Przejdź do zawartości

Lloyd C.V

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lloyd C.V
ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Austro-Węgry

Producent

Lloyd
WKF

Typ

samolot rozpoznawczy

Konstrukcja

dwupłat konstrukcji drewnianej kryty sklejką, podwozie klasyczne, stałe

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1917

Wycofanie ze służby

1924

Liczba egz.

144

Dane techniczne
Napęd

silnik rzędowy Austro-Daimler lub Benz Bz-IVa

Moc

138 kW (185 KM) (Austro-Daimler)
164 kW (220 KM) (Benz)

Wymiary
Rozpiętość

11,20 m

Długość

7,22 m

Wysokość

3,00 m

Powierzchnia nośna

27,63

Masa
Własna

800 kg

Użyteczna

325 kg

Startowa

1125 kg

Osiągi
Prędkość maks.

165 km/h

Prędkość wznoszenia

3,92 m/s

Pułap

4600 m

Zasięg

900 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
karabin maszynowy Schwarzlose wz. 07/12 kal. 8 mm stanowisku obserwatora
do 90 kg bomb
Użytkownicy
Austro-Węgry, Polska, Ukraina, Węgry

Lloyd C.Vaustro-węgierski samolot rozpoznawczy. Wszedł do służby w 1917 roku.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Samolot stanowił rozwinięcie poprzednio opracowanych konstrukcji w zakładach Lloyd. Aby poprawić osiągi zastosowano mocniejszy silnik, zmniejszono wymiary oraz poprawiono aerodynamikę poprzez przekonstruowanie płatów, usterzenia oraz zastosowanie kołpaku śmigła. Cała powierzchnia maszyny, poza sterami i lotkami, była kryta sklejką, dlatego też lotnicy i personel naziemny nadali mu nieoficjalną nazwę Fornir. Macierzyste zakłady Lloyda uruchomiły produkcję samolotów z silnikiem Austro-Daimler o mocy 136 kW (185 KW), które produkowano w ramach serii o numerze 46 liczącej 48 egzemplarzy. Zakłady WKF produkowały maszyny z silnikami Benz Bz-IVa o mocy 164 kW (220 KM) w ramach serii oznaczonej numerem 82, powstało ich 96. sztuk[1].

Do jednostek frontowych na froncie wschodnim i włoskim samoloty trafiły w 1917 r. W trakcie eksploatacji uznano je za nieprzydatne do zastosowań bojowych z uwagi na kruchość konstrukcji. Maszyny wycofano do szkół lotniczych i jednostek zapasowych[2].

Wyprodukowano 144 egzemplarze samolotu. Po I wojnie światowej używane w lotnictwie polskim, z którego zostały wycofane w 1924 roku, a także ukraińskim oraz węgierskim.

Użycie w polskim lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]
Lloyd C.V nr 46.37 z 8. Eskadry Wywiadowczej

Pięć samolotów zostało przyjęte w listopadzie 1918 roku na lotnisku w Lublinie[3], jeden przejęto w Krakowie[4]. Z racji tego, że były jednymi z nowocześniejszych ze zdobytych maszyn już 9 stycznia 1919 r. dwa samoloty Lloyd C.V z 9. eskadry wywiadowczej skierowano na lotnisko wysunięte, skąd wykonywały loty rozpoznawcze[5]. Zostały użyty bojowo podczas działań wojennych wojny polsko bolszewickiej w 2. eskadrze wywiadowczej. W późniejszym czasie wykorzystywano je również w 8. eskadrze wywiadowczej i I. Niższej Szkoły Pilotów w Krakowie[6]. Były użytkowane w polskim lotnictwie do 1924 roku[7].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Jednosilnikowy rozpoznawczy samolot dwupłatowy o konstrukcji drewnianej z dwuosobową załogą.

Skrzydła o konstrukcji dwudźwigarowej z lotkami na górnym płacie. Kadłub o konstrukcji kratownicowej. Kabina załogi wspólna, w układzie wannowym. Usterzenie o konstrukcji spawanej z rur stalowych. Podwozie trójpunktowe z płozą ogonową[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]