Przejdź do zawartości

James Scullin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
James Scullin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 września 1876
Trawalla(inne języki)

Data i miejsce śmierci

28 stycznia 1953
Melbourne

Premier Australii
Okres

od 22 października 1929
do 6 stycznia 1932

Przynależność polityczna

Australijska Partia Pracy

Poprzednik

Stanley Bruce

Następca

Joseph Lyons

podpis

James Scullin (ur. 18 września 1876 w Trawalla(inne języki), Wiktoria, zm. 28 stycznia 1953 w Melbourne) – australijski polityk i dziennikarz, w latach 19291931 premier tego kraju.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Był synem robotnika kolejowego irlandzkiego pochodzenia. Po ukończeniu szkoły podstawowej podjął pracę jako sprzedawca w sklepie spożywczym, równocześnie kontynuując edukację w trybie wieczorowym. Był również częstym gościem bibliotek i uczestnikiem kół dyskusyjnych. W 1903 przyłączył się do Australijskiej Partii Pracy (ALP). Wkrótce potem zajął się redagowaniem lokalnej partyjnej gazety.

Kariera polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy kandydował do parlamentu w 1906, ale przegrał ze startującym w tym samym okręgu jednomandatowym Alfredem Deakinem. Ponownie próbował swoich sił w 1910, w okręgu wyborczym Corangamite, tym razem z powodzeniem. Jako parlamentarzysta, dał się poznać jako dobry mówca i zdecydowany przeciwnik poboru wojskowego. W 1913 nie zdołał wywalczyć reelekcji i wrócił do pracy dziennikarskiej.

Wrócił do Izby Reprezentantów dzięki wyborom uzupełniającym w 1922. Sześć lat później wybrano go liderem ALP. W 1929 partia pod jego wodzą zwyciężyła w przedterminowych wyborach, a on sam został pierwszym w historii Australii premierem wyznania katolickiego. Jego rządy przypadły na czas Wielkiego Kryzysu, z którym, według większości historyków, nie poradził sobie. Nieudolne decyzje w polityce ekonomicznej oraz wewnątrzpartyjne rozgrywki i waśnie doprowadziły laburzystów do upokarzającej porażki w wyborach w 1931, po których liczba kontrolowanych przez nich mandatów w 75-osobowej Izbie spadła z 47 do 14. Za sukces można Scullinowi poczytywać doprowadzenie do nominacji Isaaca Isaacsa – pierwszego Australijczyka, któremu monarcha brytyjski powierzył funkcję gubernatora generalnego własnego kraju.

Po nieudanej próbie odzyskania władzy w 1934, Scullin zrezygnował z przewodzenia partii, jednak zachował mandat parlamentarny i był cenionym doradcą następnych lewicowych premierów, Johna Curtina i Bena Chifleya. Wycofał się z czynnego życia politycznego w 1949, w wieku 72 lat. Zmarł cztery lata później.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]