Przejdź do zawartości

Janusz Jojko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Jojko
Pełne imię i nazwisko

Janusz Andrzej Jojko

Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1960
Chorzów

Wzrost

184 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera juniorska
Lata Klub
Chorzowianka Chorzów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1980–1987 Ruch Chorzów 117 (1)
1988–1997 GKS Katowice 276 (0)
1997–2004 KSZO Ostrowiec Świętokrzyski 24 (0)
2004 Ceramika Opoczno 0 (0)
2004–2006 KSZO Ostrowiec Świętokrzyski 0 (0)
2006 Polvat Szwarszowice
2006–2009 KSZO Ostrowiec Świętokrzyski 0 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1987–1994  Polska 2 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1997–2004 KSZO Ostrowiec Św. (bramkarze)
2004 KSZO Ostrowiec Św. (bramkarze)
2004–2005 KSZO Ostrowiec Świętokrzyski
2005–2009 KSZO Ostrowiec Św. (bramkarze)
2006 KSZO Ostrowiec Świętokrzyski
2007 KSZO Ostrowiec Świętokrzyski
2008 KSZO Ostrowiec Świętokrzyski
2011–2018 GKS Katowice (bramkarze)
2015 GKS Katowice (tymczasowo)
2017 GKS Katowice (tymczasowo)
2020– KSZO Ostrowiec Świętokrzyski (bramkarze)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Janusz Andrzej Jojko (ur. 20 kwietnia 1960 w Chorzowie) – polski piłkarz grający na pozycji bramkarza, były reprezentant Polski, trener i działacz piłkarski, radny Rady Powiatu w Ostrowcu Świętokrzyskim.

Jojko rozpoczynał karierę w Chorzowiance, następnie grał w Ruchu Chorzów (w barwach którego zaliczył ligowy debiut 4 czerwca 1980[1]), GKS-ie Katowice, KSZO Ostrowiec Świętokrzyski, Stasiaku Opoczno i Polvacie Szwarszowice. W pierwszej lidze rozegrał 417 meczów.

Zapamiętany został też z powodu niefortunnego gola samobójczego w trakcie barażowego meczu z Lechią Gdańsk (1:2), który przyczynił się do spadku chorzowskiego Ruchu do II ligi w sezonie 1986/1987. Jojko chciał wyrzucić piłkę ręką, jednak uczynił to na tyle nieudolnie, że piłka wylądowała w siatce za jego plecami. Bramka ta przyczyniła się do pierwszego w historii spadku Ruchu z I ligi. Do tego czasu Ruch był jedynym zespołem grającym we wszystkich sezonach I ligi.

Jest zdobywcą dwóch Pucharów Polski i Superpucharów Polski, co czyni go najbardziej utytułowanym zawodnikiem GKS-u Katowice.

Janusz Jojko zakończył piłkarską karierę po sezonie 2006/07, choć ostatni raz został zgłoszony do rozgrywek w sezonie 2008/09 w barwach KSZO.

W roku 2006 został wybrany radnym Rady Powiatu w Ostrowcu Świętokrzyskim z listy Lewicy i Demokratów.

W KSZO pełnił różne funkcje, był kierownikiem drużyny, kilkakrotnie asystentem trenera oraz pierwszym trenerem. 6 lutego 2008 został wybrany prezesem KSZO. Pełnił tę funkcję do 25 lutego. W dniach od 11 do 16 września 2008 był trenerem drużyny KSZO. W grudniu 2009 ponownie został prezesem KSZO[2].

Reprezentacja Polski

[edytuj | edytuj kod]

Debiut w reprezentacji zaliczył 18 marca 1987 w meczu z Finlandią w Rybniku (3:1). Po raz drugi i ostatni zagrał w kadrze 17 maja 1994 w Katowicach z Austrią (3:4). Liczył wówczas 34 lata i 27 dni.

l.p. Data Miejsce Przeciwnik Rezultat Rozgrywki Grał Uwagi
1. 18 marca 1987 Rybnik  Finlandia 3-1 towarzyski od 79'
2. 17 maja 1994 Katowice  Austria 3-4 towarzyski do 45'

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dariusz Goliasz: Janusz Jojko. Najsłynniejszy samobój w historii polskiej piłki. Nabramke.pl, 2020-10-17. [dostęp 2021-12-07].
  2. Rafał Soboń: Jojko prezesem KSZO. echodnia.eu, 15 grudnia. [dostęp 2009-12-22]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]