Przejdź do zawartości

Jewgienij Władimirow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jewgienij Władimirow
Data urodzenia

20 stycznia 1957

Obywatelstwo

ZSRR
Kazachstan

Tytuł szachowy

arcymistrz (1989)

Ranking FIDE

2601

Ranking krajowy FIDE

niesklasyfikowany na liście aktywnych

Jewgienij Władimirow, ros. Евгений Владимиров (ur. 20 stycznia 1957) – kazachski szachista i trener szachowy (FIDE Senior Trainer od 2004), arcymistrz od 1989 roku.

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze znaczące sukcesy zaczął odnosić w połowie lat 70. XX wieku. W roku 1975 zwyciężył (wraz z Draganem Barlovem) w międzynarodowym turnieju w Hallsbergu. W 1977 zdobył w Groningen tytuł wicemistrza Europy juniorów do lat 20[1]. W 1981 zdobył wraz z zespołem ZSRR złoty medal drużynowych mistrzostw świata do lat 26, rozegranych w Grazu. Rok później podzielił II miejsce w Erywaniu, w 1986 zajął III miejsce memoriale Jose Raula Capablanki w Hawanie, w 1987 zwyciężył w Taszkencie, natomiast w 1988 zdobył w Biszkeku tytuł mistrza Armii Czerwonej. W 1989 zwyciężył w Ałma-Acie oraz podzielił II miejsce w turnieju eliminacyjnym organizacji GMA w Moskwie. W kolejnych latach zwyciężył bądź podzielił I miejsca m.in. w Gausdal (1990), Salamancy (1991), León (1991) oraz w Hajdarabadzie (2000). W 2001 podzielił III miejsce w otwartym turnieju w Kalkucie, w 2003 podzielił II miejsce w mistrzostwach Wspólnoty Narodów w Bombaju oraz zwyciężył (wraz z Pawłem Kocurem) w turnieju strefowym (eliminacji mistrzostw świata) w Pawłodarze. W 2004 podzielił II miejsca w Dubaju oraz w Pune.

W latach 80. XX wieku był współpracownikiem Garriego Kasparowa. W roku 1986 w trakcie meczu o mistrzostwo świata Kasparowa z Anatolijem Karpowem, po serii trzech porażek z rzędu[2] został przez niego posądzony o zdradzenie przeciwnikowi tajników swojego debiutowego przygotowania i usunięty z zespołu[3].

W latach 1993 i 1999 dwukrotnie reprezentował Kazachstan (w obu przypadkach na I szachownicy) w drużynowych mistrzostwach Azji, zdobywając wraz z drużyną dwa medale: złoty (Kuala Lumpur, 1993) i srebrny (Shenyang, 1999). W roku 2000 wystąpił również na szachowej olimpiadzie w Stambule[4].

Dwukrotnie uczestniczył w rozgrywanych systemem pucharowym turniejach o mistrzostwo świata: w roku 2000 w pierwszych dwóch rundach wyeliminował Dibyendu Baruę i Zoltana Almasiego, natomiast w trzeciej przegrał z Aleksandrem Morozewiczem[5], zaś w 2004 udział w mistrzostwach zakończył w I rundzie, ulegając Ni Hua[6].

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 lipca 2004 r., z wynikiem 2628 punktów zajmował wówczas 71. miejsce na światowej liście FIDE[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]