Otto (biskup praski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Otto
Data urodzenia	XI wiek
Data śmierci	10 lipca 1148

Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	1140
Sakra biskupia	25 czerwca 1140

Otto, czeski: Otta, Ota (zm. 10 lipca 1148) – czeski duchowny katolicki, biskup praski od 1140 r.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Otto pochodził z czeskiej rodziny szlacheckiej, która później przyjęła nazwisko Schwabenitz (ze Švábenice). Zanim został biskupem był kanonikiem w Pradze i dziekanem kapituły katedralnej i proboszczem w Sadská^[1].

W 1140 r. po rezygnacji z urzędu biskupa Sylwestra został wybrany jego następcą przez kapitułę. Po otrzymaniu świeciej inwestytury od cesarza Konrada III udał się do Moguncji, gdzie 25 czerwca 1140 r. otrzymał święcenia biskupie z rąk arcybiskupa metropolity mogunckiego Wojciecha II^[2].

Jego pontyfikat przypadł na okres politycznego chaosu w Czechach, spowodowanego walkami w łonie dynastii Przemyślidów, w czasie których spłonęła m.in. katedra św. Wita (1142). W spór ten interweniował również papież, który wysłał w 1143 r. swojego legata Quido, który załagodził konflikt^[3].

Aby podnieść standard życia religijnego sprowadził do Czech zakon cystersów, fundując im kilka klasztorów. Zmarł w 1148 r.^[4]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

↑ A. Frind, Die Geschichte der Bischöfe und Erzbischöfe von Prag. Calve'sche Universitäts-Buchhandlung, Prag 1873, s. 35.
↑ A. Frind, Die Geschichte der Bischöfe und Erzbischöfe von Prag. Calve'sche Universitäts-Buchhandlung, op. cit, s. 35-36.
↑ A. Frind, Die Geschichte der Bischöfe und Erzbischöfe von Prag. Calve'sche Universitäts-Buchhandlung, op. cit., s. 36-37.
↑ A. Frind, Die Geschichte der Bischöfe und Erzbischöfe von Prag. Calve'sche Universitäts-Buchhandlung, op. cit., s. 38.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Frind A., Die Geschichte der Bischöfe und Erzbischöfe von Prag. Calve'sche Universitäts-Buchhandlung, Prag 1873, s. 35-38.

Biskupi prascy

Biskupi prascy (973–1344)	Thietmar (Dětmar, Dietmar) (973–982) Wojciech Sławnikowic (Vojtěch, Adalbert) (982–996) Strachkwas Chrystian (elekt) (996) Thiadag (998–1017) Ekkhard (Ekkehard, Ekhard, Helicardus) (1017–1023) Hyza (Hyzo, Hizzo, Izzo) (1023–1030) Severus (Šebíř) (1030–1067) Jaromir Gebhart (Gebehard, Jaromír) (1068–1089) Kosmas (1090–1098) Herman (Heřman) (1099–1122) Meinhard (Menhart) (1122–1134) Jan I (1134–1139) Sylwester (Silvestr) (elekt, zrezygnował) (1139–1140) Otto (Ota) (1140–1148) Daniel I (1148–1167) Gothard (Goltpold, Hotart, Gotpold) (elekt) (1168) Bedřich z Puttendorfu (1168–1179) Valentin (Veliš) (1179–1182) Henryk Brzetysław (Jindřich Břetislav) (książę Czech) (1182–1197) Daniel II (Milík z Talmberka) (1197–1214) Andrzej (Ondřej) (1214–1224) Peregrin (Pelhřim z Vartenberka) (1124–1125) Budislav (Budivoj, Budilov) (1225–1226) Jan II (1226–1236) Bernhard Kaplíř ze Sulevic (Buchard) (1236–1240) Mikołaj z Riesenburgu (Mikuláš z Reisenburku) (1240–1258) Jan III z Dražic (1258–1278) Tobiasz z Bechyně (Tobiáš z Bechyně) (1278–1296) Řehoř Zajíc z Valdeka (1296–1301) Jan IV z Dražic (1301–1343) Arnoszt z Pardubic (1343–1344)
Arcybiskupi prascy (1344–1471)	Arnoszt z Pardubic (1344–1364) Jan Očko z Vlašimi (1364–1379) Jan z Jenštejna (1379–1396) Olbram ze Škvorce (Volfram ze Škvorce) (1369–1402) Mikuláš Puchník z Černic (elekt) (1402) Zbyněk Zajíc z Hasenburka (1403–1411) Zygmunt Albík z Uničova (1411–1412) Konrád z Vechty (1413–1431) Jan Rokycana (Jan z Rokycan) (1435–1471)
Arcybiskupi prascy (od 1561)	Antonín Brus z Mohelnice (1561–1580) Martin Medek (1581–1590) Zbyněk Berka z Dubé (1592–1606) Karel z Lamberka (1607–1612) Jan Lohelius (1612–1622) Ernst Adalbert von Harrach (1623–1667) Jan Vilém Libštejnský (1667–1668) Matouš Ferdinand Sobek z Bílenberka (1669–1675) Jan Bedřich z Valdštejna (1675–1694) Jan Josef Breuner (1695–1710) Franz Ferdinand von Kuenburg (1713–1731) Daniel Josef Mayer (1732–1733) Jan Adam Vratislav z Mitrovic (1733–1733) Jan Mořic Gustav Manderscheid–Blankenheim (1733–1763) Antonín Petr Příchovský z Příchovic (1764–1793) Vilém Florentin Salm (1793–1810) Václav Leopold Chlumčanský (1815–1830) Alois Josef Krakovský z Kolowrat (1831–1833) Andrzej Alojzy Ankwicz (1834–1838) Alois Josef Schrenk (1838–1849) Friedrich Josef von Schwarzenberg (1850–1885) Franz von Schönborn (1885–1899) Lev Skrbenský z Hříště (1899–1916) Pavel Huyn (1916–1919) František Kordač (1919–1931) Karel Kašpar (1931–1941) Josef Beran (1946–1969) František Tomášek (1977–1991) Miloslav Vlk (1991–2010) Dominik Duka (2010–2022) Jan Graubner (od 2022)

Kontrola autorytatywna (osoba):