Przejdź do zawartości

Magnus Gustafsson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Magnus Gustafsson
Państwo

 Szwecja

Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1967
Lund

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

1991

Zakończenie kariery

2001

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

14

Najwyżej w rankingu

10 (29 lipca 1991)

Australian Open

QF (1994)

Roland Garros

4R (1988, 1990)

Wimbledon

4R (1996)

US Open

2R (1996, 1997)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

77 (6 listopada 1989)

Australian Open

2R (1988)

Roland Garros

1R (1988, 1989)

Wimbledon

1R (1988, 1989)

US Open

1R (1989)

Magnes Nils Gustafsson (ur. 3 stycznia 1967 w Lund) – szwedzki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę zawodową rozpoczął w roku 1991, a zakończył w 2001.

W grze pojedynczej Szwed wygrał 14 turniejów z cyklu ATP World Tour, z czego większość sukcesów odniósł na nawierzchni ziemnej. Ponadto Gustafsson był uczestnikiem 12 finałów zawodów ATP World Tour.

W grze podwójnej odniósł 1 turniejowe zwycięstwo oraz 7 razy grał w deblowych finałach.

W latach 1991–1994, 1998, 1999 reprezentował Szwecję w Pucharze Davisa. Podczas rozgrywek z 1998 roku triumfował wraz z kadrą w zawodach. W finale Szwedzi pokonali Włochów 4:1, a Gustafsson zdobył wówczas dla drużyny dwa punkty pokonując w swoich obydwu spotkaniach najpierw Davida Sanguinetti'ego, a potem Gianlucę Pozziego.

W 1992 i 1996 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich. W Barcelonie odpadł z zawodów w II rundzie, po porażce z późniejszym srebrnym medalistą, Jordim Arresem. W Atlancie również doszedł do 2 rundy, tym razem przegrywając z Gregiuem Rusedskim.

W sezonie 1991 zwyciężył w Drużynowym Pucharze Świata. W finale Szwedzi pokonali Jugosławię 2:1.

W rankingu gry pojedynczej Gustafsson najwyżej był na 10. miejscu (29 lipca 1991), a w klasyfikacji gry podwójnej na 77. pozycji (6 listopada 1989).

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (14–12)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 16 lipca 1989 Gstaad Ceglana Carl-Uwe Steeb 7:6(6), 6:3, 2:6, 4:6, 2:6
Finalista 2. 12 listopada 1989 Sztokholm Dywanowa (hala) Czechosłowacja Ivan Lendl 5:7, 0:6, 3:6
Zwycięzca 1. 5 maja 1991 Monachium Ceglana Argentyna Guillermo Pérez Roldán 3:6, 6:3, 4:3 krecz
Finalista 3. 12 maja 1991 Hamburg Ceglana Czechosłowacja Karel Nováček 3:6, 3:6, 7:5, 6:0, 1:6
Zwycięzca 2. 14 lipca 1991 Båstad Ceglana Argentyna Alberto Mancini 6:1, 6:2
Zwycięzca 3. 28 lipca 1991 Hilversum Ceglana Hiszpania Jordi Arrese 5:7, 7:6(2), 2:6, 6:1, 6:0
Finalista 4. 4 sierpnia 1991 Kitzbühel Ceglana Czechosłowacja Karel Nováček 6:7(2), 6:7(4), 2:6
Finalista 5. 4 sierpnia 1991 Praga Ceglana Czechosłowacja Karel Nováček 6:7(5), 2:6
Finalista 6. 12 kwietnia 1992 Barcelona Ceglana Hiszpania Carlos Costa 4:6, 6:7(3), 4:6
Zwycięzca 4. 12 lipca 1992 Båstad Ceglana Hiszpania Tomás Carbonell 5:7, 7:5, 6:4
Finalista 7. 20 czerwca 1993 Genua Ceglana Hiszpania Carlos Costa 6:7(3), 4:6
Zwycięzca 5. 25 lipca 1993 Stuttgart Ceglana Niemcy Michael Stich 6:3, 6:4, 3:6, 4:6, 6:4
Finalista 8. 1 sierpnia 1993 Hilversum Ceglana Hiszpania Carlos Costa 1:6, 2:6, 3:6
Finalista 9. 14 listopada 1993 Antwerpia Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Pete Sampras 1:6, 4:6
Zwycięzca 6. 16 stycznia 1994 Auckland Twarda Stany Zjednoczone Patrick McEnroe 6:4, 6:0
Zwycięzca 7. 6 lutego 1994 Dubaj Twarda Hiszpania Sergi Bruguera 6:4, 6:2
Zwycięzca 8. 24 marca 1996 Petersburg Dywanowa (hala) Rosja Jewgienij Kafielnikow 6:2, 7:6(4)
Zwycięzca 9. 14 lipca 1996 Båstad Ceglana Ukraina Andrij Medwediew 6:1, 6:3
Finalista 10. 10 sierpnia 1997 San Marino Ceglana Hiszpania Félix Mantilla 4:6, 1:6
Finalista 11. 5 października 1997 Pekin Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jim Courier 6:7(10), 6:3, 3:6
Zwycięzca 10. 12 października 1997 Singapur Dywanowa (hala) Niemcy Nicolas Kiefer 4:6, 6:3, 6:3
Zwycięzca 11. 15 marca 1998 Kopenhaga Dywanowa (hala) Niemcy David Prinosil 3:6, 6:1, 6:1
Zwycięzca 12. 15 marca 1998 Båstad Ceglana Ukraina Andrij Medwediew 6:2, 6:3
Zwycięzca 13. 7 marca 1999 Kopenhaga Dywanowa (hala) Francja Fabrice Santoro 6:4, 6:1
Finalista 12. 14 listopada 1999 Sztokholm Twarda (hala) Szwecja Thomas Enqvist 3:6, 4:6, 2:6
Zwycięzca 14. 23 lipca 2000 Amsterdam Ceglana Holandia Raemon Sluiter 6:7(4), 6:3, 7:6(5), 6:1

Gra podwójna (1–7)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 14 lutego 1988 Rotterdam Dywanowa (hala) Włochy Diego Nargiso Niemcy Patrik Kühnen
Niemcy Tore Meinecke
6:7, 6:7
Finalista 2. 31 lipca 1988 Hilversum Ceglana Argentyna Guillermo Pérez Roldán Hiszpania Sergio Casal
Hiszpania Emilio Sánchez
6:7, 6:7
Finalista 3. 12 lutego 1989 Rotterdam Dywanowa (hala) Szwecja Jan Gunnarsson Czechosłowacja Miloslav Mečíř
Czechosłowacja Milan Šrejber
6:7, 0:6
Finalista 4. 14 lipca 1991 Båstad Ceglana Szwecja Anders Järryd Szwecja Ronnie Båthman
Szwecja Rikard Bergh
4:6, 4:6
Finalista 5. 28 lipca 1991 Hilversum Ceglana Hiszpania Francisco Clavet Holandia Richard Krajicek
Holandia Jan Siemerink
5:7, 4:6
Finalista 6. 12 lipca 1992 Båstad Ceglana Szwecja Christian Bergström Hiszpania Tomás Carbonell
Argentyna Christian Miniussi
4:6, 5:7
Finalista 7. 13 lipca 1997 Båstad Ceglana Szwecja Magnus Larsson Szwecja Nicklas Kulti
Szwecja Mikael Tillström
0:6, 3:6
Zwycięzca 1. 12 lipca 1998 Båstad Ceglana Szwecja Magnus Larsson Południowa Afryka Lan Bale
Południowa Afryka Piet Norval
6:4, 6:2

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]