Oroczanie

Oroczanie
Nani
Miejsce zamieszkania	Chabarowski
Język	oroczański, rosyjski
Grupa	ludy tunguskie

Ten artykuł od 2022-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Oroczanie (nazwa własna Nani), także Oroczowie^[1] – autochtoniczna tunguska grupa etniczna ze wschodniej Syberii (Rosja).

Nie należy mylić tego narodu z noszącymi podobne miana ludami tunguskimi; Orokowie (nazwa własna ulta, ulcha), zamieszkują północny Sachalin, zaś Orocy – północne Chiny.

Populacja Oroczan liczy 686 osób (rosyjski spis powszechny z 2002 r.); zamieszkują oni głównie w Kraju Chabarowskim.

Używają języka oroczańskiego, należącego do grupy mandżurskiej języków tungusko-mandżurskich, choć w ostatnich latach jest on szybko wypierany przez rosyjski i obecnie jedynie mniejszość (ok. 17%) Oroczan posługuje się rodzimym językiem.

Zmiany populacji Oroczan

rok	liczba Oroczan (dane spisowe)
1897^[2]	2407
1926	645
1959	782
1970	1089
1979	1198
1989	915
2002	686 (w Rosji + ok. 288 na Ukrainie)

Tradycyjnymi zajęciami tego ludu są myślistwo i rybołówstwo oraz zbieractwo.

Tradycyjną religią Oroczan był szamanizm, obecnie zachowały się tylko jego przeżytki, a formalnie naród ten w większości wyznaje prawosławie i buddyzm.

Przypisy

↑ WłodzimierzW. Wysoczański WłodzimierzW., O sytuacji językowej mniejszości etnicznych w byłym Związku Radzieckim, [w:] ZdzisławZ. Wąsik (red.), Studia Linguistica, t. XVI: Z zagadnień ekologii języka, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1993 (Acta Universitatis Wratislaviensis nr 1455), s. 87–100, ISBN 83-229-0868-7, OCLC 32350399 (pol.), patrz s. 94.
↑ razem z Udyhejczykami, liczba samych Oroczan jest nieznana

[Wysoczanski1993-1] WłodzimierzW. Wysoczański WłodzimierzW., O sytuacji językowej mniejszości etnicznych w byłym Związku Radzieckim, [w:] ZdzisławZ. Wąsik (red.), Studia Linguistica, t. XVI: Z zagadnień ekologii języka, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1993 (Acta Universitatis Wratislaviensis nr 1455), s. 87–100, ISBN 83-229-0868-7, OCLC 32350399 (pol.), patrz s. 94.

[2] razem z Udyhejczykami, liczba samych Oroczan jest nieznana

[1]

[2]