Jean-François Lamour

Jean-François Lamour

Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1956 Paryż
Wzrost	184 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja Francja Igrzyska olimpijskie złoto Los Angeles 1984 szermierka (szabla ind.) złoto Seul 1988 szermierka (szabla ind.) srebro Los Angeles 1984 szermierka (szabla druż.) brąz Barcelona 1992 szermierka (szabla ind.) brąz Barcelona 1992 szermierka (szabla druż.) Mistrzostwa świata złoto Lozanna 1987 szabla ind. brąz Lozanna 1987 szabla druż. brąz Denver 1989 szabla druż.

Jean-François Lamour (ur. 2 lutego 1956 w Paryżu) – francuski szablista, pięciokrotny medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata, były minister sportu w czterech rządach, deputowany.

Życiorys

Kariera sportowa

Trenował szermierkę, specjalizując się w szabli. Na igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980 zajął indywidualnie 21. miejsce. Podczas rozgrywanych cztery lata później igrzysk olimpijskich w Los Angeles wywalczył indywidualnie złoty medal, pokonując w finale Włocha Marca Marina 12:11. Na tych samych igrzyskach reprezentacja Francji (w składzie: Jean-François Lamour, Pierre Guichot, Hervé Granger-Veyron, Philippe Delrieu i Franck Ducheix) zdobyła srebrny medal. Na igrzyskach olimpijskich w Seulu w 1988 Jean-François Lamour obronił tytuł mistrza olimpijskiego, pokonując w finale turnieju indywidualnego Polaka Janusza Olecha 10:4. Drużynowo Francuzi zajęli czwarte miejsce, przegrywając walkę o medal z Włochami. Brał również udział w igrzyskach olimpijskich w Barcelonie w 1992, zdobywając dwa medale. W rywalizacji indywidualnej był trzeci (wyprzedzili go Węgier Bence Szabó oraz Marco Marin). W zawodach drużynowych Francja (w składzie Jean-François Lamour, Jean-Philippe Daurelle, Franck Ducheix, Hervé Granger-Veyron i Pierre Guichot) także zajęła trzecie miejsce.

Podczas mistrzostw świata w Lozannie w 1987 zwyciężył w turnieju indywidualnym, pokonując w finale Węgra Györgya Nébalda. Drużyna z jego udziałem zajęła na tych zawodach trzecie miejsce. Ponadto zdobył brązowy medal drużynowo na mistrzostwach świata w Denver w 1989.

Trzynaście razy był mistrzem Francji (w 1977, 1978, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1987, 1988, 1989, 1991 i 1992).

Działalność zawodowa i polityczna

Z wykształcenia chemik, uzyskał także dyplom w zakresie fizykoterapii. Członek Académie des sports. W latach 90. zaangażował się w działalność polityczną. Był współpracownikiem Jacques’a Chiraca, będąc jego doradcą ds. młodzieży i sportu w okresie pełnienia przez tego funkcję mera Paryża (od 1993 do 1995) i następnie urzędu prezydenta w okresie pierwszej kadencji.

Od 7 maja 2002 był ministrem sportu w pierwszym i drugim rządzie Jean-Pierre’a Raffarina. 31 marca 2004, w trzecim gabinecie tego samego premiera, objął urząd ministra młodzieży, sportu i wspólnot. Resortem młodzieży i sportu kierował także w rządzie Dominique’a de Villepin (od 31 maja 2005 do 15 maja 2007). W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego z ramienia Unii na rzecz Ruchu Ludowego. W 2008 został radnym Paryża. W wyborach parlamentarnych w 2012 uzyskał poselską reelekcję.

Bibliografia

• Jean-François na stronie Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji. [dostęp 2022-08-15]. (fr.).
• Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2022-08-15]. (fr.).
• Jean-François Lamour. sports-reference.com. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
• Jean-François Lamour. olympedia.org. [dostęp 2023-08-27]. (ang.).