollo

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Robert Godwin: Apollo. Początek programu. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2011, s. 4, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-831-8.
↑ ^a ^b ^c Wiadomości ze świata. Drugi start rakiety Saturn. „Astronautyka”. 2 (15), s. 37, wrzesień 1962. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.).

Bibliografia

Encyclopedia Astronautica (ang.)

[apollo-1] Robert Godwin: Apollo. Początek programu. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2011, s. 4, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-831-8.

[pr-2] Wiadomości ze świata. Drugi start rakiety Saturn. „Astronautyka”. 2 (15), s. 37, wrzesień 1962. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.).

[1]

[2]