Jerzy Popko

Jerzy Popko
Data i miejsce urodzenia	12 września 1914 ; Bobryk
Data i miejsce śmierci	13 października 1975 ; Warszawa
	Minister leśnictwa i przemysłu drzewnego
Okres	od 30 czerwca 1970; do 22 listopada 1973
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Poprzednik	Roman Gesing
Następca	Tadeusz Skwirzyński
	Odznaczenia

Grób Jerzego Popko na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Jerzy Popko (ur. 12 września 1914 w Bobryku w powiecie pińskim, zm. 13 października 1975 w Warszawie) – polski nauczyciel i polityk. Minister leśnictwa i przemysłu drzewnego w latach 1970–1973, poseł na Sejm PRL I kadencji.

Życiorys

Syn Mikołaja. W 1933 ukończył seminarium nauczycielskie i został nauczycielem w szkole podstawowej, latach 1946–1948 pracował w administracji oświaty w Białymstoku. W 1955 ukończył studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W okresie 1934–39 nauczyciel w wiejskich szkołach na terenie województwa poleskiego. W okresie 1939–1941 dyrektor szkoły średniej w Borodziczach, następnie do 1944 pisarz w majątku ziemskim. Po 1945 był kierownikiem Szkoły Rolniczej w Stokowisku, inspektorem w Wydziale Oświaty Rolniczej Powiatowej Rady Narodowej w Białymstoku, od 1 sierpnia 1948 do 1952 dyrektor Działu Rolnictwa i Reform Rolnych Urzędu Wojewódzkiego w Białymstoku.

Od 1947 należał do Stronnictwa Ludowego, następnie do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Był członkiem prezydium wojewódzkiego komitetu ZSL w Białymstoku (1949–1952) oraz wiceprezesem wojewódzkiego komitetu w Białymstoku (1957–1962) i Lublinie (1952–1956). Od 1957 do 1958 kierownik zespołu ds. rad narodowych wydziału organizacyjnego Naczelnego Komitetu ZSL, a w latach 1959–1975 jego członek. W latach 1952–1956 był posłem na Sejm PRL I kadencji i przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie, w 1956 przewodniczący Prezydium tej rady. Od 1958 do 1962 przewodniczący Prezydium WRN w Białymstoku.

Od 1962 był podsekretarzem stanu w resorcie w Ministerstwie Rolnictwa, a od 30 czerwca 1970 do 22 listopada 1973 był ministrem leśnictwa i przemysłu drzewnego w rządach Piotra Jaroszewicza. Od 1973 do 1975 wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli.

Mieszkał w Warszawie. Żonaty z Michaliną Janiną z domu Zbomirską (1913-2004). Małżeństwo miało syna Tadeusza (1942-1999). Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 4 Tuje m. 11)^[1].

Odznaczenia

Order Sztandaru Pracy I klasy
Order Sztandaru Pracy II klasy
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)^[2]
Złoty Krzyż Zasługi (1948)^[3]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)^[4]
Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)^[5]

Przypisy

↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1434
↑ M.P. z 1948 r. nr 62, poz. 390
↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1475
↑ Medale "Za Zasługi dla Obronności Kraju" dla członków rządu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 241, 11 października 1973, s. 2.

Bibliografia

[1] Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

[2] M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1434

[3] M.P. z 1948 r. nr 62, poz. 390

[4] M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1475

[5] Medale "Za Zasługi dla Obronności Kraju" dla członków rządu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 241, 11 października 1973, s. 2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]