Przejdź do zawartości

Miesierka lucernówka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Miesierka lucernówka
Megachile rotundata[1]
(Fabricius, 1787)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

tchawkodyszne

Gromada

owady

Rząd

błonkoskrzydłe

Podrząd

trzonkówki

Infrarząd

żądłówki

Nadrodzina

Apoidea

(bez rangi) pszczoły
Rodzina

miesierkowate

Rodzaj

miesierka

Gatunek

miesierka lucernówka

Synonimy
  • Megachile rotundata (Fabricius, 1793)[1]
  • Megachile pruinosa Pérez, 1897[1]
  • Apis rotundata Fabricius, 1787[1]
  • Apis pacifica Panzer, 1798[1]
  • Megachile nadia Nurse, 1903[1]
  • Megachile imbecilla Gerstäcker, 1869[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

brak danych

Miesierka lucernówka (Megachile rotundata) – gatunek pszczoły z rodziny miesierkowatych (Megachilidae).

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Miesierka lucernówka występuje w Europie, Azji, północnej Afryce, Ameryce Północnej i Południowej oraz na Nowej Zelandii[3]. W Europie jest gatunkiem rodzimym, natomiast na kontynent amerykański została przypadkowo sprowadzona przez człowieka w latach 40. XX w.[4]

Biologia

[edytuj | edytuj kod]

Gniazdo jest budowane w istniejących szczelinach o podłużnym kształcie i ma charakter liniowy (komórki z rozwijającymi się larwami są ustawione jedna za drugą)[3]. Wnętrze gniazda jest wyłożone kawałkami liści[3], które samica wycina żuwaczkami i przynosi do gniazda. Zaobserwowano, że do wyłożenia jednej komórki w gnieździe o średnicy 4 mm pszczoła zużywała średnio 9 kawałków liści, a dla średnic 4,8 i 6,2 mm – odpowiednio 11 i 14 kawałków[5]. Komórka zaopatrywana jest w pyłek i nektar w proporcji ok. 64:36, po czym składane jest jedno jajo[5]. Zazwyczaj samica kończy jedną komórkę dziennie, chociaż zdarzają się osobniki pracujące szybciej[5].

Podobnie jak np. u murarki ogrodowej[6], masa potomstwa jest skorelowana z ilością pokarmu przygotowanego przez samicę[5]. Podobnie jak u innych pszczół, samica decyduje o płci swojego potomstwa poprzez fakt zapłodnienia bądź nie komórki jajowej (haplodiploidalność). Stwarza jej to możliwość manipulacji płcią i wielkością ciała potomstwa w zależności od warunków środowiska, np. samice zmuszone wykonywać dłuższe loty po pokarm nie tylko produkują mniej potomstwa, ale również przesuwają proporcję płci na korzyść synów w porównaniu z samicami latającymi na mniejsze odległości[7].

Rola w zapylaniu

[edytuj | edytuj kod]

Miesierka lucernówka jest gatunkiem polilektycznym, jednak chętnie odwiedza rośliny z rodziny bobowatych, takie jak lucerna (od której gatunek wziął zarówno swą polską, jak i angielską nazwę – alfalfa leafcutter bee). Lucerna nie przez wszystkie pszczoły jest zapylana, gdyż specyficzna budowa kwiatu powoduje, że odwiedzający go owad musi z odpowiednią siłą nacisnąć na płatki, by pręciki i słupek zostały wyeksponowane[8]. W USA miesierka lucernówka jest hodowana na dużą skalę jako zapylacz lucerny[4], podobnie jak łusarek lucernowy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Megachile rotundata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Megachile rotundata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b c Jozef Banaszak, Megachilid bees of Europe, Bydgoszcz University of Kazimierz Wielki, 2001, s. 153, ISBN 83-7096-268-8, OCLC 612393831.
  4. a b Theresa L. Pitts-Singer, James H. Cane, The Alfalfa Leafcutting Bee, Megachile rotundata: The World’s Most Intensively Managed Solitary Bee, „Annual Review of Entomology”, 56 (1), 2011, s. 221–237, DOI10.1146/annurev-ento-120709-144836, ISSN 0066-4170 [dostęp 2022-05-06] (ang.).
  5. a b c d E.C. Klostermeyer, Stephen J. Mech, Wm. B. Rasmussen, Sex and Weight of Megachile rotundata (Hymenoptera: Megachilidae) Progeny Associated with Provision Weights, „Journal of the Kansas Entomological Society”, 46 (4), 1973, s. 536–548, ISSN 0022-8567, JSTOR25082604 [dostęp 2022-05-06].
  6. Sabine Radmacher, Erhard Strohm, Factors affecting offspring body size in the solitary bee Osmia bicornis (Hymenoptera, Megachilidae), „Apidologie”, 41 (2), 2010, s. 169–177, DOI10.1051/apido/2009064, ISSN 0044-8435 [dostęp 2022-05-06] (ang.).
  7. Jason H. Peterson, Bernard D. Roitberg, J.H. Peterson, Impacts of flight distance on sex ratio and resource allocation to offspring in the leafcutter bee, Megachile rotundata, „Behavioral Ecology and Sociobiology”, 59 (5), 2006, s. 589–596, DOI10.1007/s00265-005-0085-9, ISSN 0340-5443 [dostęp 2022-05-06] (ang.).
  8. Alkali Bee (Nomia melanderi) [online], www.fs.fed.us [zarchiwizowane z adresu 2021-03-22].