Przejdź do zawartości

Janusz Kulig

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Kulig
Ilustracja
Państwo

 Polska

Data i miejsce urodzenia

19 października 1969
Łapanów

Data i miejsce śmierci

13 lutego 2004
Rzezawa

Sukcesy

Mistrz Polski: 1997, 2000, 2001
Wicemistrz Europy 2002

Pogrzeb Janusza Kuliga w Łapanowie (18 lutego 2004)
Obelisk w Rzezawie poświęcony Januszowi Kuligowi
Pomnik w Walimiu

Janusz Kulig (ur. 19 października 1969 w Łapanowie, zm. 13 lutego 2004 w Rzezawie) – polski kierowca rajdowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Był trzykrotnym mistrzem Polski w rajdach samochodowych (1997, 2000, 2001), dwukrotnym wicemistrzem Polski (1998, 1999), wicemistrzem Europy (2002), dwukrotnym mistrzem Europy Centralnej (1998, 1999), mistrzem Słowacji (2001). Odniósł siedemnaście zwycięstw w rajdach eliminacyjnych mistrzostw Polski, wystartował w jedenastu eliminacjach mistrzostw świata, (odniósł sukces w Rajdzie Szwecji w 2003 r. w klasie samochodów produkcyjnych, jednak później został zdyskwalifikowany za niezgodne z homologacją koło zamachowe swojego samochodu)[1].

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Zmarł w wypadku komunikacyjnym na przejeździe kolejowo-drogowym kategorii "A" w Rzezawie z powodu zderzenia jego Fiata Stilo z nadjeżdżającym pociągiem pospiesznym „Ślązak” relacji Zielona Góra-Przemyśl Główny. Pociąg prowadziła lokomotywa EU07-238. Powodem wypadku była słaba widoczność, a przede wszystkim błąd dróżniczki pełniącej służbę na przejeździe kolejowo-drogowym, tzn. podniesione zapory i nieuruchomiona sygnalizacja świetlna. Po wyciągnięciu z samochodu Kulig jeszcze żył, jednak wkrótce zmarł z powodu odniesionych obrażeń. 18 lutego 2004 został pochowany na cmentarzu parafialnym w Łapanowie.

Sąd Rejonowy w Bochni skazał dróżniczkę Michalinę K. z Rzezawy na karę dwóch lat pozbawienia wolności w zawieszeniu na trzy lata. Została oskarżona o nieopuszczenie rogatek i doprowadzenie do wypadku. Dodatkowo sąd orzekł wobec kobiety zakaz wykonywania zawodu dróżniczki na pięć lat[2].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Syn Heleny i Jana. Miał żonę i dwie córki[3].

Upamiętnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ku czci kierowcy powołano do życia Stowarzyszenie Pamięci Janusza Kuliga[4].
  • Rok po jego śmierci, w niedzielę 13 lutego 2005 roku o godzinie 18, w Rzezawie odsłonięto tablicę upamiętniającą jego śmierć. Wyryto na nim napis: W miejscu tragicznej śmierci Rajdowego Mistrza Polski Janusza Kuliga – Mieszkańcy Rzezawy w I rocznicę 13 lutego 2005 roku. Na tablicy znajduje się również krótka sentencja Seneki: I krótkie życie jest dostatecznie długie, by przeżyć je szlachetnie.
  • Dnia 3 maja 2008 roku odsłonięto drugi pomnik, który znajduje się na drodze z Rościszowa do Walimia, w miejscu gdzie mieszczą się dwa ciasne nawroty na kostce potocznie zwane „patelniami”. Z inicjatywą upamiętnienia tragicznie zmarłych legend polskich rajdów Janusza Kuliga i Mariana Bublewicza wyszli lokalni kibice[5].
  • W dniu 19 października 2004 Janusz Kulig został mianowany patronem gimnazjum w jego rodzinnym Łapanowie.
  • Od 2007 organizowany jest Memoriał Janusza Kuliga i Mariana Bublewicza.
  • W październiku 2011 ulicę w Walimiu nazwano nazwiskiem Janusza Kuliga. Jest to droga, która stanowi fragment odcinka specjalnego z Rościszowa do Walimia i jest znany pod potoczną nazwą „patelnie”[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Szesnaście lat bez Janusza Kuliga. pl.motorsport.com, 13 lutego 2020. [dostęp 2020-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 lutego 2020)]. (pol.).
  2. Śmierć Kuliga: Dróżniczka skazana. rajdy.hoga.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-05)]..
  3. Konrad Szczęsny: Tragiczna historia Janusza Kuliga, kierowcy rajdowego. Kulisy wypadku, wypowiedzi ojca. viva.pl, 2019-10-19. [dostęp 2019-12-04]. (pol.).
  4. Starostwo powiatowe w Bochni [online], powiat.bochnia.pl [dostęp 2021-06-27] (ang.).
  5. a b Walim: Ulica imienia Janusza Kuliga.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]